17 Dywizja Powietrznodesantowa (USA)

17 Dywizja Powietrznodesantowa
17th Airborne Division
	Thunder From Heaven
	; Żołnierze 466. spadochronowego batalionu artylerii polowej przygotowują się do operacji Varsity, marzec 1945
	Historia
Państwo	Stany Zjednoczone
Sformowanie	15 kwietnia 1943,; 3 lipca 1948
Rozformowanie	16 września 1945,; 19 czerwca 1949
Nazwa wyróżniająca	Złote Szpony (ang. Golden Talons)
	Dowódcy
Pierwszy	William M. Miley
	Działania zbrojne
	II wojna światowa bitwa o Ardeny; operacja Varsity;
	Organizacja
Formacja	US Army
Rodzaj wojsk	powietrznodesantowe
Podległość	3 Armia
	Multimedia w Wikimedia Commons

17 Dywizja Powietrznodesantowa (ang. 17th Airborne Division) – istniejący w latach 1943–1945 i 1948–1949 związek taktyczny wojsk powietrznodesantowych Armii Stanów Zjednoczonych.

Została sformowana 15 kwietnia 1943 roku^[1], w czasie II wojny światowej. Chrzest bojowy dywizji miał miejsce w czasie bitwy o Ardeny, jednak najbardziej zasłynęła z udziału w operacji Varsity pod koniec wojny. Ze względu na swoją odznakę, dywizja zyskała przydomek Złote Szpony (ang. Golden Talons).

Historia

17 Dywizja Powietrznodesantowa została sformowana 15 kwietnia 1943 roku w obozie szkoleniowym w Camp Mackall^[1]. Jej dowództwo objął gen. William M. Miley^[1]. Pierwsze elementy dywizji zostały przetransportowane do Wielkiej Brytanii w sierpniu 1944 roku^[2].

25 grudnia 1944 roku została przydzielona do 3 Armii pod dowództwem gen. George’a Pattona^[3]. Wraz z nią wzięła udział w bitwie o Ardeny. Uczestniczyła w działaniach mających odciążyć obrońców Bastogne i docelowo wyprzeć Niemców z terenu Belgii. 26 stycznia 1945 została wycofana z linii frontu^[3].

24 marca 1945 roku brała udział w operacji Varsity, wraz brytyjską 6 Dywizją Powietrznodesantową. Był to pierwszy skok bojowy jednostki. Dywizja została zrzucona w okolicy miejscowości Diersfordt w Niemczech. Celem jednostki było opanowanie jej wraz z przyległym lasem^[4]. Operacja zakończyła się sukcesem^[5].

Po zakończeniu działań wojennych w Europie dywizja pozostała w służbie okupacyjnej w północnych Niemczech. 3 lipca 1945 roku dywizja została rozwiązana, a jej poszczególne elementy przydzielono do 13. i 82 Dywizji Powietrznodesantowej. Jednostki te miały zostać wykorzystane do walk z Japonią^[3], jednak nie zdołano ich przerzucić w rejon Pacyfiku przed kapitulacją tego kraju. Jednostkę reaktywowano 6 lipca 1948 roku w celach szkoleniowych, ponownie rozwiązano ją 19 czerwca 1949 roku^[3].

Straty^[6]

Straty bojowe ogółem: 6745
Polegli: 1191
Ranni: 4904
Zaginieni: 224
Pojmani: 426

Organizacja

Piechota szybowcowa z 17 Dywizji Powietrznodesantowej po lądowaniu w Niemczech w ramach operacji Varsity

Organizacja 17 Dywizji Powietrznodesantowej w czasie II wojny światowej^[7]:

Sztab dywizji
193 pułk piechoty szybowcowej
194 pułk piechoty szybowcowej
507 pułk piechoty spadochronowej
513 pułk piechoty spadochronowej (zastąpił 517 pułk 10 marca 1944)
517 pułk piechoty spadochronowej (rozwiązany 10 marca 1944)
cztery bataliony artylerii (464. i 466. spadochronowy oraz 680. i 681. szybowcowy)
139 powietrznodesantowy batalion inżynieryjny
155 powietrznodesantowy batalion przeciwlotniczy
224 powietrznodesantowa kompania sanitarna
17 spadochronowa kompania serwisowa
jednostki specjalne sztabu dywizji
550 powietrznodesantowy batalion piechoty (niezależny, przydzielony do 17 Dywizji w czasie bitwy o Ardeny)
761 batalion czołgów (samodzielny, przydzielony do 17 Dywizji od 15 do 27 stycznia 1945)
811 batalion przeciwpancerny (przydzielony do 17 Dywizji od 17 do 27 stycznia 1945)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c 17th Airborne Division During WW II – Overview [online], www.ww2-airborne.us [dostęp 2020-04-10] .
↑ BartB. Hagerman BartB., Seventeenth Airborne Division, 1999, ISBN 978-1-56311-436-6 .
↑ ^a ^b ^c ^d E.M.E.M. Falangan E.M.E.M., Airborne. A combat history of American airborne forces, 2003 .
↑ BrianB. Jewell BrianB., Over the Rhine. The last days of war in Europe, 1985 .
↑ JamesJ. Huston JamesJ., Out Of The Blue – U.S Army Airborne Operations In World War II, 1972 .
↑ Army Battle Casualties and Nonbattle Deaths, Final Report (Statistics and Accounting Branch, Office of the Adjutant General, 1 June 1953), 1953 .
↑ 17th AIRBORNE DIVISION – Order of Battle of the United States Army – WWII – ETO | U.S. Army Center of Military History [online], history.army.mil [dostęp 2020-04-10] .

[:0-1] 17th Airborne Division During WW II – Overview [online], www.ww2-airborne.us [dostęp 2020-04-10] .

[2] BartB. Hagerman BartB., Seventeenth Airborne Division, 1999, ISBN 978-1-56311-436-6 .

[:1-3] E.M.E.M. Falangan E.M.E.M., Airborne. A combat history of American airborne forces, 2003 .

[4] BrianB. Jewell BrianB., Over the Rhine. The last days of war in Europe, 1985 .

[5] JamesJ. Huston JamesJ., Out Of The Blue – U.S Army Airborne Operations In World War II, 1972 .

[6] Army Battle Casualties and Nonbattle Deaths, Final Report (Statistics and Accounting Branch, Office of the Adjutant General, 1 June 1953), 1953 .

[7] 17th AIRBORNE DIVISION – Order of Battle of the United States Army – WWII – ETO | U.S. Army Center of Military History [online], history.army.mil [dostęp 2020-04-10] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Dywizje piechoty	1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 (Górska) 11 12 (Filipińska) 23 24 25 28 29 34 36 42 106
Dywizje piechoty morskiej	1 2 3
Dywizje pancerne	1 2 3 4 5 10 13 14 16
Dywizja kawalerii	1
Dywizje powietrznodesantowe	17 82 101

Historia

Straty[6]

Organizacja

Przypisy

Straty^[6]