Wikipedysta:Bloody Adam/brudnopis4
Włochy
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
ITA | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm | ||||||
| Chorąży | ||||||
| Liczba zawodników |
66 w 8 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Królestwa Włoch na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 66 sportowców, wyłącznie mężczyzn, z czego czterech startowało w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury[1]. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w siedmiu, spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych i w czterech z pięciu dyscyplin artystycznych. Chorążym reprezentacji był 29-letni gimnastyk i multimedalista olimpijski Alberto Braglia[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 16-letni maratończyk Carlo Speroni, a najstarszym 49-letni poeta i dziennikarz Gabriele D'Annunzio startujący w olimpijskim konkursie literackim. Włosi zdobyli na tych igrzyskach sześć medali - trzy złote, jeden srebrny i dwa brązowe, dzięki czemu uplasowali się na jedenastym miejscy w klasyfikacji medalowej tych igrzysk[1].
Włoski Komitet Olimpijski powstał w 1908 roku, lecz start reprezentacji Królestwa Włoch na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej czwartym oficjalnym występem[2]. Podczas startu w Sztokholmie najlepszy wynik osiągnął gimnasty Alberto Braglia, który zdobył dwa złote medale - jeden w wieloboju indywidualnym, drugi zaś w wieloboju drużynowym[1].
Włoskim zawodnikom towarzyszyła ekipa osiemnastu oficjeli, złożona z działaczy sportowych oraz sędziów[3]. Na igrzyska przyjechało także dwunastu włoskich dziennikarzy reprezentujących następujące tytuły: rzymskie Agenzia Stefani, L'Independente, Messagero, La Nazione, Giornale d'Italia; mediolańskie Gazetta Sport, Sports Atletici, Il Secolo, Corriere della Sera; turyński Stampa Sportiva, palermskie Corriere di Sicilia i L'Ora oraz włoski dziennik z Nowego Jorku Sport Italiano[4].
Statystyki według dyscyplin
[edytuj | edytuj kod]Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Królestwa Włoch wzięła udział w siedmiu. Czterech zawodników wzięło udział w konkursie sztuki i literatury. Najliczniejszą reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tegoż kraju wystawił w gimnastyce, w której Włochy były reprezentowane przez osiemnastu zawodników[1].
| Lp | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Gimnastyka |
18 | - | 18 |
| 2 |  Piłka nożna |
14 | - | 14 |
| 3 |  Lekkoatletyka |
12 | - | 12 |
| 4 |  Szermierka |
9 | - | 9 |
| 5 |  Zapasy |
6 | - | 6 |
| 6 | Olimpijski konkurs sztuki i literatury | 4 | - | 4 |
| 7 |  Pływanie |
2 | - | 2 |
| 8 |  Skoki do wody |
1 | - | 1 |
Zdobyte medale
[edytuj | edytuj kod]
| Medal | Zawodnik | Dyscyplina | Konkurencja | Data |
|---|---|---|---|---|
 Złoto |
Alberto Braglia | Gimnastyka |
Wielobój indywidualny | 12 lipca |
| Złoto |
Alberto Braglia Serafino Mazzarocchi Pietro Bianchi Guido Boni Giuseppe Domenichelli Carlo Fregosi Alfredo Gollini Francesco Loy Luigi Maiocco Giovanni Mangiante Renzo Mangiante Guido Romano Paolo Salvi Luciano Savorini Adolfo Tunesi Giorgio Zampori Umberto Zanolini Angelo Zorzi |
Gimnastyka |
Wielobój drużynowy | 11 lipca |
| Złoto |
Nedo Nadi | Szermierka |
Floret indywidualnie | 8 lipca |
 Srebro |
Pietro Speciale | Szermierka |
Floret indywidualnie | 8 lipca |
 Brąz |
Serafino Mazzarocchi | Gimnastyka |
Wielobój indywidualny | 12 lipca |
| Brąz |
Fernando Altimani | Lekkoatletyka |
Chód na 10 km | 11 lipca |
Ponad to reprezentanci Włoch wywalczyli dwa złote medale w Olimpijskim konkursie sztuki i literatury:
- Riccardo Barthélémy w konkurencji "Muzyka" za "Olimpijski Masz Tryumfalny"
- Carlo Pellegrini w konkurencji "Malarstwo" za "Trzy połączenia reprezentujące Sporty zimowe"
Gimnastyka
[edytuj | edytuj kod]
W gimnastyce Królestwo Włoch reprezentowało osiemnastu zawodników. Dla dwóch zawodników były to drugi start na igrzyskach, zaś szesnastu gimnastyków był na igrzyskach debiutantami. Sześciu zawodników wystartowało w dwóch konkurencjach, a dwunastu w jednej. Najmłodszym gimnastykiem był 18-letni Giovanni Mangiante, zaś najstarszym 30-letni Alfredo Gollini[5].
