Ödön Tersztyánszky
Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1890 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 1929 | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
Ödön Tersztyánszky (ur. 6 marca 1890 w Csákvár, zm. 21 czerwca 1929 w Budapeszcie) – węgierski oficer, szablista i florecista, czterokrotny medalista olimpijski i srebrny medalista mistrzostw świata.
Na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1924 roku zdobył dwa medale. Najpierw wspólnie z Zoltánem Schenkerem, Sándorem Póstą, István Lichteneckertem i László Bertim zdobył brązowy medal we florecie drużynowym[1]. Następnie Ödön Tersztyánszky, János Garay, Sándor Pósta, László Berti, József Rády, Zoltán Schenker, Jenő Uhlyárik i László Széchy wywalczyli srebro w szabli drużynowej[2]. W szabli indywidualnej dotarł do półfinałów[3]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie Węgrzy w składzie: Ödön Tersztyánszky, János Garay, Attila Petschauer, József Rády, Sándor Gombos i Gyula Glykais zdobyli złoty medal w szabli drużynowej[4]. Tersztyánszky zwyciężył także w turnieju indywidualnym. W rundzie finałowej zgromadził tyle samo punktów co Attila Petschauer, w barażu o złoto Tersztyánszky zwyciężył 5:2[5]. Wystąpił tam również we florecie drużynowym, w którym zajął piąte miejsce[6].
Podczas mistrzostw świata w Vichy w 1927 roku (oficjalnie zawodu tego cyklu rozgrywane są pod tą nazwą dopiero od 1937) wywalczył srebrny medal w szabli indywidualnej, rozdzielając na podium Sándora Gombosa i Gyulę Glykaisa[7].
Kształcił się w szkole wojskowej w Peczu. W czasie I wojny światowej został dwukrotnie postrzelony na froncie wschodnim: w prawą rękę oraz w płuco. Podczas ofensywy w czerwcu 1916 został schwytany i osadzony w obozie jenieckim na Uralu. W Austro-Węgrzech uznany został za zmarłego. Ze względu na niesprawną prawą rękę nauczył się pisać i walczyć lewą. Po ucieczce z obozu jenieckiego wrócił na front, a następnie dołączył do sztabu Auréla Stromfelda jako oficer sztabowy. W 1927 został najmłodszym podpułkownikiem w armii, wkrótce awansowany na pułkownika[8]. 13 czerwca 1929 podczas powrotu do domu jego motocykl z boczną przyczepą, prowadzony przez jego adiutanta, uderzył w drzewo. Tersztyánszky doznał poważnych obrażeń wewnętrznych, które ostatecznie doprowadziły do jego śmierci[9].
Starty olimpijskie
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Olympedia – 1924 Summer Olympics, Fencing, Foil, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ Olympedia – 1924 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ Olympedia – 1924 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ Olympedia – 1928 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ Olympedia – 1928 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ Olympedia – 1928 Summer Olympics, Fencing, Foil, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Säbel - Herren). sport-komplett.de. [dostęp 2023-12-05]. (niem.).
- ↑ Tersztyánszky Ödön. klebelsbergkastely.hu. [dostęp 2023-12-05]. (węg.).
- ↑ 130 éve született az olimpiai bajnok kardvívó Tersztyánszky Ödön. olimpia.hu. [dostęp 2023-12-05]. (węg.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Olympedia – Ödön Tersztyánszky. olympedia.org. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1924
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1928
- Odznaczeni Orderem Korony Żelaznej
- Oficerowie cesarskiej i królewskiej Armii
- Szermierze na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924
- Szermierze na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1928
- Uczestnicy I wojny światowej (Austro-Węgry)
- Urodzeni w 1890
- Węgierscy medaliści olimpijscy
- Węgierscy oficerowie
- Węgierscy szermierze
- Zmarli w 1929
- Żołnierze austro-węgierscy w niewoli rosyjskiej w czasie I wojny światowej