148 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1 grudnia 1939 |
| Rozformowanie |
28 kwietnia 1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
148 Dywizja Piechoty (niem. 148. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.
Dywizję sformowano jako jednostkę zapasową do nadzorowania oddziałów szkolnych i zapasowych na Śląsku (Division Nr. 148)[1]. W 1941 r. dywizję przeniesiono do Metz we Francji i 1 października 1942 r. zreorganizowano w 148 Dywizję Rezerwową (148. Reserve-Division)[2]. W listopadzie 1942 r, dywizja wzięła udział w okupacji Vichy i została przeniesiona do Tuluzy. 18 września 1944 r. jednostkę przekształcono w jednostkę liniową (148 Dywizja Piechoty, 148. Infanterie-Division)[3].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku:
281., 285. i 286. pułk grenadierów, 1048. pułk artylerii, 1048. batalion pionierów, 148. batalion fizylierów, 1048. oddział przeciwpancerny, 1048. oddział łączności, 1048. kompania Fla, 1048. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe[4];
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- Generalleutnant Konrad Stephanus od 1 grudnia 1939,
- Generalleutnant Hermann Böttcher od 7 lutego 1940,
- General der Infanterie Hubert Gercke od 10 stycznia 1942,
- Generalleutnant Hermann Böttcher od 2 kwietnia 1942,
- Generalleutnant Friedrich-Wilhelm von Rothkirch und Panthen od 1 kwietnia 1943,
- Generalleutnant Otto Fretter-Pico od 25 września 1943,
- Generalleutnant Otto Schönherr od 20 marca 1944[5].
Szlak bojowy
[edytuj | edytuj kod]148 Dywizja Piechoty została podporządkowana Grupie Armii G już w sierpniu 1944 r. Do akcji weszła podczas alianckiej operacji desantowej w południowej Francji (Operacja Dragoon) w ramach 19 Armii. Następnie została przeniesiona do Masywu Esterel, gdzie blokowała Aliantom przejście przez Alpy francuskie do Włoch. Później jednostkę podporządkowano Grupie Armii C i skierowano w 1945 r. do walk na wybrzeżu tyrreńskim i dolinie Padu. Po załamaniu się całej Grupy Armii C dywizja kapitulowała 28 kwietnia 1945 r[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Division Nr. 148
- ↑ 148. Reserve-Division
- ↑ 148. Infanterie-Division
- ↑ Mitcham jr. 2009 ↓, s. 195.
- ↑ a b Mitcham jr. 2009 ↓, s. 196.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
| 1-100 | |
|---|---|
| 101-200 | |
| 201-300 |
|
| 301-400 | |
| 401-500 | |
| 501-600 | |
| 601-719 | |
| Imienne |
|