Pierwszą konkurencją gimnastyczną, w której reprezentanci Włoch brali udział był wielobój drużynowy w systemie standardowym (europejskim), rozgrywany 11 lipca. Po wieloboju w systemie szwedzkim i wieloboju w systemie wolnym była to trzecia konkurencja gimnastyczna na tych igrzyskach. Każda z reprezentacji mogła wystawić skład liczący od 16 do 40 osób, co poskutkowało tym, że wszyscy gimnastycy z reprezentacji Włoch wzięli udział w zawodach. Konkurencję oceniało pięciu sędziów przyznając punkty od 0 do 58 punktów. Ekipa włoska rozpoczęła swój pokaz gimnastyczny jako ostatnia i zakończyła rywalizację ze średnią punktów 53,15. Najwyższą notę reprezentacja otrzymała od sędziego duńskiego Clod-Hansena – 56 punktów, a najniższą od sędziego brytyjskiego Sysona – 48 punktów. Ten wynik zapewnił Włochom tytuł mistrzów olimpijskich[6].
12 lipca rozegrano ostatnią konkurencję w gimnastyce, czyli wielobój indywidualny. Każda z reprezentacji mogła wystawić maksymalnie sześciu zawodników. Na wielobój składały się ćwiczenia na drążku, poręczach, kółkach i koniu z łękami. Wśród Włochów biorących udział w tej konkurencji byli: mistrz olimpijski z Londynu z 1908 roku w wieloboju indywidualnym, Alberto Braglia; mistrz świata w ćwiczeniach na kółkach z Luksemburga z 1909 roku, Guido Romano oraz mistrz świata z Turynu z 1911 roku w ćwiczeniach na poręczach, Giorgio Zampori. Najwyższą pozycję w ekipie wywalczył Braglia. Obronił on olimpijskie złoto zdobywając 135 punktów. Osiągnął także najlepsze wyniki wśród zawodników włoskich w ćwiczeniach na drążku (32,75 punktu - 1. miejsce), na kółkach (31,75 punktu - 2. miejsce) i na koniu z łękami (35,75 punktu - 1. miejsce). W tej ostatniej pierwsze miejsce dzielił z innym włoskim zawodnikiem Serafino Mazzarocchim, który w ogólnej klasyfikacji zdobył 131,50 punktu co dało mu brązowy medal. Najlepszy wynik w ćwiczeniach na poręczach najlepszym z Włochów okazał się Guido Boni zdobywając trzecie miejsce z wynikiem 35,25 punktu. W ogólnej klasyfikacji zdobył 128 punktów plasując się na czwartym miejscy, ex aequo z innym włoskim zawodnikiem Zamporim. Pozostali zawodnicy zakończyli rywalizację na następujących miejscach: Pietro Bianchi na 6. miejscu z wynikiem 127,75 punktu i Guido Romano na miejscu 9. z wynikiem 126,25 punktu[7].
Występy indywidualne
| Konkurencja | Zawodnik | Drążek | Poręcze | Kółka | Koń z łękami | Klas. końcowa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | Miejsce | Punkty | Miejsce | Punkty | Miejsce | Punkty | Miejsce | Punkty | Miejsce | ||
| Wielobój[7] | Alberto Braglia | 32,75 | 1.[8] | 34,75 | 7.[9] | 31,75 | 2.[10] | 35,75 | 1.[11] | 135,00 | [7]
|
| Serafino Mazzarocchi | 30,25 | 2.[8] | 35,00 | 4.[9] | 30,50 | 7.[10] | 35,75 | 1.[11] | 131,50 | [7]
| |
| Guido Boni | 29,75 | 5.[8] | 35,25 | 3.[9] | 28,25 | 19.[10] | 34,75 | 3.[11] | 128,00 | 4.[7] | |
| Giorgio Zampori | 29,00 | 10.[8] | 35,00 | 4.[9] | 30,75 | 5.[10] | 33,25 | 8.[11] | 128,00 | 4.[7] | |
| Pietro Bianchi | 29,50 | 7.[8] | 33,75 | 11.[9] | 30,75 | 5.[10] | 33,75 | 6.[11] | 127,75 | 6.[7] | |
| Guido Romano | 29,25 | 8.[8] | 32,50 | 14.[9] | 33,00 | 10.[10] | 34,50 | 4.[11] | 126,25 | 9.[7] | |
Występy Drużynowe
Lekkoatletyka
[edytuj | edytuj kod]W konkurencjach lekkoatletycznych Królestwo Włoch było reprezentowane przez dwunastu zawodników. Dla jednego zawodnika był to drugi start na igrzyskach olimpijskich, zaś pozostała jedenasta był na igrzyskach debiutantami. Jeden zawodnik wystartował w pięciu konkurencjach, dwóch zawodników w trzech konkurencjach, pięciu zawodników w dwóch konkurencjach i czterech w jednej konkurencji. W konkurencjach biegowych Królestwo Włoch reprezentowało dziewięciu sportowców, w konkurencjach technicznych czterech sportowców, zaś w konkurencjach wielobojowych - dwóch sportowców. W konkurencjach terenowych (biegi przełajowe) Włosi nie startowali. Najstarszym zawodnikiem w ekipie był 25-letni biegacz Emilio Lunghi, zaś najmłodszym - 18-letni maratończyk Carlo Speroni[12].
