Przejdź do zawartości

Dominik Tarczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominik Tarczyński
Ilustracja
Dominik Tarczyński (2020)
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1979
Lublin

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Stanowisko

poseł na Sejm VIII i IX kadencji (2015–2020), od 2020 poseł do Parlamentu Europejskiego IX i X kadencji

Partia

Solidarna Polska (2012–2014)
Prawo i Sprawiedliwość (od 2015)

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Dominik Tarczyński (ur. 27 marca 1979 w Lublinie[1]) – polski polityk, działacz katolicki i publicysta, poseł na Sejm VIII i IX kadencji, od 2020 deputowany do Parlamentu Europejskiego IX i X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Dominik Tarczyński na spotkaniu z mieszkańcami Buska-Zdroju (2024)

Wnuk Józefa Albińskiego[2][3]. Absolwent prawa na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (2006)[1].

Od 2003 do 2008 był animatorem wspólnoty w londyńskiej katedrze Westminster, prowadził też audycję radiową muzyki chrześcijańskiej. Był świeckim asystentem jednego z brytyjskich egzorcystów[4]. Od 23 stycznia 2009 do 1 lutego 2010 był dyrektorem TVP3 Kielce[5], później zatrudniony jako zastępca dyrektora ds. eksploatacji w Ośrodku Informatyki i Telekomunikacji TVP[6].

Zajął się także działalnością publicystyczną na łamach „Gazety Polskiej” oraz tworzeniem filmów dokumentalnych poświęconych m.in. działalności egzorcystów[4]. Wyreżyserował m.in. film dokumentalny Kolumbia – świadectwo dla świata[7], z udziałem ówczesnego prezydenta Kolumbii Álvaro Uribe[8], nagrodzony na XVI Międzynarodowym Katolickim Festiwalu Filmów i Multimediów w Niepokalanowie[9]. Został założycielem Stowarzyszenia Wspólnota Katolików Charyzmatycy[4].

W 2010 bez powodzenia kandydował do sejmiku świętokrzyskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości[10]. Następnie organizował struktury stowarzyszenia Polska Jest Najważniejsza w Kielcach[11], jednak po kilku tygodniach je opuścił[12]. W 2011 współtworzył Solidarną Polskę[13], z której odszedł na początku kwietnia 2014[14]. W tym samym roku, z rekomendacji Prawicy Rzeczypospolitej, kandydował ponownie do sejmiku z listy PiS[15]. W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Sejmu jako bezpartyjny kandydat z jedenastego miejsca na liście Prawa i Sprawiedliwości w okręgu kieleckim. Został wybrany na posła VIII kadencji, otrzymując 7475 głosów[16]. Po wyborach został członkiem PiS[17].

W październiku 2018 przegrał proces w trybie wyborczym z ubiegającym się o prezydenturę Kielc Bogdanem Wentą; sąd nakazał mu sprostowanie i zaprzestanie rozpowszechniania nieprawdziwych informacji dotyczących rzekomej służby powoda w ZOMO oraz o „trenowaniu przez niego pałowania na głowach Polaków”, zarządził też przeprosiny i wpłacenie 20 tys. zł na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy[18].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 został wybrany na deputowanego IX kadencji. Przypadł mu dodatkowy mandat w PE, przyznany Polsce w ramach rozdysponowania części mandatów obsadzanych dotąd przez Wielką Brytanię. Jednakże z uwagi na opóźnienie procedury brexitu objęcie tego mandatu zostało zawieszone[19].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku ponownie uzyskał mandat posła na Sejm, otrzymując 8186 głosów[20][21]. 1 lutego 2020, po dojściu do skutku brexitu, objął uzyskany w 2019 mandat posła do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[22]. W 2024 ponownie uzyskał mandat europosła, zdobywając 210 942 głosów[23].

Jako eurodeputowany IX kadencji był członkiem Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów. Pracował również w Delegacji do spraw stosunków ze Stanami Zjednoczonymi. Angażował się w problematykę prawnomiędzynarodową wojny na Ukrainie[24].

Poglądy i reakcje

[edytuj | edytuj kod]
Dominik Tarczyński w Parlamencie Europejskim podczas debaty o terroryzmie wspieranym przez Islamską Republikę Iranu (2024)

Dominik Tarczyński był wielokrotnie krytykowany w felietonach za tzw. nieetyczne wypowiedzi w debacie publicznej, nie tylko pod adresem innych polityków[25][26][27], ale również pod adresem mniejszości religijnych[28].

