Ákos Engelmayer

Ákos Engelmayer

Data i miejsce urodzenia	1938 Segedyn
Ambasador Węgier w Polsce
Okres	od 10 października 1990 do 8 marca 1995
Poprzednik	István Roska
Następca	Gábor Hárs
Odznaczenia

Ákos Engelmayer (ur. 1938 w Segedynie) – węgierski dziennikarz, historyk i wykładowca, dyplomata, w latach 1990–1995 ambasador Węgier w Polsce z akredytacją na Białorusi.

Życiorys

Uczestniczył w rewolucji węgierskiej 1956. Pracował jako zecer w związku z niemożnością podjęcia studiów w kraju. W latach 1962–1968 studiował etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów pozostał w Polsce, był zatrudniany m.in. jako przewodnik wycieczek oraz tłumacz. W latach 1970–1989 pracował w Interpressie (z przerwą na okres 1981–1982), gdzie był kierownikiem redakcji węgierskiej oraz szefem redakcji węgierskojęzycznego czasopisma „Polska”. W 1980 przystąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1987 był współzałożycielem Solidarności Polsko-Węgierskiej.

Po przełomie politycznym premier József Antall powierzył mu funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Polsce, pierwszego po upadku komunizmu. W 1992 złożył listy uwierzytelniające Stanisławowi Szuszkiewiczowi jako ambasador na Białorusi (z rezydencją w Warszawie). Obie funkcje pełnił do 1995. Po odejściu z pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych podjął się pracy wykładowcy historii Europy Środkowo-Wschodniej w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, współpracował również ze Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.

Obecnie jest m.in. prezesem Wspólnoty Węgierskiej w Polsce. Żonaty z Krystyną Golińską, mieszka w Podkowie Leśnej.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
• Medalem Polonia Mater Nostra Est (1995)
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2022)

Bibliografia

• Paweł Cebula, Grzegorz Górny, Węgierski łącznik, Wydawnictwo Fronda, Warszawa 2008, s. 37–38
• Jeden, jedyny zadowolony Polak, czyli Węgier w Polsce

Linki zewnętrzne

• Poznaj prawdę – 1956. 1956.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-25)].
• Pierwsza tablica ku czci poległych i pomordowanych na Węgrzech powstała w Polsce – wypowiedź Ákosa Engelmayera, Polskie Radio. 7 listopada 2011.
• My nie mamy czasu przyszłego [1] – wywiad Miry Suchodolskiej z Ákosem Engelmayerem. „Dziennik Gazeta Prawna”, 20–22 września 2013, s. 16–17.