Przejdź do zawartości

Ada Rohowcewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ada Rohowcewa
Ада Миколаївна Роговцева
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1937
Głuchów

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Kostiantyn Stepankow (1928–2004)

Lata aktywności

od 1956

Odznaczenia
Ludowy Artysta ZSRR Narodowa Nagroda im. Tarasa Szewczenki (USRR)
Bohater Ukrainy „Orderu Państwa” Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Order Księżnej Olgi III klasy Order Przyjaźni Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”

Ada Mykołajiwna Rohowcewa (ukr. Ада Миколаївна Роговцева; ur. 16 lipca 1937 w Głuchowie, w obwodzie czernihowskim, Ukraińska SRR) – ukraińska aktorka teatralna i filmowa. Ludowa Artystka Ukraińskiej SRR (1967) i ZSRR (1978). Bohater Ukrainy (2007). Znajduje się na liście najbardziej znanych kobiet dawnej i współczesnej Ukrainy[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ada urodziła się w Głuchowie. Ojciec Mykoła Iwanowycz Rohowcew miał dwa wyższe wykształcenia, ukończył instytuty przemysłowy i rolniczy, przed wojną pracował w NKWD. Matka, Anna Mytrofaniwna Zajkowska, specjalistka od agronomii[2].

Ada ukończyła Szkołę Podstawową nr 10 w Połtawie, od 1954 do 1959 roku studiowała w Instytucie Teatru im. Iwana Karpenki-Karego w Kijowie.

W 1958 roku rozpoczęła karierę zawodową na scenie Kijowskiego Narodowego Akademickiego Teatru Dramatu Rosyjskiego im. Lesi Ukrainki, gdzie pracowała ponad 35 lat.

Po odejściu z Kijowskiego Narodowego Akademickiego Teatru Dramatu Rosyjskiego im. Lesi Ukrainki koncertowała z programami koncertowymi i teatrami kameralnymi. W Kijowskim Teatrze Akademickim Dramatu i Komedii na Lewym Brzegu występowała w spektaklach „Różowy most” i „Wasia powinien zadzwonić”, które wyreżyserowała jej córka Kateryna Stepankowa.

Profesor w Narodowym Uniwersytecie Kultury, uczyła w Kijowskim Instytucie Teatralnym im. Iwana Karpenki-Karego. Jedna z jej uczennic Hałyna Kyjaszko jest znaną ukraińsko-holenderską aktorką, prezenterką telewizyjną, modelką. Członek KPZR od 1967 roku, ponad 20 lat była członkiem biura partyjnego, została wybrana sekretarzem komitetu partyjnego teatru i delegowana na XXVII Kongres KPZR. Członek Komitetu Narodowej Nagrody Tarasa Szewczenki Ukrainy (od grudnia 2016)[3].

Dorobek teatralny

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku Ada Rohowceva i Kateryna Stepankowa zagrali w sztuce Melodie Warszawskie-2. Wśród najsłynniejszych ról teatralnych:

  • 1959 – Młodość Poli Wichrowej (ukr. Юність Полі Вихрової), rola główna: Pola.
  • 1967 – Melodie Warszawskie (ukr. Варшавська мелодія), rola: Helena Modlewska (w tej roli wystąpiła na scenie ponad 700 razy).
  • 1971 – Ktoś musi (ukr. Хтось мусить), rola: Kława.
  • 1975 – Rosyjskie ludzie (ukr. Російські люди), rola: Walia.
  • 1978 – Gospodyni (ukr. Хазяйка), rola: Gawrilenkowa.
  • 1983 – Filumena Marturano (ukr. Філумена Мартурано), rola główna.
  • 1983 – Per Gyunt (ukr. Пер Ґюнт), rola: wszystkie role kobiece: Oze, Solveig, kobieta w zieleni, Ingrid, Anitra, lekarz w wariatkowie.
  • 1986 – Matka Courage i jej dzieci (ukr. Матінка Кураж і її діти), rola: Matka Courage.

Dorobek filmowy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1970 – Salut, Maria! (ukr. Салют, Маріє!), rola: Maria. Reżyser: Iosif Chejfic.
  • 1972 – Oswajanie ognia (ukr. Приборкання вогню), rola: Natalia Baszkircewa. Reżyser: Daniił Chrabrowicki.
  • 1980 – Szerszeń (ukr. Овід), rola: Julia. Reżyser: Mykoła Maszczenko.
  • 2007 – Kaukaz (ukr. Кавказ), rola: Maria. Reżyser: Fərid Hümbətov.
  • 2009 – Taras Bulba (ukr. Тарас Бульба), rola: żona Tarasa. Reżyser: Władimir Bortko.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]