Przejdź do zawartości

Dysfolid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dysfolid
Dispholidus typus
(Smith, 1829)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

gady

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Rodzina

połozowate

Podrodzina

połozy

Rodzaj

Dispholidus
Fitzsimons & Brain, 1958

Gatunek

dysfolid

Podgatunki
  • D. t. kivuensis Laurent, 1955
  • D. t. punctatus Laurent, 1955
  • D. t. typus (Smith, 1829)[1]

Dysfolid[2][3], boomslang, z jęz. afrikaans i jęz. niderlandzkiegoboom – "drzewo", slang – "wąż"[4] (Dispholidus typus) – gatunek węża z rodziny połozowatych. Wąż ten nie jest agresywny, ale swoim jadem może zabić nawet dorosłego człowieka. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Dispholidus.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Afryce subsaharyjskiej. Jest spotykany m.in w Mozambiku, Bostwanie i Namibii[1].

Budowa ciała

[edytuj | edytuj kod]

Dysfolid osiąga długość do 2 metrów[3].

Samica ma barwę brunatną, podczas gdy samiec jest intensywnie zielony.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w lasach tropikalnych, ale także można go znaleźć wśród krzewów porastających sawannę. Prowadzi nadrzewny tryb życia.

Odżywanie

[edytuj | edytuj kod]

Smukłe ciało umożliwia mu poruszanie się w gałęziach drzew i krzewów. Dzięki swojemu maskującemu ubarwieniu dysfolid jest prawie niewidoczny w swoim siedlisku. Podczas dnia wąż jest aktywny i poluje na nadrzewne jaszczurki, żaby, ssaki, a czasem nawet na ptaki i dość często żywi się jajami. Wąż poluje z zasadzki. Zwisa z gałęzi, przypominając długie pnącze. Kiedy ofiara znajdzie się w zasięgu jego pyska, chwyta ją i zaciska szczęki, po czym powoli nimi porusza, żeby jad przesączył się do rany zadanej ofierze. Kiedy zdobycz jest już martwa, wtedy gad połyka ją w całości.

Jad dysfolida jest śmiertelny dla człowieka, o ile nie zostanie podana surowica. Działanie toksyny jest jednak powolne (nawet do 48 godzin). Jad zmniejsza krzepliwość krwi i ofiara umiera na skutek licznych krwotoków wewnętrznych. Do ukąszeń dochodzi jednak rzadko, ponadto dość często nie kończą się one wprowadzeniem jadu, gdyż wąż ten ma aparat jadowy typu opistoglypha, co znaczy, że zęby jadowe znajdują się z tyłu szczęki[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dispholidus typus (SMITH, 1828). The Reptile Database. [dostęp 2010-09-11]. (ang.).
  2. Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
  3. a b c W. Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
  4. Oxford English Dictionary. Oxford, England: Oxford University Press. 1989.