Be-4
Be-4 na pokładzie krążownika „Mołotow”, 1941 r. | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
pilot, obserwator/strzelec |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji |
1943–1945 |
Dane techniczne | |
Napęd |
9-cylindrowy silnik gwiazdowy M-62 |
Moc |
(950 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
12 m |
Długość |
10,5 m |
Wysokość |
4,04 m |
Powierzchnia nośna |
25,5 m² |
Masa | |
Własna |
2074 kg |
Startowa |
2730 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
375 km/h |
Pułap |
8500 m |
Zasięg |
850 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
– 2 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm (stały – pilota, ruchomy – obserwatora) – ładunek 200 kg bomb | |
Użytkownicy | |
ZSRR | |
Rzuty | |
Be-4 (ros. Бе-4) – dwumiejscowa łódź latająca produkcji radzieckiej z czasów II wojny światowej, zaprojektowana w biurze konstrukcyjnym Berijew.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Jednosilnikowa rozpoznawcza łódź latająca w układzie zastrzałowego górnopłatu o konstrukcji całkowicie metalowej. Silnik w opływowej gondoli nad kadłubem samolotu. Skrajne części płata składane do tyłu, umożliwiające hangarowanie. Usterzenie klasyczne wolnonośne. Zakryta kabina pilota, w tylnej części częściowo zakryta kabina obserwatora/tylnego strzelca pokładowego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Łódź latająca KOR-2 została zaprojektowana w latach 1938–1940. Maszyna miała zastąpić startującego z katapulty Heinkla HD 55, przenoszonego przez radzieckie okręty wojenne. Prototyp oblatano w październiku 1940 roku. W lutym 1941 zostały pomyślnie zakończone próby państwowe. Jesienią 1941 roku zakłady Berijewa w Taganrogu zostały zdobyte przez Niemców, zakład został ewakuowany do Omska i tam powstał pierwszy seryjny Be-4. W 1942 produkcję samolotu przeniesiono do zakładu w Krasnojarsku. Do 1945 wyprodukowano 46 sztuk samolotu.