Geografia Sint Eustatius

Sint Eustatius jest niewielką wyspą należąca do Holandii, która przed październikiem 2010 roku była częścią Antyli Holenderskich. Sint Eustatius leży w Ameryce Środkowej, w archipelagu Małych Antyli - Wyspy Nawietrzne. Wyspa cechuje się górzystym, ale i też nizinnym krajobrazem, gdzie panuje tropikalny klimat.

Powierzchnia, położenie i granice

Powierzchnia - 21 km², co odpowiada powierzchnia małego polskiego miasta

Położenie geograficzne - 17°29'N i 62°58'E. Wyspa rozciąga się na długości 8 km.

Sint Eustatius poprzez wody terytorialne Morza Karaibskiego graniczy od południa z Saint Kitts i Nevis, które są oddalone od tego kraju o 13 km.

Budowa geologiczna i rzeźba

Sint Eustatius leży w północno-wschodnim krańcu płyty karaibskiej i należy do antylskiego łuku wulkanicznego. Wyspa zbudowana jest ze skał wulkanicznych pochodzących z trzeciorzędu. Wyspa obecnie nie jest aktywna wulkanicznie, a wulkan Mazinga jest w stanie uśpienia.

Wyspa Sint Eustatius ma górzysty charakter, ale jej środkowa część jest nizinna. Najwyższy i największy masyw stanowi wulkan Mazinga, zwany też Quill, który wznosi się na 602 m n.p.m. Jego południowe zbocza schodzą do morza, zaś północne przechodzą w równinny, nizinny obszar. Północna część wyspy jest usiana wzgórzami zwanymi Boven Hills.

Linia brzegowa jest umiarkowanie rozwinięta, występuje kilka niewielkich, łagodnych zatok. Wybrzeże jest wysokie i skaliste, miejscami klifowe. Tylko w środkowej części jest niskie, ale także skaliste, z niewielkimi plażami. W wielu miejscach zbocza wzgórz Boven i wulkanu schodzą bezpośrednio do morza.

Klimat

Wyspa leży w strefie klimatu równikowego, który kształtują półncno-wschodnie pasaty i ciepłe prądy morskie. Temperatury są wysokie, ze średnią roczną 26 °C, bez większych wahań rocznych i dobowych. W okresie letnim wartości termiczne dochodzą do 30 °C. Duży wpływ na wartości termiczne ma nie tylko morze, ale i nasłonecznienie. Opady są wysokie, ponad 1 000 mm rocznie i nieco mniej po południowej stronie wulkanu. W okresie zimowym wartości opadowe są niższe. Wyspa leży na trasie tropikalnych huraganów.

Wody

Istnieje sieć niewielkich, krótkich rzek, mających górską postać. Brak jezior.

Gleby

Wyspa należy do karaibskiej krainy glebowej. Powszechne są żyzne gleby ferralitowe.

Flora i fauna

Roślinność głównie tropikalna, a także subtropikalna, w postaci zarośli i obszarów leśnych. Naturalną formację stanowią niewielkie połacie lasów tropikalnych rosnących w górzystych częściach wyspy, w miejscach, które otrzymują największe opady. Liczne są palmy, oraz takie rośliny jak storczyki, kaktusowate i endemiczne gatunki winorośli. Wokół wyspy rosną rafy koralowe. Na stokach wulkanicznych Quill rosną także niewielkie połacie lasów kolczastych

Świat zwierząt wyspy to gatunki antylskiej krainy neotropikalnej. Na wyspie żyje wiele gatunków ptaków, zarówno lądowych jak i morskich. Na Sint Eustatius żyją cztery gatunki nietoperzy. Liczne są gady, w tym żółwie morskie i różne gatunki jaszczurek. W wodach przybrzeżnych żyje wiele gatunków ryb i skorupiaków. Należą do nich m.in. koniki morskie, płaszczki, a także rekiny.

Cały obszar wyspy i wód przybrzeżnych podlega ochronie, gdzie znajdują się trzy parki narodowe o łącznej powierzchni 33 km². Są nimi Park Narodowy Saint Eustatius, Quill-Boven National Park i Miriam C. Schmidt Botanical Garden. Zadaniem tych obiektów jest ochrona wiele gatunków zwierząt, w tym wielu endemicznych.

Bibliografia

Encyklopedia Geograficzna Świata: Ameryka Północna. Wydawnictwo OPRES Kraków 1996 ISBN 83-85909-20-6
przyroda - Oficjalna Strona Parków Narodowych St. Eustatius