Cezary Russjan

Cezary Russjan
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1867 ; Marianówka
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1935 ; Charków
	profesor nauk matematycznych
	Specjalność: geometria analityczna
Alma Mater	Uniwersytet w Odessie
Doktorat	1900
Profesura	1902
Uczelnia	Uniwersytet w Odessie; Uniwersytet Jagielloński; Politechnika Lwowska; Uniwersytet w Charkowie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cezary Russjan (także Russyan, Rusjan, ros. Цезарь Карлович Руссьян (Русьян), ur. 27 sierpnia 1867 w Marianówce, zm. 6 sierpnia 1935 w Charkowie) – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Charkowskiego.

Życiorys

Syn adwokata Karola Russjana, urodził się w Marianówce na Podolu (niektóre źródła podają, że w Makiejewie w powiecie chersońskim). Ukończył gimnazjum klasyczne w Kiszyniowie. Studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie św. Włodzimierza w Kijowie, potem na Uniwersytecie Noworosyjskim w Odessie; tam otrzymał w 1892 magisterium z matematyki. Dzięki rządowemu stypendium odbył podróże naukowe do Paryża, Lipska i Berlina. W 1900 roku w Odessie habilitował się, w latach 1900–1902 jako docent wykładał geometrię analityczną.

W 1900 odrzucił ofertę objęcia katedry matematyki Uniwersytetu Jurjewskiego, w 1902 został profesorem nadzwyczajnym matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1904 przeniósł się na Katedrę Matematyki Ogólnej i Analitycznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Od 1907 profesor zwyczajny analizy matematycznej na Uniwersytecie w Charkowie.

Z małżeństwa z Julią Dymitriewną (1888–1975) urodziła się córka Elena.

Jego prace dotyczyły m.in. prawdopodobieństwa, równań algebraicznych z nieznanym n − 1, rachunku różniczkowego, równań Pfaffa.

Wybrane prace

Teorya przekształcenia Pfaffa. Prace Matematyczno-Fizyczne 8, ss. 61-98 (1897)
Teorya przekształceń Pfaffa (Dokończenie). Prace Matematyczno-Fizyczne 9, ss. 61-102 (1898)
Kilka twierdzeń z teorii wyznaczników. Sprawozdania AU nr 1 (1903)
Metoda Pfaffa całkowania równań różniczkowych cząstkowych rzędu pierwszego. Rozprawy Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności nr 7, 8 (1903)
Hydrostatyka i hydrodynamika. Lwów, 1905
Un théorème de M. W. Stekloff (théorème généralisé de Jacobi) et les formules généralisées de la transformation de contact. Comptes rendus des séances de l'Académie des sciences de Paris (1909)
Le Systeme d'equations differentielles ordinaires canoniques generalisees et le probleme generalise de S. Lie. Comptes rendus hebdomadaires des séances de l′Académie des sciences 152 (1910)
Отзыв о диссертации Д. Д. Мордухай-Болтовского "Об интегрировании в конечном виде линейных дифференциальных уравнений". Записки Харьковского ун-та, 1913, кн. 3, ч. офиц., с. 51-57
Об ответе Д. Д. Мордухай-Болтовского на мою рецензию его докторской диссертации. ["Об интегрировании в конечном виде линейных дифференциальных уравнений"]. Записки Харьковского ун-та, 1915, кн. 1, [разд.1 Приложение, с. 1-12.
Теория интегрирования функций. Харьков: Типо-литогр. Иванченко С., 1915
Die Gleichungen der charakteristischen Mannigfaltigkeiten des Systems in Involution der partiellen Differentialgleichungen erster Ordnung und das allgemeine Integral der Differentialgleichungen derselben. Матем. сб., 42(2), ss. 217–240 (1935)
Sopra il cangiamento di variabili indipendenti nell'integrale triplo^[1]. (1912)
Intégrales complètes de rangs divers d’un système en involution p₂₀=θ(x, y, z, p₁₀,p₀₁,p₁₁,p₀₂),u(x, y, z, p₁₀,p₀₁, …,p_1m−1,p_0m)=C^[2]. (1930)
Les caractéristiques du premier ordre de l'équation aux dérivées partielles du second ordre ${\frac {\partial ^{2}z}{\partial x^{2}}}=\theta \left({x,y,z,{\frac {\partial z}{\partial x}},{\frac {\partial z}{\partial y}},{\frac {\partial ^{2}z}{\partial xcy}},{\frac {\partial ^{2}z}{\partial y^{2}}}}\right)$ ^[3] (1923)
Dimostrazione d'un teorema sopra i massimi e minimi delle funzioni di più variabili indipendenti^[4] (1910)

