Bolesław Markowski (wojskowy)

Bolesław Markowski
	komandor podporucznik
Data i miejsce urodzenia	3 lub 16 lipca 1908 ; Jachnowce
Data i miejsce śmierci	20 maja 1990 ; Londyn
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (II RP)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Bolesław Markowski (ur. 3 lub 16 lipca 1908 w Jachnowcach, zm. 20 maja 1990 w Londynie) – polski lekarz wojskowy z tytułem doktora, w czasie kampanii wrześniowej komendant Szpitala Morskiego Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu, więzień oflagów, uczestnik konspiracji obozowej, po zakończeniu wojny na emigracji, działacz Stowarzyszenia Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii, publicysta.

Życiorys

Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie Bolesław Markowski przez dwa lata pracował w Instytucie Chirurgii Urazowej. 20 grudnia 1933 roku otrzymał promocję na stopień podporucznika lekarza ze starszeństwem od 1 listopada i został przydzielony na staż do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. 31 stycznia 1935 roku został przeniesiony do dyspozycji Kierownictwa Marynarki Wojennej, w stopniu porucznika. Latem 1935 roku służył w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty, następnie rozpoczął pracę w Szpitalu Morskim Marynarki Wojennej. Uprawiał szermierkę w klubie Flota. Uczestniczył w ceremonii poświęcenia „Batorego”. W 1937 roku był lekarzem pokładowym na żaglowcu szkolnym „Iskra” podczas rejsu na Morze Śródziemne.

Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem od 15 marca 1938 roku, od 1939 roku pełnił funkcje komendanta Szpitala Morskiego na Oksywiu i jednocześnie ordynatora oddziału chirurgicznego tegoż szpitala. W takiej roli uczestniczył w działaniach obrony Wybrzeża. Wzięty do niewoli niemieckiej, przebywał w obozach jenieckich II A Prenzlau i II E Neubrandenburg, gdzie był lekarzem obozowym oraz naczelnym chirurgiem szpitala jenieckiego. Zorganizował w ramach konspiracji obozowej komórkę Armii Krajowej, którą dowodził, przekazywał również potajemnie leki dla więźniarek pobliskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück. Podczas ich ewakuacji przed nadciągającym frontem ukrył kilkanaście więźniarek na terenie podległego mu szpitala. Po wyzwoleniu wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie dotarł 19 maja 1945 roku. W 1946 roku został awansowany do stopnia komandora podporucznika ze starszeństwem od 31 marca.

Po demobilizacji pracował jako ordynator szpitala w Hondurasie Brytyjskim, a po powrocie do Wielkiej Brytanii od 1965 roku w Szpitalu Uniwersyteckim w Londynie. Prowadził badania naukowe, między innymi w zakresie chirurgii ginekologicznej, drukiem ukazało się kilka jego prac z tej dziedziny. Zaangażował się w działalność Polonii, był prezesem Stowarzyszenia Marynarki Wojennej oraz redaktorem naczelnym i publicystą jego organu prasowego „Nasze Sygnały”. W 1972 roku opublikował książkę Podchorążowie z Ujazdowa. Trzy lata później organizował I Światowy Zjazd Stowarzyszenia Marynarki Wojennej w Londynie. Był powoływany na członka V i VI Rady Narodowej RP. 27 maja 1978 został mianowany zastępcą członka Wojskowej Komisji Orzekającej^[1].

Zmarł 20 maja 1990 roku w Londynie i tam został pochowany.

Odznaczenia

Przypisy

↑ Rozporządzenie wykonawcze Ministra Obrony Narodowej do dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 10 maja 1978 r. o powołaniu Wojskowej Komisji Orzekającej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 14, Nr 3 z 1 czerwca 1978.
↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 27, Nr 4 z 31 grudnia 1977.

Bibliografia

Jan Busiakiewicz: Pożegnanie Bolka Markowskiego. „Nasze Sygnały”. Nr 166, styczeń–czerwiec 1990.
Walter Pater: Pismo Stowarzyszenia Marynarki Wojennej „Nasze Sygnały”. „Biuletyn Historyczny” nr 22. Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni: 2005. ISSN 0137-5539.
Kadry morskie Rzeczypospolitej. Tom II: Polska Marynarka Wojenna. Cz. 1: Korpus Oficerów 1918−1947, Jan KazimierzJ.K. Sawicki (red.), JulianJ. Czerwiński, MałgorzataM. Czerwińska, Gdynia: Wyższa Szkoła Morska, 1996, ISBN 83-86703-50-4, OCLC 749437567 .
Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947), Jan KazimierzJ.K. Sawicki (red.), Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne. Komisja Historii Żeglugi, 2011, ISBN 978-83-932722-0-4, OCLC 838448673 .

[1] Rozporządzenie wykonawcze Ministra Obrony Narodowej do dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 10 maja 1978 r. o powołaniu Wojskowej Komisji Orzekającej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 14, Nr 3 z 1 czerwca 1978.

[2] Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 27, Nr 4 z 31 grudnia 1977.

[1]

[2]