Aleksy (metropolita kijowski)
| Jelewfierij Biakont | |
| Metropolita kijowski i całej Rusi | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1292–1300 |
| Data i miejsce śmierci |
12 lutego 1378 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita kijowski i całej Rusi | |
| Okres sprawowania |
1354–1378 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
między 1312 a 1320 |
| Chirotonia biskupia |
6 grudnia 1350 |
Aleksy, imię świeckie Jelewfierij Fiodorowicz Biakont[1] (ur. między 1292 a 1300 w Moskwie, zm. 12 lutego 1378 tamże) – metropolita kijowski w latach 1354–1378.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się między rokiem 1292 a 1300 w rodzinie pochodzącego z Czernihowa bojara Fiodora Biakonta. W wieku dwudziestu lat wstąpił do monasteru Objawienia Pańskiego w Moskwie, gdzie złożył śluby mnisze z imieniem Aleksy i prowadził życie ascetyczne pod kierownictwem duchowym starca Geroncjusza[1]. Od 1340 żył w rezydencji metropolity kijowskiego Teognosta i zajmował się sądownictwem wewnątrzcerkiewnym. 6 grudnia 1350 metropolita wyświęcił go na biskupa włodzimierskiego i suzdalskiego[1].
Po śmierci Teognosta w 1354 został wyznaczony na metropolitę kijowskiego, z tytułem arcybiskupa Kijowa i Wielkiej Rusi, metropolity i egzarchy[1]. Jako metropolita szczególnie angażował się we wznoszenie nowych monasterów i cerkwi. W 1361 z jego inicjatywy powstały klasztory Czudowski, Spaso-Andronikowski oraz monaster św. Aleksego w Moskwie, rok później – monaster Władyczny w Sierpuchowie i monaster Simonowski. Przyczynił się także do odbudów innych ośrodków życia monastycznego po zniszczeniach wywołanych najazdami tatarskimi[1]. W 1370 na jego polecenie odbudowano monaster Zwiastowania w Niżnym Nowogrodzie[2]. W okresie sprawowania przez niego urzędu metropolity wzrosła polityczna pozycja metropolitów kijowskich i ich autorytet w społeczeństwie[1].
Zmarł w Monasterze Czudowskim i został pochowany w jednej z jego cerkwi. W 1431 miały w niej zostać odnalezione jego nierozłożone relikwie[1]. Przypisuje mu się ponadto cudowne uzdrowienie Tajduły, żony chana Ozbega[1].
Przetrwały dwa jego pisemne pouczenia: jedno skierowane do wszystkich wiernych i drugie adresowane do mieszkańców Nowogrodu[1].
Kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Jego wspomnienie przypada (według kalendarza juliańskiego) 5 października, 12 lutego i 20 maja[3]. Relikwie Aleksego, po zniszczeniu Monasteru Czudowskiego w epoce ZSRR, znajdują się w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie[4].
W 2011 w Moskwie, w pobliżu żeńskiego monasteru Poczęcia św. Anny, odsłonięto jego pomnik[5]. Zdaniem Riasanovsky'ego był jednym z najwybitniejszych hierarchów prawosławnych rezydujących w Moskwie[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Алексий (Бяконт), св.. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- ↑ История монастыря. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
- ↑ Алексий Московский, Киевский, святитель, чудотворец. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ros.).
- ↑ Собор кафедральный в честь Богоявления в Елохове. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)]. (ros.).
- ↑ Освящение памятника основателю Зачатьевского монастыря святителю Алексию, митрополиту Московскому
- ↑ Riasanovsky N. V., Steinberg M. D.: Historia Rosji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 102. ISBN 978-83-233-2615-1.