Przypisy

↑ CesareC. Russyan CesareC., Sopra il cangiamento di variabili indipendenti nell'integrale triplo, „Annali di Matematica Pura ed Applicata (1898-1922)”, 19 (1), 1912, s. 37–43, DOI: 10.1007/BF02419389, ISSN 0373-3114 (wł.).
↑ M.C.M.C. Russyan M.C.M.C., Intégrales complètes de rangs divers d’un système en involution …, „Rendiconti del Circolo Matematico di Palermo (1884-1940)”, 54 (1), 1930, s. 265–293, DOI: 10.1007/BF03021194, ISSN 0009-725X (fr.).
↑ C.C. Russyan C.C., Les caractéristiques du premier ordre de l'équation aux dérivées partielles du second ordre …, „Mathematische Annalen”, 90 (1-2), 1923, s. 46–54, DOI: 10.1007/BF01456240, ISSN 0025-5831 (fr.).
↑ CesareC. Russyan CesareC., Dimostrazione d'un teorema sopra i massimi e minimi delle funzioni di più variabili indipendenti, „Annali di Matematica Pura ed Applicata (1898-1922)”, 17 (1), 1910, s. 105–109, DOI: 10.1007/BF02419338, ISSN 0373-3114 (wł.).

Bibliografia

Stanisław Marian Brzozowski. „Russjan Cezary” W: Polski Słownik Biograficzny tom 33. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1992 ss. 147-148
В.В.Ульянов: К ИСТОРИИ ФИЗИЧЕСКОГО ФАКУЛЬТЕТА И КАФЕДРЫ ТЕОРЕТИЧЕСКОЙ ФИЗИКИ. Харьков, 2003
Artur Kijas: Polacy na Uniwersytecie Charkowskim 1805-1917. „Grafika”, 2005 ISBN 83-87350-38-9 s. 169
Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012 ISBN 978-83-229-3316-9 ss. 404–405

Linki zewnętrzne

Publikacje Cezarego Russjana w serwisie Polona.pl

[1] CesareC. Russyan CesareC., Sopra il cangiamento di variabili indipendenti nell'integrale triplo, „Annali di Matematica Pura ed Applicata (1898-1922)”, 19 (1), 1912, s. 37–43, DOI: 10.1007/BF02419389, ISSN 0373-3114 (wł.).

[2] M.C.M.C. Russyan M.C.M.C., Intégrales complètes de rangs divers d’un système en involution …, „Rendiconti del Circolo Matematico di Palermo (1884-1940)”, 54 (1), 1930, s. 265–293, DOI: 10.1007/BF03021194, ISSN 0009-725X (fr.).

[3] C.C. Russyan C.C., Les caractéristiques du premier ordre de l'équation aux dérivées partielles du second ordre …, „Mathematische Annalen”, 90 (1-2), 1923, s. 46–54, DOI: 10.1007/BF01456240, ISSN 0025-5831 (fr.).

[4] CesareC. Russyan CesareC., Dimostrazione d'un teorema sopra i massimi e minimi delle funzioni di più variabili indipendenti, „Annali di Matematica Pura ed Applicata (1898-1922)”, 17 (1), 1910, s. 105–109, DOI: 10.1007/BF02419338, ISSN 0373-3114 (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]