Çandarlı Halil Pasza
| Data śmierci |
1 czerwca 1453 |
|---|---|
| Wielki Wezyr | |
| Okres |
od 1439 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Çandarlı Halil Pasza (zm. 1 czerwca 1453[1][2]) – wielki wezyr imperium osmańskiego w latach 1439–1453.
Jego dziadek Çandarlı Kara Halil Hayreddin Pasza był wielkim wezyrem w latach 1364–1387 za panowania Murada I. Wezyrami byli też: jego wuj Çandarlı Ali Pasza (1387–1406) i ojciec Çandarlı İbrahim Pasza (1421–1439). Jako wezyr opowiadał się za pokojową polityką wobec cesarstwa bizantyńskiego. Podczas oblężenia Konstantynopola 1453 roku proponował odstąpienie od miasta, co spowodowało spekulacje, że jest na żołdzie Bizantyńczyków[3]. Po zajęciu miasta został aresztowany i skazany na śmierć. Po jego straceniu urząd wielkiego wezyra był przez blisko rok nie obsadzony. Wszystkie najważniejsze decyzje podejmował sam sułtan Mehmed II[4]. Był pierwszym wielkim wezyrem, na którym wykonano karę śmierci. Jego syn Çandarlı İbrahim Pasza był też wielkim wezyrem (1498–1499).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Franz Babinger, Z dziejów imperium Osmanów. Sułtan Mehmed Zdobywca i jego czasy, przeł. Tadeusz Zabłudowski, Warszawa 1977, s. 110 podaje jako datę śmierci 10 lipca 1453, jako miejsce Adrianopol.
- ↑ Steven Runciman, Upadek Konstantynopola 1453, przeł. Antoni Dębicki, wyd. 2, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1994, s. 153–154 podaję jako datę stracenia sierpień
- ↑ Steven Runciman, Upadek Konstantynopola 1453, przeł. Antoni Dębicki, wyd. 2, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1994, s. 59-61, 64, 67, 74-75, 116-118, 120, 153-154.
- ↑ Franz Babinger, Z dziejów imperium Osmanów. Sułtan Mehmed Zdobywca i jego czasy, przeł. Tadeusz Zabłudowski, Warszawa 1977, s. 118-119.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Franz Babinger, Z dziejów imperium Osmanów. Sułtan Mehmed Zdobywca i jego czasy, przeł. Tadeusz Zabłudowski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1977, s. 24, 41, 45-47, 51-56, 66, 75-76, 82-83, 87-88, 93, 99, 106, 110, 118, 435, 526-527.
- Steven Runciman, Upadek Konstantynopola 1453, przeł. Antoni Dębicki, wyd. 2, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1994, s. 59-61, 64, 67, 74-75, 116-118, 120, 153-154, 169, 176, 202.