Eracle Arion

Eracle Arion
	generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1838 ; Bukareszt
Data i miejsce śmierci	27 września 1903 ; Bukareszt
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Królestwa Rumunii
Stanowiska	Dowódca artylerii armii rumuńskiej
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-turecka (1877–1878)
Późniejsza praca	komendant Szkoły Oficerskiej Artylerii i Wojsk Inżynieryjnych
	Odznaczenia
	[[Plik:\|40px\|border\|link=Order Cnoty Wojskowej\|]]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eracle Arion (ur. 24 lutego 1838 w Bukareszcie, zm. 27 września 1903 tamże^[1]) – generał armii rumuńskiej, komendant Szkoły Oficerskiej Artylerii i Wojsk Inżynieryjnych (1881-1882), generalny inspektor artylerii, komendant Twierdzy w Bukareszcie.

Życiorys

Pochodził z rodziny bojarskiej. W 1855 rozpoczął naukę w szkole oficerskiej w Bukareszcie^[1]. Po jej ukończeniu w 1857 kontynuował naukę w Politechnice Paryskiej, a także w szkole oficerów artylerii w Metzu^[2]. W 1857 uzyskał awans na stopień podporucznika, a po ukończeniu szkoły w Metzu na stopień porucznika^[1].

W latach 1861–1863 był dowódcą baterii w 1 Pułku Artylerii, a następnie od 1863 pracował w Dyrekcji Artylerii Ministerstwa Wojny^[1]. W tym czasie zajmował się kwestią unowocześnienia parku artyleryjskiego armii rumuńskiej. Był odpowiedzialny za nadzór produkcji armat dla Rumunii w zakładach w Nantes^[1]. W 1870 w stopniu podpułkownika objął stanowisko dowódcy 2 pułku artylerii. W latach 1875–1877 pełnił funkcję dowódcy artylerii armii rumuńskiej. W tym czasie dokonał reorganizacji formacji tworząc nowe pułki artylerii przy każdej dywizji piechoty^[1]. Z jego inicjatywy baterie rumuńskie otrzymały działa 87 mm systemu Kruppa. W latach 1877–1878 służył jako attache wojskowy Rumunii, oddelegowany do kwatery wielkiego księcia Nikołaja Nikołajewicza Romanowa. W latach 1881–1882 pełnił funkcję komendanta Szkoły Oficerskiej Artylerii i Wojsk Inżynieryjnych^[1].

Uczestniczył w wojnie z Turcją w latach 1877-1878. Brał udział w obronie Calafatu, a następnie kierował przygotowaniami artylerii do oblężenia Plewny^[1]. Reprezentował stronę rumuńską w rozmowach dotyczących rozejmu z Imperium Osmańskim^[2]. W 1883 otrzymał awans na stopień generalski i stanowisko inspektora generalnego artylerii^[2]. W latach 1895–1903 pełnił funkcję komendanta Twierdzy w Bukareszcie (Cetatea București)^[1].

Był żonaty (żona Sevastia z d. Alexandrescu), miał czworo dzieci^[1]. Imię generała nosi jedna z ulic w Bukareszcie.

Awanse

podporucznik – 1857
porucznik – 1861
kapitan – 1864
major – 1868
podpułkownik – 1870
pułkownik – 1875
generał brygady – 1883
generał dywizji – 1902

Odznaczenia

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Eracle Arion [online], enciclopediaromaniei.ro (rum.).
↑ ^a ^b ^c Jurnal I. 1881-1887. Bukareszt: Polirom, 2016. ISBN 978-973-46-2429-4.

[romaniei-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Eracle Arion [online], enciclopediaromaniei.ro (rum.).

[Carol-2] Jurnal I. 1881-1887. Bukareszt: Polirom, 2016. ISBN 978-973-46-2429-4.

[1]

[2]