Przejdź do zawartości

Świątynia Bachusa w Baalbeku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świątynia Bachusa
Ilustracja
Świątynia Bachusa w Baalbeku
Państwo

 Liban

Miejscowość

Baalbek

Ukończenie budowy

poł. II wieku

Położenie na mapie Libanu
Mapa konturowa Libanu, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Świątynia Bachusa”
Ziemia34°00′22,0″N 36°12′14,5″E/34,006111 36,204028

Świątynia Bachusa – starożytna świątynia znajdująca się w libańskim Baalbeku (antyczne Heliopolis). Znajduje się tuż obok olbrzymiej świątyni Jowisza, od której jest znacznie mniejsza. W przeciwieństwie do swojej sąsiadki zachowała się jednak w bardzo dobrym stanie[1][2][3]. Jej powstanie datuje się na czasy panowania Antonina Piusa[3]. Oryginalna dedykacja świątyni pozostaje nieznana[2], na podstawie znalezionych w niej płaskorzeźb ze scenami bachanaliów identyfikuje się ją tradycyjnie jako miejsce kultu Bachusa[1].

Na teren świątyni wchodziło się poprzez okazałą bramę wysoką na 13 i długą na 6 metrów, za którą rozciągał się dziedziniec[2]. Sama świątynia, posadowiona na podium o wysokości 4,76 metra, miała wymiary 65,3×36,15 m[1]. Nadano jej formę perypteralnego oktostylosu[1]: na krótszych bokach liczyła po osiem kolumn, na dłuższych po piętnaście[2]. Pomiędzy kolumnadą a ścianą świątyni zachowały się unikatowe zdobienia sufitu: kasetony z wizerunkami bóstw (Marsa, Diany, Wiktorii, Bachusa i Cerery), które przedzielała dekoracja z motywami roślinnymi[1]. Wewnętrzne ściany celli przedzielono korynckimi półkolumnami, umieszczając w interkolumniach ulokowane na dwóch poziomach nisze z posągami bóstw. Na samym końcu celli wchodziło się schodkami na podium, gdzie znajdował się adyton[1]. Adyton nakryty był dachem w formie arkady zwieńczonej przyczółkiem wspierającym się na czterech zespołach kolumn, w jego bocznej ścianie znajdowało się natomiast okno, przez które wpadały promienie światła oświetlające posąg bóstwa[1]. Stopniami umieszczonymi po bokach celli można było zejść do położonej pod adytonem krypty[1].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Janusz A. Ostrowski: Starożytny Rzym. Polityka i sztuka. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 350–351. ISBN 83-01-12616-7.
  2. a b c d International Dictionary of Historic Places. T. 4: Middle East and Africa. Chicago: Fitzroy Dearborn Publishers, 1996, s. 99. ISBN 1-884964-03-6.
  3. a b Fred S. Kleiner: A History of Roman Art, Enhanced Edition. Boston: Wadsworth, 2010, s. 257. ISBN 978-0-495-90987-3.