Przejdź do zawartości

Daniela Ulbing

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniela Ulbing
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1998
Villach

Debiut w PŚ

9.01.2015, Bad Gastein
(36. miejsce – PSL)

Pierwsze punkty w PŚ

12.12.2015, Carezza
(29. miejsce – PGS)

Pierwsze podium w PŚ

17.12.2016, Cortina d’Ampezzo (2. miejsce – PSL)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Pekin 2022 PGS
Mistrzostwa świata
złoto Sierra Nevada 2017 PSL
srebro Bakuriani 2023 PGS
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Cardrona 2018 PSL
srebro Klínovec 2017 PGS
brąz Klínovec 2017 PSL
Puchar Świata (PAR)
3. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (PGS)
3. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (PSL)
Mała Kryształowa Kula
2016/2017

Daniela Ulbing (ur. 27 lutego 1998 w Villach) – austriacka snowboardzistka, wicemistrzyni olimpijska, mistrzyni świata oraz mistrzyni świata juniorów.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 7 listopada 2013 roku w Landgraaf, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 18. miejsce w slalomie równoległym (PSL). W marcu 2014 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Valmalenco, gdzie zajęła między innymi trzynaste miejsce w gigancie równoległym (PGS). Jeszcze trzykrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepsze wyniki osiągając na mistrzostwach świata juniorów w Klínovcu, zdobywając srebrny medal w gigancie i brąz w slalomie równoległym. Z kolei podczas mistrzostw świata juniorów w Cardronie, we wrześniu 2018 roku, zdobyła złoty medal w slalomie równoległym.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 9 stycznia 2015 roku w Bad Gastein, zajmując 36. miejsce w slalomie równoległym. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 12 grudnia 2015 roku w Carezzie, zajmując 29. miejsce w gigancie równoległym. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 17 grudnia 2016 roku w Cortina d’Ampezzo, kończąc slalom równoległy na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Czeszkę Ester Ledecką i Nadyę Ochner z Włoch. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 2016/2017, kiedy to zajęła ósme miejsce w klasyfikacji PAR[1], a w klasyfikacji PSL była najlepsza.

W 2017 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie zwyciężyła w slalomie równoległym, wyprzedzając Ester Ledecką i Rosjankę Alonę Zawarziną. Na tych samych mistrzostwach zajęła też siódme miejsce w gigancie równoległym. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu była siódma w PGS.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Zwyciężczyni
7. 24 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gigant równoległy Czechy Ester Ledecká
2. 8 lutego 2022 Pekin Gigant równoległy Czechy Ester Ledecká
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Zwyciężczyni
1. 15 marca 2017 Hiszpania Sierra Nevada Slalom równoległy -
7. 16 marca 2017 Hiszpania Sierra Nevada Gigant równoległy Czechy Ester Ledecká
32. 4 lutego 2019 Stany Zjednoczone Park City Gigant równoległy Niemcy Selina Jörg
10. 5 lutego 2019 Stany Zjednoczone Park City Slalom równoległy Szwajcaria Julie Zogg
24. 1 marca 2021 Słowenia Rogla Gigant równoległy Niemcy Selina Jörg
12. 2 marca 2021 Słowenia Rogla Slalom równoległy Sofija Nadyrszyna
2. 19 lutego 2023 Gruzja Bakuriani Gigant równoległy Japonia Tsubaki Miki
11. 21 lutego 2023 Gruzja Bakuriani Slalom równoległy Szwajcaria Julie Zogg

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Włochy Cortina d’Ampezzo – 17 grudnia 2016 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  2. Austria Bad Gastein – 10 stycznia 2017 (slalom równoległy) – 1. miejsce
  3. Turcja Kayseri – 3 marca 2018 (gigant równoległy) – 3. miejsce
  4. Kanada Blue Mountain – 29 lutego 2020 (gigant równoległy) – 3. miejsce
  5. Rosja Moskwa – 30 stycznia 2021 (slalom równoległy) – 1. miejsce
  6. Włochy Carezza – 16 grudnia 2021 (gigant równoległy) – 1. miejsce
  7. Austria Bad Gastein – 11 stycznia 2022 (slalom równoległy) – 1. miejsce

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Łączna klasyfikacja slalomu równoległego i giganta równoległego

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]