Przejdź do zawartości

Farringdon (stacja kolejowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Farringdon
Ilustracja
Zabytkowy budynek dworca z 1922 roku
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Miejscowość

Londyn

Lokalizacja

Islington

Zarządca

Transport for London

Data otwarcia

10 stycznia 1863

Dane techniczne
Liczba krawędzi
peronowych

6

Linie kolejowe

Thameslink(inne języki), Elizabeth Line, Circle Line, Hammersmith & City Line, Metropolitan Line

Schemat sieci kolejowej (bez metra) w centralnym Londynie
Schemat stacji
Położenie na mapie gminy Islington
Mapa konturowa gminy Islington, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Farringdon”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Farringdon”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Farringdon”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Farringdon”
Ziemia51°31′13,0″N 0°06′17,5″W/51,520278 -0,104861
Strona internetowa

Farringdonstacja kolejowa oraz metra w centralnym Londynie, w dzielnicy Farringdon(inne języki), na terenie gminy Islington. Stacja ta jest jednym z najważniejszych węzłów przesiadkowych w stolicy, ulokowanym na skrzyżowaniu linii kolejowych Thameslink(inne języki) (północ–południe) oraz Elizabeth Line (wschód–zachód)[1]. Jest to jednocześnie jedna z najstarszych stacji metra na świecie[2], wpisana do rejestru zabytkowych budynków jako obiekt klasy II[3].

Ruch pasażerski

[edytuj | edytuj kod]

Stacja obsługuje ruch miejski, podmiejski i regionalny. Zatrzymują się tu pociągi linii Thameslink(inne języki), przecinającej Londyn wzdłuż osi północ–południe, oraz Elizabeth Line, przebiegającej przez stolicę ze wschodu na zachód. Stacja obsługiwana jest także przez pociągi trzech linii metra londyńskiegoCircle, Hammersmith & City oraz Metropolitan. Stacja ma 6 krawędzi peronowych rozmieszczonych na dwóch poziomach podziemnych – na poziomie wyższym po 2 krawędzie peronowe dla linii Thameslink i pociągów metra, a na poziomie niższym 2 dla pociągów Elizabeth Line[4].

Jest to jedna z najruchliwszych stacji kolejowych w Wielkiej Brytanii. Znaczący wzrost liczby pasażerów odnotowany został w następstwie otwarcia w 2022 roku linii Elizabeth Line. W 2023 roku liczba pasażerów rozpoczynających lub kończących podróż na stacji szacowana była na 31,5 miliona, co czyniło ją 9. pod tym względem stacją zarówno w Londynie, jak i całym kraju[a][5]. Liczba pociągów zatrzymujących się na stacji wynosi około 140 na godzinę[6].

Zarządcą stacji jest operator londyńskiego metra, Transport for London[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Stacja o nazwie Farringdon Street została otwarta nieopodal obecnej lokalizacji 10 stycznia 1863 roku, jako stacja krańcowa inaugurowanej tego samego dnia linii Metropolitan Railway(inne języki), pierwszej na świecie podziemnej linii kolejowej. W pierwotnym kształcie linia liczyła 6 km i prowadziła w kierunku stacji Paddington na zachodzie. W obecne miejsce stację przeniesiono 23 grudnia 1865 roku w związku z przedłużeniem linii Metropolitan w kierunku wschodnim, do Moorgate. 26 stycznia 1922 roku nazwę stacji zmieniono na Farringdon & High Holborn, a 21 kwietnia 1936 roku na obecną (Farringdon)[2].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  1. Statystyki dotyczą wyłącznie pociągów operujących w ramach krajowej sieci kolejowej (National Rail), tj. linii Thameslink i Elizabeth Line, nie zaś metra. Dane dla okresu kwiecień 2022–marzec 2023.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Farringdon. Hidden London. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  2. a b Farringdon Station. National Transport Trust. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  3. Farringdon London Regional Transport underground station. Historic England. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  4. a b Farringdon. National Rail. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  5. All change for most used stations as Elizabeth line shakes up top 10. Office of Rail and Road, 2023-12-14. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  6. Farringdon Station. Rockwool. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).