Andrés Eloy Blanco

Andrés Eloy Blanco

Andrés Eloy Blanco (1941)
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1896 Cumaná
Data i miejsce śmierci	21 maja 1955 Meksyk
Miejsce spoczynku	Panteon Narodowy Wenezueli
Zawód, zajęcie	poeta, polityk
Narodowość	wenezuelska
Alma Mater	Centralny Uniwersytet Wenezueli
Rodzice	Luis Felipe Blanco (ojciec) Dolores Meaño (matka)

Andrés Eloy Blanco (ur. 6 sierpnia 1896 w Cumanie, zm. 21 maja 1955 w Meksyku) – wenezuelski poeta i polityk.

Życiorys

Jego rodzicami byli Luis Felipe Blanco i Dolores Meaño. Dzieciństwo spędził na Margaricie. W 1908 roku wyjechał do Caracas, gdzie studiował prawo na Centralnym Uniwersytecie Wenezueli. Po studiach pracował jako adwokat w Apure. W 1928 roku został wydawcą nieoficjalnego pisma „El imparcial”. W tym samym roku został aresztowany za udział w protestach przeciw dyktaturze Juana Vicente Gómeza i uwięziony. Przebywał w więzieniu do 1933 roku, tam ukończył swoją jedną ze swoich książek Barco de Piedra. Po odzyskaniu wolności zintensyfikował działalność polityczną jako członek Akcji Demokratycznej. W czasie prezydentury Rómulo Gallegosa pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.

Po obaleniu Gallegosa opuścił Wenezuelę, początkowo wyjechał na Kubę, następnie do Meksyku. W 1955 roku zginął w wypadku samochodowym w mieście Meksyk.

Andrés Eloy Blanco zmarł 21 maja 1955 roku w Meksyku. Jego pogrzeb odbył się 2 lipca tego samego roku w Panteonie Narodowoym Wenezueli.

Wybrana twórczość

• Tierras que me oyeron (1921)
• La Aeroplana Clueca (1935)
• Barco de Piedra (1937)
• Abigaíl (1937)
• Malvina recobrada (1938)
• Liberación y Siembra (1938)
• Baedeker 2000 (1935)
• Poda (1934)
• El Poeta y el pueblo (1954)
• Giraluna (1955)
• La Juanbimbada (1959)
• Angelitos Negros (1943)

Bibliografia

• Biografia w serwisie venezuelatuya.com (hiszp.)
• Nota biograficzna na stronie Biblioteki Kongresu (ang. • hiszp.)