Przejdź do zawartości

Dobromir Dziewulak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dobromir Dziewulak
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

24 lutego 1958

Doktor nauk humanistycznych
Specjalność: dydaktyka
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

30 marca 1993 – pedagogika
UW

Wykładowca
Jednostka

Katedra Dydaktyki i Pedeutologii Wydziału Pedagogicznego UW

Stanowisko

profesor uczelni

Okres zatrudn.

od 1985

Konsul Generalny RP w Montrealu
Okres spraw.

1996–2000

Poprzednik

Małgorzata Dzieduszycka-Ziemilska

Następca

Witold Spirydowicz

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Dobromir Adrian Dziewulak[1] (ur. 24 lutego 1958[2]) – polski nauczyciel akademicki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, doktor nauk humanistycznych, urzędnik, dyplomata, Konsul Generalny RP w Montrealu (1996–2000), ekspert Kancelarii Sejmu RP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył XV Liceum Ogólnokształcące im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie[3]. Absolwent studiów magisterskich w Uniwersytecie Warszawskim, studiów doktoranckich w Uniwersytecie Strasburskim[4][5] oraz programu Executive MBA we Francuskim Instytucie Zarządzania[6]. Uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy pt. Polityka oświatowa Wspólnoty Europejskiej, której promotorką była Alicja Siemak-Tylikowska[7]. W 2022 uchwałą Senatu Uniwersytetu Warszawskiego otrzymał mianowanie na stanowisko profesora uczelni[8].

Od 1985 pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Twórca programów kształcenia doktorantów i nauczycieli akademickich[9]. Współzałożyciel międzynarodowego zespołu badawczego, szwajcarsko-polskiej Genewskiej Grupy Badań nad Nowym Wychowaniem[10][11]. Wykładowca dydaktyki w Szkole Głównej Handlowej i Politechnice Warszawskiej. Prowadził wykłady w Krajowej Szkole Administracji Publicznej oraz w uniwersytetach w Genewie i Strasburgu[4]. Wykładowca protokołu dyplomatycznego w Uniwersytecie Otwartym Uniwersytetu Warszawskiego.

W ramach działalności urzędniczej pełnił takie funkcje jak: ekspert w Urzędzie Rady Ministrów w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Integracji Europejskiej i Pomocy Zagranicznej, sekretarz polskiej delegacji Sejmu i Senatu RP do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, wicedyrektor Biura Spraw Międzynarodowych w Kancelarii Sejmu, Konsul Generalny RP w Montrealu, ekspert Kancelarii Sejmu RP[4].

Działalność społeczna

[edytuj | edytuj kod]

Instruktor harcerski, Podharcmistrz, inicjator ruchu harcerskiego w warszawskiej dzielnicy Ursynów. Założyciel i drużynowy pierwszej harcerskiej ursynowskiej drużyny Żagiew, a następnie pierwszy komendant Ursynowskiego Szczepu 277 WDHiZ[12]. Od 1998 Kawaler Komandor Zakonu Rycerzy Świętej Katarzyny z Synaju (fr. Chevalier Commandeur L'Ordre des Chevaliers de Sainte-Catherine du Sinaï)[13].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Autor i współautor ponad 130 publikacji naukowych, popularnonaukowych i ekspertyz oraz haseł do encyklopedii[10] na temat dydaktyki i polityki oświatowej ze szczególnym uwzględnieniem polityki oświatowej w państwach Unii Europejskiej[5], a także autor publikacji na temat protokołu dyplomatycznego[13].

Członek kolegium redakcyjnego wydawanego przez Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu czasopisma naukowego „Studia BAS” oraz redaktor naczelny czasopisma „Analizy BAS”[14].

