Bitwa pod Himsem (1260)

I bitwa pod Himsem
	; Hulagu-chan z małżonką Dokuz-chatun
Czas	10 grudnia 1260
Miejsce	Hims
Terytorium	Syria
Wynik	zwycięstwo Ajjubidów
Dowódcy
Bajdar†	al-Aszraf, al-Mansur Mohammmed
Siły
6000	1400
Straty
wysokie	nieznane
	Położenie na mapie Syrii miejsce bitwy
	34°43′23,47″N 36°42′52,06″E/34,723185 36,714462

Ten artykuł od 2016-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

I bitwa pod Himsem – bitwa pomiędzy siłami Ajjubidów a Ilchanidami, która miała miejsce 10 września 1260

Ruchy wojsk przed bitwą

W grudniu 1260 roku wódz mongolski Hulagu-chan wysłał do Syrii wojsko w sile 6000 żołnierzy pod wodzą Bajdara. Na wieść o tym mamelucy stacjonujący w Aleppo podążyli na południe, do Hamy, gdzie poprosili o pomoc miejscowego księcia z rodu Ajjubidów, Al-Mansura Muhammada. Połączone siły mameluków z Aleppo i Hamy podążyły do Himsu, gdzie z kolei połączyły się z miejscowym garnizonem pod dowództwem Al-Aszrafa. Łącznie siły mameluków i Ajjubidów liczyły zaledwie 1400 ludzi, z Al-Aszrafem jako głównodowodzącym. Mongołowie tymczasem zajęli Aleppo i udali się za armią przeciwnika.

Przebieg bitwy

Do bitwy doszło na północ od Himsu. Mongołowie ustawili się w sześciu minganach, jeden za drugim. Al-Aszraf rozmieścił swoje siły następująco: sam ustawił się w centrum, na lewym skrzydle stanęli mamelucy z Aleppo, na prawym żołnierze Al-Mansura z Hamy. Po rozpoznaniu sił Ajjubidów Mongołowie zrezygnowali z próby otoczenia słabszego liczebnie przeciwnika. Bitwę rozpoczął atak muzułmanów, którzy uderzyli z impetem. Poza tym Mongołowie zmuszeni byli walczyć pod słońce, co utrudniało im widoczność.

Ajjubidzi ostrzelali pierwszą linię Mongołów deszczem strzał, po czym szarżowali kopiami. W tym momencie Beduini uderzyli na tyły wroga, co wywołało zamęt w szeregach mongolskich. Większość Mongołów wraz z Bajdarem poległa, a ci, którzy przeżyli, zbiegli ku Aleppo.

Bibliografia

James Waterson, Wojny Mameluków, wyd. Bellona, Warszawa 2008.