Cyryl III (arcybiskup Cypru)
Arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1859 |
Data śmierci |
1933 |
Arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru | |
Okres sprawowania |
1916–1933 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Chirotonia biskupia |
do 1916 |
Cyryl III (ur. 1859 w Prastio, zm. 1933) – zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1916–1933.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był jednym z najpoważniejszych kandydatów na arcybiskupa Cypru po śmierci Sofroniusza III, uzyskał poparcie cypryjskiej greckojęzycznej elity intelektualnej. O urząd rywalizował z metropolitą Kition Cyrylem. Między zwolennikami obydwu hierarchów dochodziło nawet do walk ulicznych, a w 1908 Brytyjczycy wprowadzili z tego powodu stan wyjątkowy na Cyprze. Metropolita Kirenii reprezentował, w odróżnieniu od kontrkandydata, umiarkowane poglądy polityczne. Za jego kandydaturą opowiedział się również patriarcha Konstantynopola, poproszony o rozstrzygnięcie sporu. Wierni uniemożliwili jednak intronizację metropolity Kirenii i ostatecznie to Cyryl (Papadopoulos) objął urząd arcybiskupi i pozostał na nim do śmierci. Jego rywal objął urząd jako jego następca[1].
Kontynuował politykę Cyryla II w zarządzaniu Kościołem. Obok działalności typowo religijnej angażował się w ruch narodowy Greków cypryjskich, szczególnie troszczył się o rozwój szkół prowadzonych przez Kościół[2].
W czasie sprawowania przezeń urzędu w 1931 wybuchło powstanie pod hasłem unii Cypru z Grecją (enosis). O jego współorganizację zostali oskarżeni metropolici Kition i Kirenii, Nikodem i Makary. Hierarchowie ci zostali następnie wygnani z wyspy, przez co niemożliwą stała się praca Świętego Synodu Kościoła. W rezultacie po śmierci Cyryla III w 1933 wybór jego następcy miał miejsce dopiero w 1947[2].
Pochowany w Nikozji. W 2010 jego grób stał się przedmiotem aktu wandalizmu[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ M. Misztal: Historia Cypru. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, 2013, s. 431. ISBN 978-83-7271-749-8.
- ↑ a b ks. Bendza M., ks. Szymaniak A.: Starożytne patriarchaty prawosławne. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2005, ss.138-139. ISBN 83-7431-060-X.
- ↑ Tombs of Cypriot Archbishops vandalized, not robbed. [dostęp 2011-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-05)].