W 2015 roku, relacjonując zagrożenie ze strony muzułmanów w trakcie posiedzenia Komisji ds. Unii Europejskiej, twierdził: „Nie każdy muzułmanin jest terrorystą, ale każdy terrorysta jest muzułmaninem”[28].

Po Czarnym Proteście, gdy Monika Wielichowska przekonywała z mównicy, że kobiety nie złożyły parasolek, Tarczyński komentował to słowami: „Złożyły mózgi”[27], na co publicystka portalu Interia Katarzyna Krawczyk odpowiadała: „Niektórzy z posłów sięgają też po język seksistowski”[27].

W maju 2017 roku na łamach portalu wPolityce.pl kwitował zamieszki na Krakowskim Przedmieściu w trakcie miesięcznicy smoleńskiej następująco: „To, co teraz widzimy, nie różni się niczym od tego co działo się w Stanie Wojennym i po 1945 roku w odniesieniu do Żołnierzy Wyklętych. [...] Ci ludzie [opozycja] muszą zapłacić. Ci, którzy manipulują i atakują to ludzie, którzy po SB odziedziczyli praktykę”[29]. Mateusz Mazzini komentował słowa Tarczyńskiego jako przykład „quasi-darwinistycznego podejścia, które rysuje rozdzielające się szczeliny wzdłuż linii interpretacyjnych historii”[30].

