Droga prawna Opus Dei
Droga prawna Opus Dei – termin używany przez Opus Dei na określenie kolejnych etapów, jakie przemierzyła ta instytucja od jej założenia w 1928 przez św. Josemarię aż do roku 1982, kiedy to otrzymała ona obecną formę prałatury personalnej. Przedtem Opus Dei było „pobożnym stowarzyszeniem”, „wspólnotą bez ślubów publicznych” oraz instytutem świeckim.
Pierwszy etap (1928-1941)
[edytuj | edytuj kod]W pierwszym etapie, od założenia w 1928 aż do 1941, Opus Dei istniało bez uznania prawnego. Z punktu widzenia władz kościelnych Opus Dei było czymś zbyt małym, skoro w 1939 liczyło 12 członków. W 1941 zostało aprobowane jako „Pobożne stowarzyszenie” (Pía Unión) przez biskupa Madrytu, Leopoldo Eijo y Garay.
Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża (1943)
[edytuj | edytuj kod]W 1943 r. św. Josemaría zakładał Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża, które zostało uznane prawnie przez biskupa Madrytu jako „Wspólnota bez ślubów publicznych”. To stowarzyszenie kapłańskie składało się z księży wyświęconych w Opus Dei.
Instytut świecki (1947-1982)
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie Decretum laudis Primum Institutum z 24 lutego 1947, Opus Dei otrzymało w sposób tymczasowy aprobatę ze strony Stolicy Świętej jako instytut świecki prawa papieskiego. Opus Dei zostało więc pierwszym w historii instytutem świeckim. 16 czerwca 1950 Opus Dei uzyskało ostateczną aprobatę jako instytut. Do instytutu należeli świeccy, księża wyświęceni będąc już w Opus Dei oraz księża diecezjalni, którzy pozostawali pod zwierzchnictwem swoich biskupów diecezjalnych.
Prałatura personalna (od 1982)
[edytuj | edytuj kod]W 1982 Opus Dei zostało erygowane konstytucją apostolską Ut sit przez Jana Pawła II jako pierwsza prałatura personalna Kościoła katolickiego. Jako prałatura personalna, Opus Dei składa się ze świeckich oraz z księży i diakonów, którzy podlegają kanonicznie prałatowi Opus Dei. Ściśle złączone z Opus Dei jest Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża, do którego należą księża diecezjalni, którzy pozostają pod zwierzchnictwem swoich biskupów diecezjalnych.
Dokumentacja
[edytuj | edytuj kod]Powstało wiele książek na temat drogi prawnej Opus Dei wewnątrz Kościoła katolickiego. Najważniejszą z nich jest wydana po hiszpańsku El Itinerario Jurídico Del Opus Dei: Historia Y Defensa De Un Carisma (Droga prawna Opus Dei: Historia i obrona pewnego charyzmatu), o objętości 672 stron.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- O prałaturach personalnych. opusdei.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-03)].