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Polityka oświatowa Wspólnoty Europejskiej[15]
  • Systemy szkolne państw Unii Europejskiej[16]
  • Słownik Parlamentarny. Polski, English, Français, Deutsch[17]
  • Nauka i szkolnictwo wyższe – wyzwania współczesności[18]
  • Ustroje szkolne państw członkowskich Unii Europejskiej[19]
  • Polityka oświatowa. Przegląd ekspertyz z wybranych obszarów oświatowych (lata 2008–2018)[20]
  • Nabywanie obywatelstwa w Unii Europejskiej i innych państwach. Wybrane aspekty[21]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 września 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 5, poz. 42).
  2. ↑ Krajowy Rejestr Sądowy Spółdzielczego Stowarzyszenia Budowlano-Mieszkaniowego Urzędników Państwowych (nr 0000070181).
  3. ↑ Wojciech Dąbrowski, Mój ulubiony kolor zielony. Piosenki i wiersze harcerskie, spotkaniazpiosenka.org, 2018, s. 48, ISBN 978-83-929563-5-8 [dostęp 2020-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-13].
  4. ↑ a b c dr Dobromir Dziewulak [online], uo.uw.edu.pl [dostęp 2020-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-18].
  5. ↑ a b Zapis posiedzenia Komisji Łączności z Polakami za Granicą /nr 51/ [online], orka.sejm.gov.pl, 2 października 1996 [dostęp 2020-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-18].
  6. ↑ Studia MBA - Francuski Instytut Zarządzania [online], FIZ [dostęp 2023-02-10] (pol.).
  7. ↑ Dr Dobromir Dziewulak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-01-22].
  8. ↑ UCHWAŁA NR 132 SENATU UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO z dnia 20 kwietnia 2022 r. w sprawie wyrażenia opinii dotyczącej zatrudnienia na Uniwersytecie Warszawskim na stanowisku profesora uczelni [online], monitor.uw.edu.pl [dostęp 2022-05-20].
  9. ↑ Fiński model edukacji. Budowanie sieci współpracy [online], Polskie Radio Białystok, 2017 [dostęp 2020-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-18].
  10. ↑ a b Wydział Pedagogiczny UW [online], www.pedagog.uw.edu.pl [dostęp 2021-07-26] (pol.).
  11. ↑ Dobromir Dziewulak, Mirosław Szymański, Genewska Grupa Badań nad Nowym Wychowaniem, grudzień 1991, ISSN 0029-537X [dostęp 2021-07-26] (pol.).
  12. ↑ Historia [online], 1 Ursynowska Drużyna Harcerzy "Żagiew", 25 maja 2019 [dostęp 2020-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-28].
  13. ↑ a b Dobromir Dziewulak (0000-0002-7974-8024) [online], orcid.org [dostęp 2020-09-21] (ang.).
  14. ↑ Analizy BAS [online], sejm.gov.pl [dostęp 2020-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-23].
  15. ↑ Dobromir Dziewulak, Polityka oświatowa Wspólnoty Europejskiej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Uiwersytetu Warszawskiego, 1994, ISBN 83-230-9889-1, OCLC 52406890 [dostęp 2021-03-05].
  16. ↑ Dobromir Dziewulak, Systemy szkolne Unii Europejskiej, wyd. 3., popr. i uzup., Warszawa: Wydawn. "Żak", 1997, ISBN 83-86770-38-4, OCLC 40903509 [dostęp 2021-03-05].
  17. ↑ Jakub Borawski i inni, Słownik Parlamentarny, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2011, ISBN 978-83-7666-076-9 [dostęp 2024-04-11].
  18. ↑ Dobromir Dziewulak, Nauka i szkolnictwo wyższe : wyzwania współczesności : konferencja, Warszawa, 24 września 2013 r., Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2013, ISBN 978-83-7666-300-5, OCLC 883544287 [dostęp 2021-03-05].
  19. ↑ Dobromir Dziewulak, Ustroje szkolne państw członkowskich Unii Europejskiej, Wydawnictwo Sejmowe, 2020, DOI: 10.31268/d.dziewulak.2020.02, ISBN 978-83-7666-679-2 [dostęp 2021-03-05].
  20. ↑ Dobromir Dziewulak, Polityka oświatowa. Przegląd ekspertyz z wybranych obszarów oświatowych (lata 2008-2018), Kancelaria Sejmu Wydawnictwo Sejmowe, wrzesień 2020, DOI: 10.31268/d.dziewulak.2020.01, ISBN 978-83-7666-677-8 [dostęp 2021-03-05].
  21. ↑ Dobromir Dziewulak (red.), Nabywanie obywatelstwa w Unii Europejskiej i innych państwach. Wybrane aspekty, Wydawnictwo Sejmowe, 2 stycznia 2024, DOI: 10.31268/obywatelstwo.2024.01, ISBN 978-83-7666-781-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dobromir_Dziewulak&oldid=73482101”