Aleksandr Siemiradzki

Aleksander Siemiradzki
Александр Семирадский
	major
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1923 ; Kazancewo, Kraj Krasnojarski
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1925 ; Piła
	Przebieg służby
Lata służby	1941–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	311 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Aleksandr (Aleksander) Antonowicz Siemiradzki (ros. Александр Антонович Семирадский, ur. 4 grudnia 1923 we wsi Kazancewo obecnie w rejonie szuszeńskim w Kraju Krasnojarskim, zm. 30 stycznia 1945 w Pile) – radziecki wojskowy polskiego pochodzenia, major, uhonorowany pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Skończył 10 klas szkoły średniej w Artiomowsku, w listopadzie 1941 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej, w maju 1942 ukończył szkołę piechoty w Moskwie. W sierpniu 1942 został dowódcą kompanii piechoty 1067 pułku piechoty 311 Dywizji Piechoty na Froncie Wołchowskim. Od 10 do 15 lutego 1943 podczas przełamywania obrony przeciwnika zabił 30 niemieckich żołnierzy i zdobył wiele broni i sprzętu, za co został odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy. W czerwcu 1943 wyznaczono go adiutantem dowódcy 311 Dywizji Piechoty, w 1943 przyjęto go do WKP(b). Latem 1944 brał udział w walkach na Łotwie, m.in. w rejonie Krasławia, gdzie pracował w sztabie 1071 311 Dywizji Piechoty, od października 1944 dowodził tym pułkiem, biorąc udział w operacji memelskiej i zadając wraz z pułkiem wrogowi duże straty (200 zabitych i 33 jeńców). W styczniu 1945 jako dowódca batalionu 1071 pułku piechoty 311 Dywizji Piechoty 61 Armii 1 Frontu Białoruskiego w stopniu majora brał udział w operacji warszawsko-poznańskiej, m.in. forsowaniu Wisły (14 stycznia 1945), wyzwalaniu Warszawy. 29 stycznia 1945 w walkach o Kotuń k. Piły jego batalion zabił do 70 niemieckich żołnierzy i zdobył 200 wagonów wojskowych, 12 samochodów i 8 dział, następnego dnia wdarł się do Piły. Mjr Siemiradzki został ciężko ranny w walkach ulicznych i tego samego dnia zmarł. Po wojnie został pochowany na cmentarzu wojskowym w Pile. Jego imieniem nazwano ulice w Szuszenskoje, Artiomowsku, Kyzył, Pile oraz szkołę, w której się uczył. Na domu, w którym mieszkali jego rodzice, umieszczono tablicę pamiątkową.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie, 27 lutego 1945)
Order Lenina (pośmiertnie, 27 lutego 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (17 listopada 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (10 sierpnia 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (28 czerwca 1944)
Order Czerwonej Gwiazdy (12 maja 1943)

Bibliografia

Семирадский Александр Антонович (ros.) [dostęp 2019-09-11]
https://web.archive.org/web/20190112044310/http://warszawa.naszemiasto.pl/archiwum/pila-dwoch-siemiradzkich-na-jedna-ulice,1829102,art,t,id,tm.html [dostęp 2019-01-11]