Przejdź do zawartości

Fedimus Middenndorfa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fedimus Middenndorfa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

gruboszowate

Rodzaj

Phedimus

Gatunek

fedimus Middenndorfa

Nazwa systematyczna
Phedimus middendorffianus (Maxim.) 't Hart[3]
Evol. & Syst. Crassulac. 169 169 1995
Synonimy
  • Sedum middendorffianum Fisch[3]

Fedimus Middenndorfa (Phedimus middendorffianus (Maxim.) 't Hart) – gatunek rośliny należący do rodziny gruboszowatych. Przez ogrodników błędnie nazywany rozchodnikiem Middenndorfa (Sedum middendorffianus). Pochodzi z Azji (Jakucja, Sachalin, Chabarowsk, Chiny, Korea)[4]. Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina wiecznie zielona o mięsistych, płożących się lub wyprostowanych pędach osiągających długość do 30 cm.. Ulistnienie skrętoległe, liście mięsiste, łopatkowate lub lancetowate o ząbkowanych brzegach i tępym końcu. Kwiaty 5-płatkowe, żółte, liczne. Pręcików 10 z pupruprowymi pylnikami, krótszych od płatków korony. Dobra roślina miododajna, kwitnie od czerwca do sierpnia[5].

Zastosowanie i uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Nadaje się do ogrodów skalnych, szczególnie na murki i skarpy. W miejscach słonecznych i suchych rozchodnik ten może być użyty zamiast trawy do zazielenienia mniejszych powierzchni jako roślina okrywowa. Najlepiej rozmnażać go poprzez sadzonki, można też poprzez nasiona. Rozsadzać można go przez cały rok. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, natomiast wymaga stanowiska słonecznego. Jako sukulent dobrze znosi suszę[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2012-05-28].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2012-06-14].
  5. Flora of China. [dostęp 2012-06-14].
  6. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.