Przejdź do zawartości

Bill Erwin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bill Erwin
Ilustracja
Bill Erwin (1918)
Imię i nazwisko

William Lindsey Erwin

Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1914
Honey Grove, Stany Zjednoczone

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 2010
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Fran MacLachlan (jej śmierć)

Lata aktywności

1941–2006

Strona internetowa

William Lindsey „Bill” Erwin (ur. 2 grudnia 1914 w Honey Grove, zm. 29 grudnia 2010 w Los Angeles) – amerykański aktor telewizyjny, filmowy i teatralny mający na koncie ponad 250 ról filmowych. Weteran wśród aktorów charakterystycznych[1].

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Bill Erwin urodził się w Honey Grove w stanie Teksas. Uczęszczał do San Angelo College przed zdobyciem w 1935 roku tytułu licencjata na University of Texas w Austin na kierunku dziennikarstwa, a w 1941 roku uzyskał tytuł magistra sztuk teatralnych na Pasadena Playhouse. Potem służył jako kapitan w United States Army Air Corps podczas II wojny światowej, a po wojnie Erwin wrócił do Hollywoodu w celu kontynuowania kariery aktorskiej.

Wygrał nagrody: Los Angeles Drama Critics Circle Award, cztery Drama-Logue Awards, Gilmore Brown Award for Career Achievement, Pacific Pioneer Broadcasters' Diamond Circle Award i Distinguished Alumnus Award na Angelo State University.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Bill Erwin na wielkim ekranie zadebiutował w 1941 roku w filmie pt. Always Tomorrow: The Portrait of an American Business, gdzie grał postać Sama Tompkinsa. W 1949 roku grał chorążego w filmie pt. Pole bitwy, a w 1951 roku w filmie pt. Tramwaj zwany pożądaniem. W 1980 roku wystąpił w jedną z głównych ról wraz z Christopherem Reevem i Jane Seymour w filmie pt. Gdzieś w czasie – Arthura Biehla, portiera Grand Hotel.

Grał także w wielu filmach Johna Hughesa takich jak m.in.: Samoloty, pociągi i samochody (1987), Kevin sam w domu (1990), Dennis rozrabiaka (1993).

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]

Bill Erwin jednak znacznie bogatszy dorobek ma w produkcjach telewizyjnych. Na małym ekranie zadebiutował w 1950 roku w filmie pt. The Silver Theatre. Grał w latach 50., 60. gościnnie w wielu serialach takich jak m.in.: Alfred Hitchcock przedstawia, Kocham Lucy, Gunsmoke, Nietykalni, Strefa mroku, Lassie, Koń, który mówi, Ścigany.

W latach 70., 80. i 90. występował gościnnie w serialach takich jak m.in.: Barnaby Jones, Diukowie Hazzardu, Who’s the Boss?, Autostradą do nieba, Dzieciaki, kłopoty i my, Świat według Bundych, Na wariackich papierach, Star Trek: Następne pokolenie, gdzie grał postać doktora Dalene Quaice'a – przyjaciela i mentora doktora Beverly’ego Crushera.

W 1993 roku Bill Erwin wystąpił w 58 odcinku serialu pt. Kroniki SeinfeldaStarszy Mężczyzna (The Old Man), za co otrzymał nominację do nagród Emmy. Wystąpił potem w serialach takich jak m.in.: Nowe przygody Supermana, Naga prawda, Detektyw na tropie, Prezydencki poker, Detektyw Monk, Diabli nadali, Everwood, Na imię mi Earl.

Inne media

[edytuj | edytuj kod]

Bill Erwin rozpoczął karierę jako menedżer teatralny brzuchomówcyEdgara Bergena w 1941 roku. Erwin sucho przypomniał: „Byłem odpowiedzialny za manekinów”.

Bill Erwin był także samoukiem, rysownikiem. Pracował dla takich czasopism jak m.in.: The New Yorker, Playboy, Los Angeles[1].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Bill Erwin mieszkał w Hollywood Hills wraz żoną, aktorką i dziennikarkąFran MacLachlan Erwin (zmarła przed nim). Mieli razem dwóch synów: Michaela i Timothy’ego i dwie córki: Lindsey Thomas Erwin i Kelly. Erwin miał także siostrę, Gene Cosper[1].

Bill Erwin zmarł dnia 29 grudnia 2010 roku w swoim domu w dzielnicy Los AngelesStudio City z przyczyn naturalnych, blisko planu produkcyjnego serialu pt. Kroniki Seinfelda[1]. Erwin został pochowany w Austin w stanie Teksas.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Obituary: Bill Erwin [dostęp:2011-01-01] (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]