Dzwonnik z Notre Dame (film 1956)
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
19 grudnia 1956 |
Kraj produkcji | |
Język |
francuski |
Czas trwania |
114 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Jacques Prévert |
Główne role |
Anthony Quinn |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Kostiumy |
Georges Benda |
Montaż |
Henri Taverna |
Produkcja | |
Wytwórnia |
Paris Film Productions |
Dystrybucja |
Cocinor (Fracja) |
Budżet |
2 250 000 USD |
Dzwonnik z Notre Dame (fran. Notre-Dame de Paris) – dramat filmowy produkcji francusko-włoskiej zrealizowany w 1956 przez Jeana Delannoy na podstawie powieści Victora Hugo pt. Katedra Marii Panny w Paryżu (znanej także pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame). Główne role zagrali: Anthony Quinn, Gina Lollobrigida i Alain Cuny.
Jest to czwarta w historii adaptacja powieści Victora Hugo. Zakończenie tej wersji jest najbardziej zbliżone do tego przedstawionego w książce; choć w filmie Esmeralda ginie od zabłąkanej strzały, a nie zostaje powieszona jak w oryginale. Wygląd granego przez Quinna Quasimodo jest mniej przerażający niż w innych adaptacjach utworu. Zamiast dużego garbu i okropnie zdeformowanej twarzy, ma tylko niewielką krzywiznę kręgosłupa i lekko zdeformowaną twarz.
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Anthony Quinn – Quasimodo
- Gina Lollobrigida – Esmeralda
- Alain Cuny – Klaudiusz Frollo
- Jean Danet – kapitan Phoebus de Châteaupers
- Robert Hirsch – Pierre Gringore
- Danielle Dumont – Fleur-de-Lys de Gondelaurier, narzeczona Phoebusa
- Philippe Clay – Clopin Trouillefou
- Jacques Hilling – Charmolue
- Maurice Sarfati – Jehan Frollo, młodszy brat Klaudiusza
- Valentine Tessier – Aloyse de Gondelaurier, matka Fleur-de-Lys
- Marianne Oswald – La Falourdel
- Piéral – karzeł
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Paryż, rok 1482. Na placu przed katedrą Notre-Dame odbywa się tzw. Święto Głupców. Wśród występujących tam artystów jest piękna Cyganka Esmeralda wykonująca zmysłowy taniec przed tłumem zachwyconych widzów. Urzędujący w katedrze archidiakon Klaudiusz Frollo jest zafascynowany urodą dziewczyny. Oszalały z pożądania zleca swemu wiernemu słudze, dzwonnikowi Quasimodo jej porwanie. Jednak i on ulega urokowi Esmeraldy.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Pozostałe ekranizacje:
- Dzwonnik z Notre Dame (1911) z Henrym Kraussem i Stacią Napierkowską
- Dzwonnik z Notre Dame (1923) z Lonem Chaneyem i Patsy Ruth Miller
- Dzwonnik z Notre Dame (1939; reż. William Dieterle) z Charlesem Laughtonem i Maureen O’Harą
- Dzwonnik z Notre Dame (1982) z Anthonym Hopkinsem, Lesley-Anne Down i Derekiem Jacobim
- Dzwonnik z Notre Dame (1996); wersja animowana
- Dzwonnik z Notre Dame II (2002); kontynuacja animacji z 1996
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Idziemy do kina. „Film”. 32, s. 15, 1967-08-06. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzwonnik z Notre Dame w bazie IMDb (ang.)
- Dzwonnik z Notre Dame w bazie Filmweb