GAU-8/A Avenger
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Zasada działania |
broń napędowa, z napędem hydraulicznym |
| Historia | |
| Produkcja |
od 1975 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
30 mm |
| Liczba luf |
7 |
| Nabój | |
| Zasilanie |
beztaśmowy |
| Wymiary | |
| Długość |
6,4 m |
| Szerokość |
356 mm |
| Długość lufy |
2300 mm |
| Masa | |
| broni |
281 kg / 1830 kg z systemem podawania amunicji |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
1036 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
4200 |
| Zasięg maks. |
5000 m |
| Zasięg skuteczny |
1200 m |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| Fairchild A-10 Thunderbolt II, Goalkeeper | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Holandia | |
GAU-8/A Avenger – napędzana hydraulicznie amerykańska armata automatyczna systemu Gatlinga skonstruowana w latach 70. przez General Electric. Stanowi główne uzbrojenie samolotu szturmowego A-10, GAU-8/A jest także wykorzystywany w holenderskim zestawie obrony bezpośredniej Goalkeeper.
ZSRR w odpowiedzi na skonstruowanie działka GAU-8 skonstruował działko GSz-6-30.
Specyfikacje
[edytuj | edytuj kod]Samo działko GAU-8 waży 280 kg, ale kompletna broń z systemem podawania i bębnem waży 1828 kg. Siła potrzebna do działania działka zapewniona jest przez podwójne silniki hydrauliczne pod ciśnieniem wytwarzanym w dwóch niezależnych układach hydraulicznych. Magazyn może pomieścić 1174 naboi, chociaż typowy ładunek to 1150. Prędkość wylotowa podczas wystrzeliwania pocisków przeciwpancernych wynosi 1013 m / s, prawie tyle samo, co znacznie lżejszy pocisk z działka M61 Vulcan o średnicy 20 mm, co daje temu działku energię wylotową na poziomie 200 kilodżuli.
Innowacją w konstrukcji działka GAU-8 / A jest zastosowanie komory zamkowej odlewanej ze stopu aluminium zamiast tradycyjnej stali lub mosiądzu[1]. Samo to dodaje 30% do pojemności amunicji dla danej wagi. Prowadnice amunicyjne są zrobione z plastiku w celu zaoszczędzenia wagi. Pociski mają długość 290 mm i ważą 0,69 kg lub więcej[2].
Szybkostrzelność działka była pierwotnie ustawiona na 2100 pocisków na minutę w niskim ustawieniu lub 4200 pocisków na minutę w wysokich ustawieniach[3]. Później zmieniono to na stałą szybkostrzelność 3900 strzałów na minutę[4]. W praktyce działko jest ograniczone do jedno- lub dwusekundowych serii, aby uniknąć przegrzania i zbyt szybkiego zużycia amunicji. Żywotność działka jest również ważnym czynnikiem, ponieważ USAF określił minimalną żywotność na co najmniej 20 000 strzałów dla każdego zestawu luf.[5] Nie ma ograniczeń technicznych dotyczących długości serii, a pilot może potencjalnie wystrzelić cały ładunek amunicji w jednej serii bez uszkodzenia lub złego wpływu na sam system broni. Jednak znacznie skróci to żywotność działka, wymagać będzie dodatkowej kontroli działka i spowoduje krótsze odstępy między wymianami.
System podawania amunicji w GAU-8 / A jest beztaśmowy, zmniejsza to szansę na zablokowanie się działka. System podawania jest zapętlony, co pozwala na ponowne wykorzystanie zużytych osłon z powrotem do bębna amunicyjnego[6] zamiast wyrzucenia z samolotu, co wymagałoby znacznej siły, aby wyeliminować potencjalne uszkodzenia samolotu.System podawania oparty jest na tym opracowanym dla późniejszych instalacji M61, ale wykorzystuje bardziej zaawansowane techniki projektowania i materiały w całym procesie produkcji, aby zaoszczędzić na wadze.
Odrzut
[edytuj | edytuj kod]Średnia siła odrzutu GAU-8/A wynosi 10 000 funtów (45 kN), czyli nieco więcej niż wydajność każdego z dwóch silników TF-34 używanych w samolotach A-10 (9065 funtów tj. 40,3 kN)[7][8][9]. Siła odrzutu jest znacząca, w praktyce jednak ostrzał z armaty spowalnia samolot tylko o kilka kilometrów na godzinę w locie poziomym[10].
GAU-8 stanowi około 16% masy własnej samolotu A-10. Ponieważ działo odgrywa znaczącą rolę w utrzymaniu równowagi i środka ciężkości A-10, GAU-8 musi być przed każdym lotem samolotu podwieszony w celu zapobieżenia wywróceniu się samolotu do tyłu.
Amunicja
[edytuj | edytuj kod]- Dokładność: 80% pocisków wystrzelonych na odległość 1200 m trafiło w okrąg o średnicy 12 m.
- Stosowana amunicja:
- PGU-14 / B API
- PGU-13 / B HEI
- PGU-15 / B TP (amunicja treningowa).
- Penetracja pancerza amunicją przeciwpancerno-zapalającą, kąt natarcia 30° od pionu:[11]
- 76 mm na 300 metrach
- 69 mm na 600 metrach
- 64 mm na 800 metrach
- 59 mm na 1000 metrach
- 55 mm na 1220 metrach
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
GAU-8\A zamontowany na samolocie A-10 -
Armata GAU-8/A bez systemu podawania amunicji -
Nabój 30 x 173 mm w porównaniu do 5,56 × 45 mm -
-
Cel trafiony z działka GAU-8 -
Ustawienie działka GAU-8 w samolocie A-10 -
penetrator z amunicji API 30 x 173 mm
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 30mm cannon GAU-8 Avenger - en, „archive.is”, 5 stycznia 2013 [dostęp 2018-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-05].
- ↑ 30mm cannon GAU-8 Avenger - en [online], www.military.cz [dostęp 2018-08-30].
- ↑ Stephens, Rick: A-10 Thunderbolt II. World Air Power Journal. 1995, s. 18. ISBN 1-874023-54-9.
- ↑ Time Compliance Technical Order 1A-10-1089, Flight manual TO 1A-10A-1. 1-150A (Change 8 ed.). United States Air Force. 20 February 2003. p. vi.
- ↑ Factsheets : General Electric GAU-8/A "Avenger" 30mm Cannon [online], 4 czerwca 2011 [dostęp 2018-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-04].
- ↑ GAU-8 Avenger [online], 19 lutego 2005 [dostęp 2018-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-19].
- ↑ [1.0] A-10: Development & Description [online], www.vectorsite.net [dostęp 2018-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-25].
- ↑ GAU-8/A 30mm Gatling Gun, „General Dynamics Ordnance and Tactical Systems” [dostęp 2018-08-30] (ang.).
- ↑ John Pike, F108 / CFM56 Engine [online], www.globalsecurity.org [dostęp 2018-08-30].
- ↑ Jenkins, Dennis R.: Fairchild-Republic A/OA-10 Warthog. North Branch, Minnesota: Specialty Press, 1998. ISBN 1-58007-013-2.
- ↑ Berko Zecevic i inni, Dispersion of PGU-14 ammunition during air strikes by combat aircrafts A-10 near urban areas [online], 21 kwietnia 2010 [dostęp 2018-08-30].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.