Berlin (1999)
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Flensburger Schiffbau-Gesellschaft, Flensburg |
Położenie stępki |
4 stycznia 1999 |
Wodowanie |
30 kwietnia 1999 |
Deutsche Marine | |
Wejście do służby |
11 kwietnia 2001 |
Los okrętu |
w służbie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
pełna 20 240 ts |
Długość |
173,7 m |
Szerokość |
24 m |
Zanurzenie |
7,6 m |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o mocy po 5340 kW, 2 śruby | |
Prędkość |
20 w. |
Zasięg |
9900 Mm |
Uzbrojenie | |
4 działka przeciwlotnicze 27 mm zestawy pocisków plot. Stinger | |
Wyposażenie lotnicze | |
2 burtowe stanowiska przeładunkowe, rufowe stanowisko przekazywania paliwa[1] | |
Załoga |
139[2] |
Berlin – niemiecki uniwersalny okręt zaopatrzeniowy z początku XXI wieku, główny okręt typu 702 (Berlin). Nosi numer burtowy A 1411. Znajduje się w służbie Marynarki Niemieckiej od 2001 roku.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]„Berlin” stał się pierwszym okrętem nowego typu okrętów zaopatrzeniowych zbudowanych dla Marynarki Niemieckiej (Deutsche Marine) na przełomie XX i XXI wieku, nazwanego jako typ 702 (niem. Klasse 702) lub typ Berlin, od jego nazwy[3]. Stały się one największymi okrętami marynarki Niemiec w chwili wejścia do służby[3]. Są to okręty pomocnicze służące do szerokiego wsparcia logistycznego i medycznego grup zadaniowych okrętów[3].
Budowę okrętu zamówiono 15 października 1997 roku[4]. Stępkę pod budowę położono 4 stycznia 1999 roku, wodowano go 30 kwietnia tego samego roku, a wszedł do służby 11 kwietnia 2001 roku[4]. Pierwotnie planowana nazwę „Schwarzwald”, ostatecznie nadano mu nazwę „Berlin”, od stolicy Niemiec[4]. Zbudowano go, wraz z kolejną jednostką, w stoczni Flensburger Schiffbau-Gesellschaft (FSG) we Flensburgu[2].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Okręt ma wyporność pełną 20 240 ts[5]. Długość wynosi 173,7 m, szerokość 24 m, a zanurzenie 7,6 m[2]. Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne MAN Diesel 12V 32/40 o mocy po 5340 kW z przekładniami redukcyjnymi, napędzające dwie czteropłatowe śruby o regulowanym skoku[2]. Napęd zapewnia osiąganie prędkości do 20 węzłów i zasięgu do 9900 mil morskich[2]. Na dziobie znajduje się ster strumieniowy[2]. Energię elektryczną zapewniają cztery generatory wysokoprężne o mocy po 1200 kW[2].
Okręt może transportować 7600 ton paliwa okrętowego, 490 ton paliwa lotniczego, 126 ton oleju smarnego, 195 ton amunicji, 125 ton produktów zamrożonych, 100 ton innych zapasów, 1330 ton wody pitnej i 84 standardowe kontenery[2]. Wyposażony jest w urządzenia do zaopatrywania okrętów w morzu (RAS) oraz dwa 24-tonowe żurawie[3]. Bazują na nim dwa śmigłowce Sea King lub NH90, łącznie z ich hangarowaniem[3].
Modułowy szpital okrętowy wyposażony jest w 45 łóżek na oddziale ogólnym i 4 na intensywnej terapii[3].
Uzbrojenie jest wyłącznie obronne i stanowią je cztery działka automatyczne MLG kalibru 27 mm[3]. Może również przenosić naramienne zestawy pocisków przeciwlotniczych Stinger[3].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Po wejściu do służby „Berlin” wspierał działania okrętów niemieckich i innych państw NATO, także podczas misji zagranicznych. W 2004 roku brał udział w międzynarodowych manewrach Baltops na Bałtyku i przebywał wówczas w Gdyni[6] . W 2005 roku udzielał pomocy ofiarom tsunami na Sumatrze w prowincji Aceh[4].
