Edward Loryś

Edward Loryś
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1950 ; Brzóza Królewska
Zawód, zajęcie	prawnik, sędzia
Alma Mater	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Stanowisko	sędzia Trybunału Stanu (1991–1997)
	Odznaczenia

Edward Loryś (ur. 16 stycznia 1950 w Brzózie Królewskiej^[1]) – polski prawnik, sędzia, w latach 1991–1997 sędzia Trybunału Stanu.

Życiorys

W 1972 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, następnie do 1974 odbywał aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie. Orzekał jako asesor w Sądzie Rejonowym w Leżajsku i jako sędzia w SR w Stalowej Woli. Później był sędzią i prezesem (1977–1983) Sądu Rejonowego w Sandomierzu, a następnie sędzią Sądu Wojewódzkiego (później Sądu Okręgowego) w Tarnobrzegu, którym kierował od 2001 do 2007^[2]^[3]. Będąc sędzią SR w Sandomierzu orzekał w procesie, gdzie oskarżonymi były osoby zeznające jako świadkowie w sprawie zbrodni połanieckiej^[4].

W IV kadencji (1991–1993) był zastępcą sędziego Trybunału Stanu, w kolejnej (1993–1997) zasiadał w TS jako sędzia^[5]. W 2008 został zastępcą dyrektora Departamentu Wykonania Orzeczeń i Probacji w Ministerstwie Sprawiedliwości, objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego kwartalnika „Probacja”. W 2009 był rozważany jako kandydat na wiceministra w tym resorcie. Nie uzyskał jednak nominacji ze względu na kontrowersje wokół okoliczności śmierci sędziego Andrzeja Kreta w 2002 mającej miejsce w trakcie imprezy, w której uczestniczył Edward Loryś^[6]^[7]. W tymże roku został sędzią Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie^[3], w 2019 przeszedł w stan spoczynku.

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999) za wybitne zasługi w pracy zawodowej i działalności społecznej na rzecz wymiaru sprawiedliwości^[8].

Życie prywatne

Żonaty, jego dwoje dzieci również zostało prawnikami. Syn - Maciej Loryś jest notariuszem w Sandomierzu.^[2].

Przypisy

↑ Oświadczenie majątkowe. Sąd Apelacyjny w Rzeszowie. [dostęp 2021-09-01].
↑ ^a ^b Marcin Radzimowski: Nominacja na wiceministra dla Edwarda Lorysia wstrzymana. nowiny24.pl, 14 maja 2009. [dostęp 2021-09-01].
↑ ^a ^b Prezesi Sądu Okręgowego. Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu. [dostęp 2021-09-01].
↑ Zbrodnia połaniecka. Drugiej takiej trudno szukać w dziejach polskiej kryminalistyki. Rozmowa z sędzią Edwardem Lorysiem. nowiny24.pl, 21 grudnia 2017. [dostęp 2021-09-01].
↑ Poprzednie kadencje. Trybunał Stanu. [dostęp 2021-09-01].
↑ Marcin Radzimowski: Burza wokół kandydatury Edwarda Lorysia na wiceministra sprawiedliwości. nowiny24.pl, 12 maja 2009. [dostęp 2021-09-01].
↑ Karol Adamaszek, Jacek Brzuszkiewicz: Donosy na sędziów. Nadawca nieznany. wyborcza.pl, 2 marca 2012. [dostęp 2021-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 września 2021)].
↑ M.P. z 2000 r. nr 3, poz. 56

[oświadczenie-1] Oświadczenie majątkowe. Sąd Apelacyjny w Rzeszowie. [dostęp 2021-09-01].

[nowiny-2] Marcin Radzimowski: Nominacja na wiceministra dla Edwarda Lorysia wstrzymana. nowiny24.pl, 14 maja 2009. [dostęp 2021-09-01].

[tarnobrzeg-3] Prezesi Sądu Okręgowego. Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu. [dostęp 2021-09-01].

[nowiny2-4] Zbrodnia połaniecka. Drugiej takiej trudno szukać w dziejach polskiej kryminalistyki. Rozmowa z sędzią Edwardem Lorysiem. nowiny24.pl, 21 grudnia 2017. [dostęp 2021-09-01].

[ts-5] Poprzednie kadencje. Trybunał Stanu. [dostęp 2021-09-01].

[nowiny3-6] Marcin Radzimowski: Burza wokół kandydatury Edwarda Lorysia na wiceministra sprawiedliwości. nowiny24.pl, 12 maja 2009. [dostęp 2021-09-01].

[wyborcza-7] Karol Adamaszek, Jacek Brzuszkiewicz: Donosy na sędziów. Nadawca nieznany. wyborcza.pl, 2 marca 2012. [dostęp 2021-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 września 2021)].

[mp-8] M.P. z 2000 r. nr 3, poz. 56

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]