Florian Kobyliński

Florian Kobyliński
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	1774 ; Nowogródek
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1843 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego
Główne wojny i bitwy	Insurekcja kościuszkowska,; Inwazja na Rosję (1812),; Bitwa pod Borodino
	Odznaczenia

Florian Kobyliński (ur. 1774 w Nowogródku, zm. 27 lutego 1843 w Warszawie) – generał brygady Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, baron w Królestwie Kongresowym w 1820 roku^[1], szambelan królewski.

Życiorys

Uczestnik powstania kościuszkowskiego w 1794 na Litwie oraz obrony Warszawy. Następnie do 1796 przebywał w niewoli rosyjskiej. W 1798 był deputatem do Najwyższego Trybunału Litewskiego. Od 1805 pracował dla francuskiego wywiadu m.in. w trakcie kampanii w latach 1806-1807, działając w sztabie III korpusu marszałka Davouta. Podczas kampanii rosyjskiej w 1812 roku był adiutantem (aide de camp) marszałka Davouta, wówczas dowódcy I Korpusu Wielkiej Armii, biorąc udział m.in. w bitwie pod Borodino. Następnie do 1815 roku ponownie przebywał w niewoli rosyjskiej. W 1815 roku został zdymisjonowany w randze generała brygady.

W Królestwie Polskim w latach 1816-1835 był prezesem Komisji Wojewódzkiej województwa płockiego, między 1816 a 1819 rokiem zajmował stanowisko dyrektora Dyrekcji fabryki broni. Od 1827 był nadzwyczajnym radcą stanu.

Odznaczenia

Order Świętej Anny 1. klasy
Order Świętego Włodzimierza 3. klasy
Legia Honorowa (urzędnik)^[2]^[3]
Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari
Order Świętego Stanisława 2. klasy (1818), 1. klasy (1820) w Królestwie Kongresowym^[4].

Patronat

Florian Kobyliński patronuje jednej z głównych arterii Płocka – Alei Floriana Kobylińskiego.

Przypisy

↑ Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]
↑ tak w polszczyźnie XIX wieku nazywano klasę oficerską (fr. Officier dosłownie urzędnik) tego orderu
↑ Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 21.
↑ Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu św. Stanisława (1. XII. 1815-29. XI. 1830), w: Miesięcznik Heraldyczny, nr. 5, r. IX, Warszawa, sierpień 1930, s. 99.

[1] Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]

[2] tak w polszczyźnie XIX wieku nazywano klasę oficerską (fr. Officier dosłownie urzędnik) tego orderu

[3] Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 21.

[4] Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu św. Stanisława (1. XII. 1815-29. XI. 1830), w: Miesięcznik Heraldyczny, nr. 5, r. IX, Warszawa, sierpień 1930, s. 99.

[1]

[2]

[3]

[4]