Bagdziuny
55°25′22″N 26°44′27″E/55,422778 26,740833| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°25′22″N 26°44′27″E/55,422778 26,740833
| |
Bagdziuny (biał. Багдзюны; ros. Богдюны) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[1].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie brasławskim, w gminie Widze[2][5].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 75 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 13 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 21 domach zamieszkiwało 113 osób[5].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Widzach[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bogdziuny, wieś, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 178.
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 17.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 14.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 120.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bogdziuny, wieś, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 178.