Daniel Ghiță
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
195 cm |
| Masa ciała |
110 (2010) kg |
| Styl walki | |
| Kategoria wagowa |
ciężka, superciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
61 |
| Zwycięstwa |
50 |
| Przez nokauty |
39 |
| Porażki |
11 |
| Remisy |
0 |
Daniel Ghiță (ur. 22 kwietnia 1981 w Bukareszcie) – rumuński kick-boxer, zawodnik K-1. Mistrz organizacji It’s Showtime w wadze ciężkiej z 2012.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]W latach 2004–2008 występował w rumuńskiej organizacji kick-boxerskiej Local Kombat, której był mistrzem w wadze ciężkiej. W maju 2005 roku zdobył mistrzostwo Europy WKN w boksie tajskim, pokonując przez decyzję Mourada Bouzidiego.
W formule K-1 zadebiutował w maju 2007 roku na gali K-1 Fighting Network Romania. 11 sierpnia 2009 roku po raz pierwszy wystąpił w prestiżowym cyklu K-1 World GP. W swoim debiucie wygrał w Tokio turniej kwalifikacyjny do K-1 WGP Final 16, pokonując wszystkich trzech rywali przed czasem w pierwszej rundzie w łącznym czasie 5 minut i 15 sekund, co jest jednym z najszybszych zwycięstw w historii turniejów rangi K-1 WGP[1]. Mimo że w Final 16 uległ Semmy'emu Schiltowi, wystąpił podczas Finału K-1 WGP w drugiej walce rezerwowej z debiutującym w K-1 Siergiejem Charitonowem. Ghiță znokautował Rosjanina swoją popisową techniką – niskimi kopnięciami[2].
W październiku 2010 roku podczas Final 16 znokautował ciosami pięściami Errola Zimmermana, zostając pierwszym w historii Rumunem, który awansował do Finału K-1 WGP[3]. W ćwierćfinale tego turnieju został wyeliminowany przez Gökhana Sakiego, po niezwykle zaciętym pojedynku (do wyłonienia zwycięzcy potrzebna była dodatkowa runda)[4].
28 stycznia 2012 roku na gali It’s Showtime 2012 in Leeuwarden stoczył pojedynek o mistrzostwo organizacji It’s Showtime w wadze ciężkiej z Hesdym Gergesem. Ghiță już w pierwszej rundzie znokautował Egipcjanina lewym sierpowym, odbierając mu pas mistrzowski[5].
31 grudnia 2012 wystartował w turnieju Glory Heavyweight Grand Slam Tournament, pokonując w drodze do finału Jhonata Diniza, Mourada Bouzidiego i Jamala Ben Saddika. W finale uległ ponownie Holendrowi Semmy'emu Schiltowi przez TKO w pierwszej rundzie[6].
W latach 2013–2014 wyłącznie związany z GLORY, tocząc zwycięskie pojedynki m.in. z Andersonem Silvą czy w rewanżu Errolem Zimmermanem. Poza tym dwukrotnie mierzył się z Rico Verhoevenem, w tym raz o mistrzostwo GLORY wagi ciężkiej – w obu przypadkach przegrywając z Holendrem na punkty.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Zawodowe:
- Mistrz Rumunii WKN w boksie tajskim w wadze ciężkiej
- 2005: Mistrz Europy WKN w boksie tajskim w wadze ciężkiej
- 2009: K-1 World GP w Tokio (Final 16 Qualifying GP) – 1. miejsce
- 2012: Mistrz It’s Showtime w wadze ciężkiej
- 2012: Glory Heavyweight Grand Slam Tournament - finalista turnieju wagi ciężkiej
- 2013: Glory Heavyweight World Championship Tournament - finalista turnieju wagi ciężkiej
Amatorskie:
- 1999: Mistrzostwa Świata IAMTF w boksie tajskim –
w kat. -91 kg - 2000: Mistrzostwa Europy w boksie tajskim -
w kat. -91 kg - 2001: Mistrzostwa Świata IAMTF w boksie tajskim – w kat. -91 kg
- 2002: Mistrzostwa Europy IAMTF w boksie tajskim –
w kat. -91 kg
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stuart Tonkin: Peter Aerts' Record Smashed - Next Generation Finally Arrive!. k-1.co.jp, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
- ↑ A Clean Sweep as Bodies Fall. k-1.co.jp. [dostęp 2009-12-05]. (ang.).
- ↑ Stuart Tonkin: F16 - A Changing of the Guard. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
- ↑ Stuart Tonkin: K-1 WGP 2010: A Monster Crowned. [dostęp 2010-12-13]. (ang.).
- ↑ It’s Showtime 55: Badr Hari zdemolował Gokhana Saki! Wyniki!. fightsport.pl. [dostęp 2012-01-28]. (pol.).
- ↑ Glory 4 Results. mmafighting.com. (ang.).