Diagoras z Melos
Diagoras z Melos (gr. Διαγόρας ὁ Μήλιος) – grecki poeta i sofista z V wieku p.n.e. Jest znany jako pierwszy ateista[1].
Diagoras był synem Teleklytosa[2]. Poza tym istnieją jedynie zdawkowe informacje na temat jego życia i poglądów. Był przeciwnikiem greckiej religii i krytykiem misteriów eleuzyjskich, odrzucał istnienie bogów i potrzebę kultu religijnego. Został oskarżony przez Ateńczyków o bezbożność i wygnany z miasta. Zmarł w Koryncie.
Wspomniany przez Sekstusa Empiryka jako pobożny człowiek i twórca dytyrambów w przeszłości, podobno któryś z poematów zaczął od: "zgodnie z demonem i losem wszystko się spełnia" – co świadczyło o jego pobożności. Jednak pewnego dnia, gdy doświadczył osobiście jawnego łamania przysięgi przez oszusta, uznał, że wiara w bogów nie ma sensu, ponieważ ludzie przypisują im tylko iluzoryczną wartość sprawczą. Wtedy zaczął głosić swój ateizm, za który został wygnany[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Solmsen 1942 ↓, s. 25.
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej 1988 ↓, s. 187, 188.
- ↑ Sekstus Empiryk, "Przeciw fizykom, Przeciw etykom", Zbigniew Nerczuk (tłum.), Kraków: Marek Drzewiecki, 2010, s. 32.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Friedrich Solmsen: Plato's Theology. Cornell University Press, 1942. (ang.).
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-03529-3.
- Marek Winiarczyk, Diagoras z Melos. Prawda i legenda. Przyczynek do historii antycznego ateizmu, Kraków 2015, ISBN 978-8376385976.