Przejdź do zawartości

Chajjim Mosze Szapira

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chajjim Mosze Szapira
‏חיים משה שפירא‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1902
Grodno

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1970
Izrael

Minister zdrowia
Okres

od 1948
do 1951

Przynależność polityczna

Ha-Poel ha-Mizrachi

Minister ds. imigracji
Okres

od 1948
do 1951

Przynależność polityczna

Ha-Poel ha-Mizrachi

Poprzednik

brak

Następca

brak

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 1949
do 1952

Przynależność polityczna

Ha-Poel ha-Mizrachi

Poprzednik

Izaak Grünbaum

Następca

Jisra’el Rokach

Minister spraw religijnych Izraela
Okres

od 1952
do 1958

Przynależność polityczna

Ha-Poel ha-Mizrachi
Narodowa Partia Religijna

Poprzednik

Jehuda Lejb Majmon

Następca

Ja’akow Mosze Toledano

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 1955
do 1955

Przynależność polityczna

Ha-Poel ha-Mizrachi

Poprzednik

Jisra’el Rokach

Następca

Jisra’el Bar-Jehuda

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 1959
do 1970

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Religijna

Poprzednik

Jisra’el Bar-Jehuda

Następca

Golda Meir

Minister zdrowia
Okres

od 1961
do 1966

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Religijna

Chajjim Mosze Szapira (hebr. חיים משה שפירא, ang. Haim-Moshe Shapira, ur. 13 marca?/26 marca 1902 w Grodnie, zm. 16 lipca 1970 w Izraelu) – izraelski polityk i mąż stanu. Poseł do Knesetu i minister w różnych resortach od 1949 aż do śmierci – w piętnastu kolejnych rządach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 marca 1902 w Grodnie, w ówczesnym Imperium Rosyjskim. Na początku lat dwudziestych XX wieku mieszkał i działał w Polsce, a w 1925 emigrował do Palestyny. Działacz ruchu syjonistycznego i Agencji Żydowskiej, jeden z założycieli państwa żydowskiego, złożył podpis pod Deklaracją Niepodległości Izraela.

Był członkiem Knesetu od pierwszej do siódmej kadencji.

Trzykrotnie minister spraw wewnętrznych Izraela w latach 1949–1952, 1955 i 1959–1970, dwukrotnie minister zdrowia w latach 1948–1951 i 1961–1966, minister absorpcji imigrantów (1948–1951), minister religii (1952–1958) i minister pracy (1952–1958).

Działalność polityczną rozpoczął w partii Ha-Poel ha-Mizrachi, z czasem obejmując jej przywództwo. Po 1956 jeden z założycieli i przywódców, obok Josefa Burga, Narodowej Partii Religijnej.

Po jego śmierci, mandat poselski objął Awner-Chaj Szaki[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Members of the Seventh Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-03]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]