Przejdź do zawartości

Aleksiej Mariesjew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Mariesjew
Алексей Петрович Маресьев
11 zwycięstw
ilustracja
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1916
Kamyszyn

Data i miejsce śmierci

18 maja 2001
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

19371946

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal „Za wyróżnienie w ochronie granic państwowych ZSRR” Medal „Weteran pracy”

Aleksiej Pietrowicz Mariesjew (ros. Алексей Петрович Маресьев; ur. 7 maja?/20 maja 1916 w Kamyszynie, zm. 18 maja 2001 w Moskwie) – radziecki pilot, pułkownik Armii Czerwonej, Bohater Związku Radzieckiego (1943), którego mocno zbeletryzowane losy przedstawił Borys Polewoj w Opowieści o prawdziwym człowieku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Miał już na koncie cztery samoloty niemieckie[1], gdy 4 kwietnia 1942 roku jego myśliwski dolnopłat I-16 został zestrzelony nad Starą Russą okupowaną wtedy przez Niemców. Ciężko ranny zdołał przedostać się poza odległą o 18 km linię frontu. Z powodu odniesionych obrażeń amputowano mu obie nogi poniżej kolan.

Mimo kalectwa postanowił wrócić do latania, w którym to celu poddał się intensywnym ćwiczeniom fizycznym. Jednocześnie przystosowywał swe protezy do zgrania z orczykiem. W rezultacie tych zabiegów mógł − w czerwcu 1943 roku − podjąć ponownie loty bojowe.

W sierpniu tegoż roku zestrzelił trzy niemieckie myśliwce Fw 190. W ciągu całej wojny odbył 86 lotów bojowych i zestrzelił 11 samolotów wroga. W roku 1944 wstąpił do KPZR, a dwa lata później odszedł do cywila.

W 1952 roku ukończył szkołę partyjną w Moskwie, a w 1956 obronił doktorat z historii i zaczął działać w komitecie weteranów.

Zmarł na atak serca 18 maja 2001 roku, tuż przed swymi 85. urodzinami.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 261.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]