W styczniu 2009 roku wchodził w skład stałego zespołu okrętów NATO SNMG 2. Brał następnie udział w działaniach antypirackich w ramach operacji Unii Europejskiej o kryptonimie „Atalanta” w Rogu Afryki od kwietnia do lipca 2009, od stycznia do czerwca 2012 i od czerwca do października 2014 roku[7]. Od 7 maja do początku czerwca 2015 roku wraz z fregatą „Hessen” uratował łącznie 3419 imigrantów forsujących na łodziach Morze Śródziemne[8].
W czerwcu 2016 roku wziął udział w międzynarodowych manewrach Baltops na Bałtyku[9].
Od kwietnia do września 2020 roku „Berlin” wchodził w skład zespołu NATO SNMG 2 na Morzu Egejskim, pod dowództwem kmdra por. Stefana Klatta, ustanawiając rekord najdłuższego czasu w morzu bez zejścia na ląd w historii niemieckiej marynarki wojennej (pięć i pół miesiąca), w celu uniknięcia zakażenia na początku pandemii COVID-19, przepływając ponad 36 000 mil morskich[10]. Powrócił do macierzystego portu Wilhelmshaven 17 września tego roku[10].
Od 5 marca 2021 roku „Berlin” brał udział w operacji Unii Europejskiej o kryptonimie „Irini” na Morzu Śródziemnym, w celu egzekwowania embarga ONZ na broń w wojnie w Libii i monitorowania nielegalnego eksportu ropy naftowej z Libii. W celu ułatwienia kontroli statków zaokrętowano na nim po raz pierwszy dwa śmigłowce Sea Lynx z 5 Dywizjonu Lotnictwa Morskiego w Nordholz[11]. Operacja trwała do 10 lipca, przeszukano podczas niej pięć statków, a z okrętu operowała także litewska grupa abordażowa[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nitka 2007 ↓, s. 19-20.
- ↑ a b c d e f g h Multi-product replenishment oiler Berlin (A1411). Ships Hub. [dostęp 2022-06-14]. (ang.).
- ↑ a b c d Nitka 2007 ↓, s. 19.
- ↑ Nitka 2007 ↓, s. 22.
- ↑ Nitka ↓.
- ↑ ATALANTA. FELDPOST der BUNDESWEHR und des BUNDESHEERES (AT) 1955 - 2022. [dostęp 2022-06-14]. (niem.).
- ↑ Bundeswehr: Die Rettungen der „Hessen“ und der „Berlin“ im Mittelmeer. einsatz.bundeswehr.de, 8 czerwca 2015. [zarchiwizowane z tego adresu]. (niem.).
- ↑ Exercise Watch: BALTOPS – NATO & Friends demonstrieren Stärke in der Ostsee : Augen geradeaus. augengeradeaus.net, 4 czerwca 2016. (niem.).
- ↑ a b Presse- und Informationszentrum Marine: Einsatzgruppenversorger "Berlin" kehrt mit besonderem Rekord aus der Ägäis zurück. www.presseportal.de, 14 września 2020. [dostęp 2020-09-23]. (niem.).
- ↑ Presse- und Informationszentrum Marine: EU-Einsatz „Irini“: Einsatzgruppenversorger „Berlin“ verlegt ins Mittelmeer. presseportal.de, 4 marca 2021. [dostęp 2020-09-23]. (niem.).
- ↑ Presse- und Informationszentrum Marine: Einsatzgruppenversorger „Berlin“ aus dem Einsatz zurück. bundeswehr.de, 10 lipca 2021. [dostęp 2022-06-14]. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Nitka. Niemieckie zaopatrzeniowce typu Berlin. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9/2007. XII (69), wrzesień 2007. Warszawa.