Cantabile
Cantabile (wł. śpiewnie) – termin w muzyce odnoszący się do wprawnego stylu śpiewu lub gry na instrumencie[1][2]. W dosłownym tłumaczeniu z języka włoskiego „śpiewnie”[3][4]. Gioseffo Zarlino w opracowaniu Le istitutioni harmoniche z 1558 napisał, że cantabile znaczy „dobrze zaśpiewane”[5]. The Oxford dictionary of music interpretuje termin w odniesieniu do sprawnie, płynnie wykonanej i dobrze wyeksponowanej melodii[6].
W XIX-wiecznej operze włoskiej, cantabile oznaczało część pierwszą arii lub drugą trzyczęściowego duetu. Wykonywane były w powolnym, wyrazistym stylu, często z wyodrębnioną kadencją[1]. Po nich następowała zazwyczaj cabaletta[1][5].
Krytycy muzyczni używają terminu cantabile do określenia lirycznego stylu wykonania utworu muzycznego[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Warrack i West 1992 ↓, s. 115.
- ↑ Julian Budden, Cantabile (opera), [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2002, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.O004275 [dostęp 2024-02-15] (ang.).
- ↑ Baculewski et al. 2006 ↓, s. 136.
- ↑ cantabile, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-02-15].
- ↑ a b David Fallows, Cantabile, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.04746 [dostęp 2024-02-15] (ang.).
- ↑ a b Kennedy 2013 ↓, s. 141.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
- Michael Kennedy: The Oxford dictionary of music. Oksford: Oxford University Press, 2013. ISBN 978-0-19-957854-2.
- John Warrack, Ewan West: The Oxford dictionary of opera. Oksford: Oxford University Press, 1992. ISBN 978-0-19-869164-8.