Cmentarz rzymskokatolicki w Żytomierzu
50°16′N 28°38′E/50,266667 28,633333
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ cmentarza |
wyznaniowy |
| Wyznanie | |
| Data otwarcia |
1762 |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |
| 50°16′N 28°38′E/50,266667 28,633333
| |
Cmentarz Rzymskokatolicki w Żytomierzu – jedna z większych nekropolii katolickich położona na dawnych Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej.
Cmentarz został założony w 1762 o czym świadczy napis na bramie cmentarza. W początkowym okresie chowano tu głównie wołyńskich Polaków związanych z miastem (kresowe rody np. Czeczelów, Woroniczów), później również Rosjan, Niemców i Ukraińców.
W 1840 na cmentarzu postawiono kaplicę pw. św. Stanisława (w kaplicę ugodziła bomba podczas II wojny światowej, obecnie kaplica została odbudowana). Pierwotnie nekropolia była podzielona na 9 kwartałów – każdy pod wezwaniem innego świętego.
Znane postaci pochowane na cmentarzu
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Matyjewicz-Maciejewicz – polski lotnik, jeden z pierwszych pilotów polskich.
- Jan Miaskowski – polski ziemianin i powstaniec styczniowy
- Karol Niedziałkowski (1844–1911) – polski pisarz, biskup łucko–żytomierski
- Apolinary Wnukowski – polski duchowny katolicki, arcybiskup, profesor, a następnie rektor seminarium w Żytomierzu
- Juliusz Zarębski – polski kompozytor związany z Żytomierzem.
- rodzice Ignacego Jana Paderewskiego[1]
- rodzina Stanisława Moniuszki
W czasach radzieckich cmentarz został zrujnowany, obecnie dzięki wsparciu finansowemu z różnych stron powoli przywracany jest do stanu sprzed dewastacji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ dr Magdalena Przysiężna-Pizarska: Historia jednego zabytku: grób rodziny Paderewskich w Żytomierzu. dladziedzictwa.org, 2021-09-09. [dostęp 2022-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-06)]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Rudkowski, Cmentarz polski w Żytomierzu [ukr. Pol’s’ke kladoviŝe u Žitomirì], Warszawa 1999.
- (oprac.) Ruslan Kondratûk, Nekropol’ starogo Žitomira: bìografìčnij dovìdnik, Kijów 2001.