Francisco Ibáñez
Data i miejsce urodzenia |
15 marca 1936 |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Francisco Ibáñez Talavera (ur. 15 marca 1936 w Barcelonie, zm. 15 lipca 2023[1]) – hiszpański rysownik komiksów. Należący do pokolenia 57 z wydawnictwa Bruguera działającego w Barcelonie, razem z takimi artystami jak Figueras, Nadal, Raf, Segura czy Martz Schmitd. Twórca wielu humorystycznych serii komiksów, z których najsłynniejsza to „Mortadelo y Filemón”.
Dzieciństwo i młodość
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy rysunek opublikował w wieku siedmiu lat w sekcji „Colaboraciones de nuestros lectores” („Współpraca naszych czytelników”) w czasopiśmie „Chicos”.
Nim na dobre zajął się rysowaniem komiksów, pracował w banku. Zajęcie to łączył z współpracą z czasopismami, m.in.: „Alex” (1951). Dla „Chicolino y La Risa” (1953) tworzył okładki i serie: „Don Usura”, „El coleccionista de relojes”, „La Familia Repollino”, „Haciendo el Indio”. Ostatnia z nich przyczyniła się do pierwszego poważnego sukcesu Ibañeza - została wydrukowana w tygodniowym dodatku do „La Prensa de Barcelona”. W późniejszych latach pracował dla „Paseo infantil”, „Hipo, Monito y Fifi”.
20 stycznia 1958 roku w 1394 numerze czasopisma „Pulgarcito” pojawiła się pierwsza publikacja „Mortadelo y Filemón”. Przez całe lata sześćdziesiąte Ibáñez tworzy dla gazet wydawnictwa Bruguera jedne ze swoich najlepszych postaci.
Dojrzałość
[edytuj | edytuj kod]W 1969 publikuje „El sulfato atómico”, pierwszą długometrażową historię Mortadela i Filemona dbając przy tym o każdy szczegół – tak w scenariuszu jak i w rysunkach.
W latach siedemdziesiątych tworzy dla swoich bohaterów przygody, które przeszły do historii hiszpańskiego komiksu: „¡Valor y al toro!”, „Contra el "Gang"del Chicharrón”, „El caso del bacalao”, „Chapeau el Esmirriau”, „La máquina del cambiazo”. Wraz ze wzrostem popularności, wzrasta liczba języków na jakie tłumaczy się „Mortadelo y Filemón”.
16 listopada 1970 powstaje czasopismo zatytułowane „Mortadelo”, którego kolejne edycje drukuje się jako: „Mortadelo especial”, „Mortadelo gigante”, „Super Mortadelo”.
W 1969 Francisco Ibáñez otrzymuje nagrodę Aro de Oro za najpopularniejsze w tym roku postaci stworzone w historyjkach dla dzieci. Taką samą nagrodę otrzymuje również w latach późniejszych: 1974, 1975 i 1976.
W 1994 otrzymał Grand Prix Salonu Komiksów w Barcelonie za całokształt twórczości, natomiast w roku 2001 uhonorowano go złotym medalem za zasługi w sztukach pięknych.
Francisco Ibáñez razem z grupą z Ediciones B i z BRB Internacional realizuje serię animacji o Mortadelo i Filemonie.
W 2003 na ekrany kin wszedł pełnometrażowy film oparty na komiksie Ibáñeza zatytułowany „La gran aventura de Mortadelo y Filemón” („Liga najgłupszych dżentelmenów”).
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Gazeta | Wydawnictwo |
---|---|---|---|
1952 | La vuelta al mundo en ochenta meses | ||
1956 | La familia Repollino | La Risa | Marco |
1956 | Haciendo el indio | La risa | Marco |
1956 | Don Usura | La Risa | Marco |
1956 | Loony | Paseo Infantil | Marco |
1957 | Pie sucio | La Risa | Gestión |
1957 | Furgensio | La Risa | Marco |
1957 | Treść komórki | Paseo Infantil | Marco |
1957 | Kokolo | La Risa | Marco |
1958 | Ellas y... | Can can | Bruguera |
1958 | Don Adelfo | Can can | Bruguera |
1958 | Melenas | Hip, Monito y Fifi | Marco |
1958 | La Familia Trapisonda, un grupito que es la monda | Ven y Ven | Bruguera |
1958 | Mortadelo y Filemón, agencia de información | Pulgarcito | Bruguera |
1959 | La Historia esa, vista por Hollywood | Can can | Bruguera |
1960 | Increíible, pero mentira... | El Campeón de las Historietas | Bruguera |
1960 | Ríase... | Tío Vivo | Bruguera |
1960 | Claro que | Tío Vivo | Bruguera |
1961 | Ande, ríase usté con el Arca de Noé | El Campeón de las Historietas | Bruguera |
1961 | 13, rue del Percebe | Tío Vivo | Bruguera |
1961 | Godofredo y Pascualino viven del deporte fino | El Campeón de las Historietas | Bruguera |
1961 | Polito, tipo duro | Blanca | Bruguera |
1961 | Cabeza de Ajo, el penúltimo navajo | El DDT | Bruguera |
1963 | El botones Sacarino, de El Aullido Vespertino | El DDT | Bruguera |
1963 | Yo | Pulgarcito | Bruguera |
1964 | Rompetechos | Tío Vivo | Bruguera |
1964 | Uhu y el niño Prudencio | Pulgarcito | Bruguera |
1965 | Don Pedrito, que está como nunca | Tío Vivo | Bruguera |
1965 | El doctor Esparadrapo y su ayudante Gazapo | Pulgarcito | Bruguera |
1965 | El Sherrif de Porra City | Tío Vivo | Bruguera |
1966 | Pepe Gotera y Otilio, chapuzas a domicilio | Tío Vivo | Bruguera |
1966 | Pepsi-Cola presenta a Pepsi Man | Pulgarcito | Bruguera |
1967 | Doña Pura y Doña Pera, vecinas de la escalera | Tío Vivo | Bruguera |
1981 | Kina San Clemente presenta a Kinito | Pulgarcito | Bruguera |
1986 | Pepe Cohete/Tete Cohete | Mortadelo | Bruguera |
1986 | Chicha, Tato y Clodoveo, de profesión sin empleo | Guai! | Grijalbo |
1986 | 7, Rebolling Street | Guai! | Grijalbo |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Toni Polo Bettonica , Muere a los 87 años Francisco Ibáñez, el creador de Mortadelo y Filemón [online], El País, 15 lipca 2023 [dostęp 2023-07-16] (hiszp.).