Dyschirius agnatus
| Dyschirius agnatus | |||||
| Motschulsky, 1844 | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Plemię | |||||
| Rodzaj | |||||
| Podrodzaj | |||||
| Gatunek |
Dyschirius (Dyschiriodes) agnatus | ||||
| |||||
Dyschirius agnatus – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez Wiktora Moczulskiego[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 3,8 do 5,7 mm, z wierzchu ubarwionym metalicznie ciemnobrązowo, rzadziej metalicznie zielono, niebiesko lub czarno. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi. Czułki są brązowoczerwone z dłuższymi niż szerokimi, niezgrubiałymi, przyciemnionymi lub nie członami wierzchołkowymi. Barwa głaszczków również jest brązowoczerwona. Obrzeżenie boków przedplecza wyraźnie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są szersze niż u D. politus, o wypukłych, zwłaszcza u podstawy, międzyrzędach i aż po szczyt dobrze widocznych, wyraźnie punktowanych rzędach. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze przypodstawowym, po jednym chetoporze zabarkowym, od jednej do trzech (zazwyczaj dwie) pary chetoporów dyskalnych oraz po dwa, a rzadziej po jednym chetoporze przedwierzchołkowym. Podstawa pokryw jest nieobrzeżona, z wyjątkiem bezpośredniej okolicy chetoporu przypodstawowego cechująca się niemal lustrzanym połyskiem. Przed chetoporem dyskanym zwykle występuje guzek. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są czerwonobrązowe z przyciemnionymi udami. Te pierwszej pary są grzebne i mają golenie o niewyraźnym i stępionym dolnym spośród ząbków krawędzi zewnętrznej oraz zwykle o wyraźnie zakrzywionej i dłuższej od kolca wierzchołkowego ostrodze, aczkolwiek wyjątkowo zdarzają się osobniki o ostrodze krótkiej i prostej[2].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy[2]. Zasiedla niezacienione pobrzeża wód płynących o podłożu ilastym lub piaszczysto-gliniastym oraz niezarośnięte glinianki[2][3]. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[2].
Gatunek palearktyczny[2]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji. W Afryce Północnej zamieszkuje Maroko. W Azji podawany jest z anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu, Iraku, Iranu i Kazachstanu[4][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Victor Motschulsky. Insectes de la Sibérie rapportés d'un voyage fait en 1839 et 1840. „Mémoires présentés à l'Académie Impériale des Sciences de St.-Pétersbourg par divers savans et lus dans ses Assemblées”. 5 (1-3), s. 1-274 (79), 1844.
- ↑ a b c d e Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 114-132.
- ↑ Bolesław Burakowski, Maciej Mroczkowski, Janina Stefańska, Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974.
- ↑ M. Balkenohl, Scaritinae, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 223-230, ISBN 87-88757-73-0.
- ↑ Wolfgang Lorenz, Dyschirius (Dyschiriodes) agnatus Motschulsky, 1844 ''in'': CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI: 10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-12].