W 2017 wstawił się za muzykami zespołu Decapitated aresztowanymi w USA pod zarzutem rzekomego gwałtu zbiorowego jakiego muzycy mieli dopuścić się na jednej z fanek[31]. W styczniu 2018 roku muzycy zostali oczyszczeni z zarzutów i wrócili do Polski[32][33].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2010 Prawo i Sprawiedliwość Sejmik Województwa Świętokrzyskiego IV kadencji nr 3 854 (0,57%)N[10]
2014 Sejmik Województwa Świętokrzyskiego V kadencji nr 2 2882 (3,13%)N[34]
2015 Sejm VIII kadencji nr 33 7475 (1,59%)T[16]
2019 Parlament Europejski IX kadencji nr 10 41 912 (2,41%)N[35][a]
2019 Sejm IX kadencji nr 33 8186 (1,44%)T[21]
2024 Parlament Europejski X kadencji nr 10 210 942 (14,17%)T[23]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mandat europosła IX kadencji objął w 2020 po przydzieleniu Polsce dodatkowego mandatu na skutek Brexitu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2015-11-16].
  2. ↑ Magda Mieśnik, Dominik Tarczyński bronił dziadka. Zbadaliśmy teczkę Józefa Albińskiego [online], wiadomosci.wp.pl, 18 czerwca 2018 [dostęp 2022-09-19] (pol.).
  3. ↑ Wojciech Czuchnowski, Czy poseł Tarczyński miał dziadka bohatera? O ile donoszenie i bogacenie się na Żydach to bohaterstwo [online], wyborcza.pl, 15 września 2023 [dostęp 2024-11-09] (pol.).
  4. ↑ a b c Informacje o prelegentach. konferencja.rozaniecrodzicow.pl. [dostęp 2015-11-01].
  5. ↑ Trochę historii. tvp.pl. [dostęp 2015-11-01].
  6. ↑ Pilnował namiotu Solidarnych 2010 w czasie choroby. TVP go zwolniła. wirtualnemedia.pl, 15 czerwca 2011. [dostęp 2015-11-01].
  7. ↑ Kolumbia – świadectwo dla świata w bazie Filmweb. [dostęp 2016-07-16].
  8. ↑ Kolumbia. Świadectwo dla świata. niedziela.pl, 20 maja 2013. [dostęp 2016-07-16].
  9. ↑ Festiwal Niepokalanów 2011 zakończony. festiwalniepokalanow.pl. [dostęp 2016-05-30].
  10. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-11-11].
  11. ↑ Polska Jest Najważniejsza także w Kielcach. wyborcza.pl, 17 grudnia 2010. [dostęp 2015-11-01].
  12. ↑ Tragikomiczny koniec PJN – Niech dożyją swych dni w spokoju. gazetapolska.pl, 15 czerwca 2011. [dostęp 2015-11-11].
  13. ↑ Oni pomogą posłance Beacie Kempie budować Solidarną Polskę w Świętokrzyskiem. echodnia.eu, 30 listopada 2011. [dostęp 2015-11-01].
  14. ↑ Agata Kondzińska: Wóz albo przewóz ziobrystów. Czy Solidarna Polska – związek zawodowy europosłów – przetrwa eurowybory?. wyborcza.pl, 15 kwietnia 2014. [dostęp 2015-11-11].
  15. ↑ Województwo świętokrzyskie. prawicarzeczypospolitej.org. [dostęp 2015-11-11].
  16. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-11-01].
  17. ↑ Janusz Kędracki: PiS odcina się od solówki posła Dominika Tarczyńskiego. wyborcza.pl, 30 czerwca 2016. [dostęp 2017-07-29].
  18. ↑ Marcin Batóg: Wybory 2018. Bogdan Wenta wygrał prawomocnie. Tarczyński musi go przeprosić. wyborcza.pl, 2 października 2018. [dostęp 2018-12-02].
  19. ↑ Dominik Tarczyński – europoseł, którego mandat zależy od... brexitu. tvp.info, 27 maja 2019. [dostęp 2019-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-31)].
  20. ↑ Anna Kozińska: Wyniki wyborów 2019. Dominik Tarczyński szczęśliwy. wp.pl, 14 października 2019. [dostęp 2019-10-15].
  21. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  22. ↑ 52. polski europarlamentarzysta. Decyzja Marszałek Sejmu – komunikat CIS. sejm.gov.pl, 1 lutego 2020. [dostęp 2020-02-01].
  23. ↑ a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024 [online], wybory.gov.pl [dostęp 2024-06-30] (pol.).
  24. ↑ O Dominiku Tarczyńskim [online], Dominik Tarczyński [dostęp 2024-01-26] (pol.).
  25. ↑ Anna Dąbkowska, Kiedy nauka grzeczności idzie w las. Rozmowy polityków w mediach, „Poradnik Językowy”, 4, 2020, s. 79.
  26. ↑ Rafał Dudała, Kandydat czy celebryta? Rebranding na przykładzie wyborów prezydenckich w Kielcach, „Media - Kultura - Komunikacja Społeczna”, 2 (15), 2020, s. 75, DOI: 10.31648/mkks.5140, ISSN 1734-3801 [dostęp 2020-12-27].
  27. ↑ a b c Jak badać język współczesnych polityków w kontekście etyki słowa?, „Roczniki Humanistyczne”, 66 (6), 2018, s. 19, ISSN 0035-7707 [dostęp 2020-12-27].
  28. ↑ a b Jaakko Turunen, Sovereign power and refugees in the Polish parliament, „Journal of Contemporary Central and Eastern Europe”, 26 (2-3), 2018, s. 122, DOI: 10.1080/25739638.2018.1526489, ISSN 2573-9638 [dostęp 2020-12-27] (ang.).
  29. ↑ Tomasz Karpowicz, TRZY PYTANIA DO... Dominika Tarczyńskiego: "Platforma Obywatelska zdechnie, tak samo jak zdechła Unia Wolności" [online], wpolityce.pl, 14 maja 2017 [dostęp 2020-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-27].
  30. ↑ Mateusz Mazzini, A Three-Dimensional Model of Enlarging the Mnemonic Conflict: The Case of Poland Under Second Law and Justice Government, „Slovo”, 31 (1), 2018, s. 53 [dostęp 2020-12-27].
  31. ↑ Members of Polish death metal band Decapitated released from jail while awaiting Spokane rape trial | The Spokesman-Review [online], www.spokesman.com [dostęp 2024-09-15].
  32. ↑ Oddalono zarzuty o gwałt. Decapitated mogą wracać do Polski [online], TVN24, 5 stycznia 2018 [dostęp 2024-11-10] (pol.).
  33. ↑ Oskarżyli ich o gwałt zbiorowy. Teraz wracają na scenę [online], Fakt, 24 marca 2018 [dostęp 2024-11-10] (pol.).
  34. ↑ PKW | Samorząd 2014 [online], samorzad2014.pkw.gov.pl [dostęp 2024-08-05].
  35. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019 [online], pe2019.pkw.gov.pl [dostęp 2024-08-05] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dominik_Tarczyński&oldid=75370962”