Franjo Kuharić

Franjo Kuharić

Kardynał prezbiter
Deus caritas est Bóg jest miłością
Kraj działania	Chorwacja
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1919 Pribić
Data i miejsce śmierci	11 marca 2002 Zagrzeb
Miejsce pochówku	Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagrzebiu
Arcybiskup zagrzebski
Okres sprawowania	1970–1997
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	15 lipca 1945
Nominacja biskupia	15 lutego 1964 biskup pomocniczy Zagrzebia biskup Mety
Sakra biskupia	3 maja 1964
Kreacja kardynalska	2 lutego 1983 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Girolamo dei Croati (degli Schiavoni)
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	3 maja 1964
Konsekrator	Franjo Šeper
Współkonsekratorzy	Dragutin Nežic Josip Lach
Konsekrowani biskupi Djuro Kokša 1978 Antun Bogetić 1984 Anton Tamarut 1986 Josip Bozanić 1989 Želimir Puljić 1990 Marin Srakić 1990 Ivan Prendja 1990 Juraj Jezerinac 1991 Marko Culej 1992 Ratko Perić 1992 Đura Gašparović 1996 Ante Ivas 1997 Antun Škvorčević 1997
Współkonsekrowani biskupi Tomislav Jablanović 1971 Ciril Kos 1974 Marko Jozinović 1977 Petar Perkolic 1979 Alojz Turk 1980 Pero Sudar 1994 Josip Mrzljak 1999 Vlado Košić 1999

Franjo Kuharić (ur. 15 kwietnia 1919 w Pribiciu, zm. 11 marca 2002 w Zagrzebiu) – chorwacki duchowny katolicki, arcybiskup Zagrzebia, przewodniczący Konferencji Episkopatu Chorwacji, kardynał.

Życiorys

Uczęszczał do liceum klasycznego w Zagrzebiu, ukończył studia na Wydziale Teologii uniwersytetu w Zagrzebiu. Święceń kapłańskich udzielił mu 15 lipca 1945 w Zagrzebiu arcybiskup Alojzy Wiktor Stepinac; pracował następnie jako duszpasterz w archidiecezji Zagrzeb. W lutym 1964 został mianowany biskupem pomocniczym Zagrzebia, ze stolicą tytularną Meta, odebrał sakrę biskupią 3 maja 1964 w Zagrzebiu z rąk Franjo Šepera (zwierzchnika tej archidiecezji). Uczestniczył w końcowej części Soboru Watykańskiego II. W związku z powołaniem arcybiskupa Šepera (wówczas już kardynała) na wysokie stanowisko w Kurii Rzymskiej Kuharić sprawował zwierzchnictwo nad archidiecezją Zagrzeb od 1969 w charakterze administratora apostolskiego; w lipcu 1970 został pełnoprawnym arcybiskupem metropolitą Zagrzebia. Objął zarazem funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Chorwacji (do 1997). Od 1971 regularnie uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

W lutym 1983 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Girolamo dei Croati. Kuharić kilkakrotnie reprezentował papieża na uroczystościach religijnych i rocznicowych jako specjalny wysłannik, m.in. na 700-leciu chorwackiej diecezji szybenickiej. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego w lipcu 1997 zrezygnował z dalszych rządów w archidiecezji Zagrzeb, został zastąpiony przez arcybiskupa Josipa Bozanicia.

Został pochowany w krypcie katedry w Zagrzebiu.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].