Ślubów (województwo mazowieckie)
Na mapach: 
52°32′33″N 21°24′40″E/52,542500 21,411111
52°32′33″N 21°24′40″E/52,542500 21,411111| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
29 |
| Kod pocztowy |
07-201[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WWY |
| SIMC |
0523324[5] |
Położenie na mapie gminy Wyszków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu wyszkowskiego  | |
| 52°32′33″N 21°24′40″E/52,542500 21,411111[1]
| |
Ślubów – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Wyszków[5][6].
Ślubów uzyskał lokację miejską w 1477 roku, zdegradowany przed 1579 rokiem[7]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie ostrołęckim.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Niegowie[8] lub do parafii Matki Bożej Królowej Polski w Wyszkowie-Rybienku Leśnym[9].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137083
- ↑ Wieś Ślubów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-04-07], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1263 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 76-77.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Slubów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 769.