Żegrowo
52°01′49″N 16°28′33″E/52,030278 16,475833| wieś | |
 Pałac w Żegrowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
64-030[2] |
| SIMC |
0376870 |
Położenie na mapie gminy Śmigiel  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kościańskiego  | |
| 52°01′49″N 16°28′33″E/52,030278 16,475833[1]
| |
Żegrowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Żegrowo należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej[3]. Żegrowo należało do okręgu śmigielskiego tego powiatu i stanowiło część majątku Popowo niemieckie (niem. Deutsch Poppen), który należał wówczas do J. Szołdrskiego[3]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Żegrowo liczyło 179 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 23 dymów (domostw)[3].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.
Znajdują się tu także: stacja na trasie wąskotorowej Śmigielskiej Kolei Dojazdowej oraz pałac. Występują tu studnie artezyjskie oraz źródła.
Najgrubszy w powiecie dąb szypułkowy Żegrowiak, to drzewo o obwodzie pnia 785 cm i wysokości 24 m (w 2014).[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163511
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1644 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 211.
- ↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s.218-219
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Żegrowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 758.
