Bolesław Frej

Bolesław Frej
	; Płk Bolesław Frej (1919)
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1873 ; Klimonowice
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1950 ; kolonia Karasiówka
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	3 Pułk Strzelców Polskich; I Brygada Litewsko-Białoruska; 2 Dywizja Litewsko-Białoruska
Stanowiska	dowódca pułku piechoty; dowódca brygady piechoty; dowódca dywizji piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Oficerowie Dywizji Litewsko-Białoruskiej w Wołkowysku, z płk Bolesławem Frejem pośrodku; 1919

Poświęcenie świetlicy i przedszkola Związku Rezerwistów RP w osadzie Irena k. Dęblina. W pierwszym rzędzie widoczni gen. Bolesław Frej i d-ca 15 pp ppłk Władysław Wojakowski; 1933

Bolesław Frej (ur. 11 sierpnia^?/23 sierpnia 1873 w Klimonowiczach^[1] k. Mohylewa, zm. 29 czerwca 1950 w kolonii Karasiówka, w gm. Ryki, pow. garwoliński^[2]) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Kształcił się w szkołach wojskowych. Ukończył Szkołę Junkrów w Kijowie. W 1894 podporucznik i oficer zawodowy armii rosyjskiej. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905.

W I wojnie światowej na froncie niemieckim. W latach 1915–1918 w polskich formacjach przy armii rosyjskiej. Grudzień 1915 – maj 1918 dowódca batalionu: w Legionie Puławskim, w Brygadzie Strzelców Polskich, potem dowódca 3 pułku strzelców polskich. Ranny w walkach z Niemcami.

16 grudnia 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą I Brygady Dywizji Litewsko-Białoruskiej, potem w 2 Dywizji Litewsko Białoruskiej na froncie wojny polsko-bolszewickiej, dowódca Okręgów Etapowych „Płoskirów” i „Tarnopol”. 22 maja 1920 zatwierdzony został z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika. 3 maja 1922 zweryfikowany w tym samym stopniu ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. Styczeń 1921 – kwiecień 1927 komendant Obszaru Warownego Dęblin.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 1. lokatą w korpusie generałów^[4].

Od 30 kwietnia 1927 w stanie spoczynku. Osiadł w Rykach pow. Garwolin, potem we wsi Karasiówka. W 1944 stracił nogę na skutek działań wojennych.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1922)^[5]
Krzyż Walecznych (1921)^[6]

Przypisy

↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 93 wg autorów generał urodził się w miejscowości Klimowice.
↑ Kosk 1998 ↓, s. wg autora generał zmarł w 1954 roku w Garwolinie.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 60)

Bibliografia

Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A – Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

[CITEREFKryska-KarskiŻurakowski199193_wg_autorów_generał_urodził_się_w_miejscowości_Klimowice-1] Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 93 wg autorów generał urodził się w miejscowości Klimowice.

[CITEREFKosk1998wg_autora_generał_zmarł_w_1954_roku_w_Garwolinie-2] Kosk 1998 ↓, s. wg autora generał zmarł w 1954 roku w Garwolinie.

[CITEREFLista_starszeństwa192219-3] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.

[4] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.

[5] Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922.

[6] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 60)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]