Gampsocoris
| Gampsocoris | |||
| Fuss, 1852 | |||
 Gampsocoris punctipes | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Gampsocoris | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Gampsocoris transsilvanica Fuss, 1852 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Gampsocoris – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny smukleńcowatych. Obejmuje 18 opisanych gatunków. Zamieszkują wszystkie krainy oprócz Nearktyki.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Pluskwiaki o silnie wydłużonym i delikatnie zbudowanym ciele[1] długości od 2,5 do 4,7 mm[2]. Oskórek mają pozbawiony owłosienia. Powierzchnia zaokrąglonej głowy jest błyszcząca, niepunktowana[1]. Czoło jest silnie wysklepione, pozbawione wyrostka frontalnego. Mocno wydłużone czułki mają barwę jasną z ciemnym obrączkowaniem przynajmniej na jednym członie[2][1]. Przedplecze ma grubo punktowany i mocno wypukły wierzch. Występuje na nim pięć błyszczących guzków – dwa poprzeczne tuż za kołnierzem i trzy w części tylnej. Małych rozmiarów tarczka zaopatrzona jest w długi, odstający i dalej zakrzywiony ku dołowi kolec. Półpokrywy mają zesklerotyzowane w niewielkim stopniu i wskutek tego niemal przejrzyste przykrywki oraz duże, delikatne zakrywki[1]. Podłużnych żyłek na zakrwyce jest sześć[2], rzadziej pięć. Zatułów ma dobrze widoczne ujścia gruczołów zapachowych o formie wydłużonych uszek. Mocno wydłużone odnóża wieńczą parzyste przylgi i pazurki[1]. Ich ubarwienie jest żółtawe z ciemnym obrączkowaniem na udach i goleniach[2]. Na sternitach brak jest punktowania[1].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Owady te bytują na różnych roślinach porośniętych włoskami gruczołowymi. Są fitofagami ssącymi soki roślin i krople wydzielane przez ich gruczoły. Niewykluczone jest, że uzupełniają dietę martwymi owadami uwięzionymi przez te wydzieliny[3].
Najwięcej gatunków zamieszkuje krainę palearktyczną[1], a spośród nich 7 występuje w Europie[4], z czego dwa w Polsce – G. culicinus i G. punctipes[2][3]. Poza tym po 4 gatunki zamieszkują krainę neotropikalną i krainę etiopską, jeden (G. bihamatus) krainę orientalną i jeden (G. pacificus) Oceanię[5].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj ten wprowadził w 1852 roku Michael Fuss. Jego gatunkiem typowym wyznaczył opisanego w tej samej publikacji Gampsocoris transsilvanica[6][5], którego później zsynonimizowano z Gampsocoris punctipes[7].
Do rodzaju tego zalicza się 18 opisanych gatunków[5]:
- Gampsocoris africanus (Stusak, 1966)
- Gampsocoris bihamatus (Distant, 1909)
- Gampsocoris culicinus Seidenstücker, 1948
- Gampsocoris decorus (Uhler, 1893)
- Gampsocoris enslini Seidenstücker, 1953
- Gampsocoris fuscatus Henry, 1997
- Gampsocoris gatai Gunther, 1996
- Gampsocoris gibberosus (Horvath, 1922)
- Gampsocoris lilianae Josifov, 1958
- Gampsocoris linnavuorii Henry, 2016
- Gampsocoris minutus Josifov, 1965
- Gampsocoris nexus (Harris, 1943)
- Gampsocoris pacificus (China, 1930)
- Gampsocoris pallidipes Lindberg, 1958
- Gampsocoris panorminus Seidenstücker, 1965
- Gampsocoris punctipes (Germar, 1822) – klemens wilżynowiec
- Gampsocoris tuberculatus (Stusak, 1967)
- Gampsocoris villiersi (Stusak, 1966)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Barbara Lis. Płaszczyńcowate – Piesmatidae, smukleńcowate – Berytidae, kowalowate – Pyrrhocoridae. „Klucze do oznaczania owadów Polski”. 18 (9), s. 14–28, 2007.
- ↑ a b c d e Grzegorz Hebda, Radosław Ścibior. Gampsocoris culicinus Seidenstücker, 1948, species new to the Polish fauna (Heteroptera: Berytidae: Gampsocorinae). „Genus”. 24 (1), s. 29–32, 2013.
- ↑ a b Artur Taszakowski. Notes on the occurrence of Gampsocoris Fuss, 1852 (Hemiptera: Heteroptera: Berytidae) in Poland. „Fragmenta Faunistica”. 58 (1), s. 1–6, 2015. DOI: 10.3161/00159301FF2015.58.1.001.
- ↑ Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-10-11].
- ↑ a b c Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: genus Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].
- ↑ M. Fuss. Beitrag zur siebenburgerischen Insektenfauna. „Verhandl Mitt. Ver. Natur. Herman.”. 3, s. 73–80, 1852.
- ↑ Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Gampsocoris punctipes (Germar, 1822). [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].