Antopol (Białoruś)

Antopol
Антопаль
	; Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego z kolumną Konstytucji 3 maja (P)
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Wysokość	148 m n.p.m.
Populacja (2010); • liczba ludności	; 1700
Nr kierunkowy	1644
Kod pocztowy	225850
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Antopol
	Położenie na mapie Białorusi Antopol
	Położenie na mapie Polski w 1939 Antopol
	52°13′N 24°47′E/52,216667 24,783333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antopol (biał. Антопаль, Antopal) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, w obwodzie brzeskim w rejonie drohiczyńskim, 35 km od Kobrynia, ok. 1700 mieszkańców (2010).

Znajdują tu się dwie świątynie prawosławne – cerkiew parafialna pw. Zmartwychwstania Pańskiego i kaplica cmentarna pw. św. Teodora^[2], a także przystanek kolejowy Antopol, położony na linii Homel – Łuniniec – Żabinka.

Historia

Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego^[3].

Za II RP miejscowość należała do województwa poleskiego, powiatu kobryńskiego, gminy Antopol. Była siedzibą wiejskiej gminy Antopol. W 1933 w mieście mieszkało 2206 osób. W mieście był urząd gminy, urząd pocztowy 4 kategorii, kościół katolicki, cerkiew, przystanek kolejowy. Targi odbywały się w poniedziałki^[4].

Podczas okupacji hitlerowskiej, wiosną 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2500 osób. 15 października 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na cmentarzu żydowskim^[5].

Antopol na mapie (1910)
Antopol na mapie (1927)

Przypisy

↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.)..
↑ Православный приход храма Воскресения Христова в г.п. Антополь. pravbrest.by. [dostęp 2021-01-25]. (ros.).
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 107.
↑ Ziemie północno-wschodnie Rzeczypospolitej. Informator społeczno-gospodarczy m. Wilna oraz województw Białostockiego, Nowogródzkiego, Poleskiego i Wileńskiego, Wilno 1933, s. 51 .
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1325 .

Linki zewnętrzne

Antopol 1., mko, pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 45 .

[1] Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.)..

[2] Православный приход храма Воскресения Христова в г.п. Антополь. pravbrest.by. [dostęp 2021-01-25]. (ros.).

[3] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 107.

[4] Ziemie północno-wschodnie Rzeczypospolitej. Informator społeczno-gospodarczy m. Wilna oraz województw Białostockiego, Nowogródzkiego, Poleskiego i Wileńskiego, Wilno 1933, s. 51 .

[5] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1325 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Przynależność wojewódzka	gubernia słonimska (1795–96) gubernia litewska (1797–1801) gubernia grodzieńska (1801–1915) okręg brzeski pod ZCZW (1919–20) i TZTPiE (1920) okręg poleski (1920–21) woj. poleskie (1921–39)
Miasta (1919–39)	Antopol (do 1926) Dywin (do 1926) Janów (do 1920 →) Kobryń Motol (do 1920 →)
Gminy wiejskie (1919–39)	Antopol Bezdzież (do 1920 →) Błoty (do 1928) Braszewicze (do 1920 →) Chomsk (do 1920 →) Drohiczyn (do 1920 →) Drużyłowicze (do 1920 →) Dywin Dziatkowicze (od 1928) Horodec Iłosk (do 1928) Imienin (do 1920 →) Janów (do 1920 →) Kobryń (od 1928) Lelików (← od 1926) Matiasy (← 1926–28) Mokrany (do 1928) Motol (do 1920 →) Nowosiółki Odryżyn (do 1920 →) Osowce (do 1920 →) Oziaty Podolesie Pruska (do 1928) Rohoźna (do 1928) Siechnowicze (do 1928) Stryhowo (do 1928) Tewle (od 1928) Wołowiel (do 1920 →) Worocewicze (do 1920 →) Zbirohi (do 1928) Ziołowo (do 1928) Żabinka (od 1928)