Przejdź do zawartości

Andrés Manuel López Obrador

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrés Manuel López Obrador
Ilustracja
Andrés Manuel López Obrador (2024)
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1953
Macuspana

Prezydent Meksyku
Okres

od 1 grudnia 2018
do 1 października 2024

Przynależność polityczna

Ruch Odrodzenia Narodowego

Poprzednik

Enrique Peña Nieto

Następca

Claudia Sheinbaum

Burmistrz Meksyku
Okres

od 2000
do 2005

Przynależność polityczna

Partia Rewolucyjno-Demokratyczna

podpis

Andrés Manuel López Obrador (ur. 13 listopada 1953 w Macuspanie, Tabasco) – meksykański polityk, Prezydent Meksyku w latach 2018–2024.

Założyciel i przewodniczący w latach 2015–2017 Partii Odrodzenia Narodowego. Burmistrz miasta Meksyk w latach 2000–2005 i kandydat na urząd prezydenta Meksyku w wyborach prezydenckich w 2006, 2012 i 2018 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w Partii Rewolucyjno-Instytucjonalnej, z której przeszedł do opozycyjnej Partii Rewolucji Demokratycznej (PRD)[1] i był jej liderem w latach 1996–1999.

W 2000 r. został burmistrzem stołecznego Meksyku i pozostał na tym stanowisku do 2005 roku[1].

W wyborach prezydenckich, które odbyły się 2 lipca 2006 roku, został pokonany przez Felipe Calderóna różnicą zaledwie 240 tys. głosów (0,58%), jednak uczciwość liczenia głosów była kwestionowana przez przedstawicieli Obradora oraz subcomandante Marcosa. Obrador zaprotestował przeciwko oficjalnym wynikom wyborów, organizując masowe protesty i marsze.

9 sierpnia Federalny Trybunał wyborczy nakazał ponownie przeliczyć głosy, jednakże nie ze wszystkich okręgów, a jedynie z 12 tys. (wobec łącznej liczby 130 tys.). Obrador zapowiedział wtedy walkę i protesty do momentu, w którym Trybunał nakaże sprawdzić wszystkie głosy. Dopiero 5 września Trybunał potwierdził oficjalnie wyniki wyborów na korzyść Calderóna, którego przewaga nad Obradorem stopniała do 233 831 głosów (0,56%), wobec czego Calderón objął urząd 1 grudnia, pomimo sprzeciwów lewicy.

Gorący przeciwnik proponowanej przez Felipe Calderóna reformy sektora naftowego Meksyku, która zakładała dopuszczenie możliwości wchodzenia przedsiębiorstwa państwowego Pemex (Petróleos Mexicanos) w joint ventures z koncernami międzynarodowymi, w celu zahamowania spadku produkcji ropy naftowej (obserwowanego od 2005) i pozyskanie technologii umożliwiających sięgnięcie po złoża położone głęboko pod dnem morskim. Zdaniem Obradora byłaby to forma ukrytej prywatyzacji Pemex oznaczająca zagrożenie dla bezpieczeństwa energetycznego kraju.

Po przegranych wyborach odszedł z dotychczasowego ugrupowania i założył nową, antyestablishmentową Partię Odrodzenia Narodowego (MORENA). W latach 2015–2017 pełnił funkcję jej przewodniczącego. W 2018 r. został kandydatem tej partii w wyborach prezydenckich, w których zwyciężył[1][2]. 1 grudnia 2018 Andrés Manuel López Obrador został uroczyście zaprzysiężony na stanowisku prezydenta Meksyku[3]. W 2019 znalazł się na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie stworzonej przez tygodnik Time[4].

W 2018 w wywiadzie telewizyjnym powiedział, że jest katolikiem[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Maciej Stasiński, Wybory w Meksyku - nadchodzi zbawiciel Obrador [online], wyborcza.pl, 29 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-29].
  2. López Obrador wygrywa wybory prezydenckie w Meksyku [online], wyborcza.pl, 2 lipca 2018 [dostęp 2018-07-02].
  3. AMLO es investido presidente de México. elcomercio.pe. [dostęp 2018-12-01]. (hiszp.).
  4. Andrés Manuel López Obrador: The 100 Most Influential People of 2019 [online], TIME [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  5. Como "cristiano en sentido amplio", se define AMLO - La Jornada [online], web.archive.org, 12 października 2018 [dostęp 2024-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-12].