Konkurencje biegowe: W konkurencjach biegowych Królestwo Włoch było reprezentowane przez dziewięciu zawodników. Dla jednego z zawodników był to drugi start na igrzyskach, pozostali byli debiutantami. Jeden zawodnik wystartował w trzech konkurencjach, trzech zawodników w dwóch konkurencjach, a pięciu zawodników w jednej konkurencji. Włochy miały reprezentantów w dziesięciu z trzynastu konkurencji biegowych[12].
Rywalizacja w konkurencjach biegowych rozpoczęła się 6. lipca. Rozegrano wtedy eliminacje i półfinały na 100 metrów oraz eliminacje biegu na 800 metrów. Tego dnia wystartowało trzech włoskich biegaczy. Jako pierwszy w eliminacjach na 100 metrów wystartował Franco Giongo. Wystartował on w biegu eliminacyjnym numer dziewięć i z nieznanym czasem zajął w nim drugie miejsce, co pozwoliło mu zakwalifikować się do fazy półfinałowej. W półfinale numer dwa Giongo zajął z nieznanym czasem niepromowane awansem miejsce (miejsca 2-5)[13][14]. W eliminacjach na 800 metrów wystartowała dwójka włoskich zawodników, rekordzista świata na 880 jardów Emilio Lunghi oraz Guido Calvi. Lunghi wystartował w biegu eliminacyjnym numer jeden i z nieznanym czasem zajął premiowane awansem do półfinału drugie miejsce. Calvi wystartował w biegu eliminacyjnym numer trzy i tam zajął z nieznanym czasem miejsce poza pierwszą dwójką i odpadł z dalszej rywalizacji[15].
| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Półfinał | Finał | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | ||
| 100 m | Franco Giongo | nn | 2. w swoim biegu Q | nn | 4-5. w swoim biegu | NQ | |
| 200 m | Franco Giongo | 25,00 | 2. w swoim biegu Q | nn | 4. w swoim biegu | NQ | |
| 400 m | Emilio Lunghi | 50,50 | 2. w swoim biegu Q | nn | 2. w swoim biegu | NQ | |
| Franco Giongo | nn | 3. w swoim biegu | NQ | ||||
| 800 m | Emilio Lunghi | nn | 2. w swoim biegu Q | nn | 5. w swoim biegu | NQ | |
| Guido Calvi | nn | 4. w swoim biegu | NQ | ||||
| 1500 m | Guido Calvi | - | DNF | — | NQ | ||
| 5000 m | Alfonso Orlando | - | DNF | — | NQ | ||
| 10 000 m | Alfonso Orlando | 33:44,60 | 5. w swoim biegu Q | — | 33:31,20 | 5. | |
| Maraton | Francesco Ruggero | — | - | DNF | |||
| Carlo Speroni | — | - | DNF | ||||
| 110 m przez płotki | Daciano Colbachini | 16,10 | 2. w swoim biegu Q | 16,00 | 2. w swoim biegu | NQ | |
| Alfredo Pagani | nn | 3. w swoim biegu | NQ | ||||
| Chód na 10 km | Fernando Altimani | 48:54,20 | 4. w swoim biegu Q | — | 47:37,60 |
| |
Konkurencje techniczne:
| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Finał | Miejsce | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| I próba | II próba | III próba | IV próba | V próba | VI próba | |||
| Skok w dal | Angelo Tonini | 6,25 | 6,44 | - | NQ | 19. | ||
| Alfredo Pagani | 5,89 | 5,95 | - | NQ | 27. | |||
| Manlio Legat | - | 5,50 | - | NQ | 29. | |||
| Pchnięcie kulą | Aurelio Lenzi | 10,52 | 11,25 | 11,57 | NQ | 12. | ||
| Rzut dyskiem | Aurelio Lenzi | 35,58 | 38,19 | - | NQ | 18. | ||
| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Finał | Miejsce | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1.60 | 1.70 | 1.75 | 1.80 | 1.83 | 1.60 | 1.70 | 1.75 | 1.80 | 1.83 | 1.85 | 1.87 | 1.89 | 1.91 | ||||
| Skok wzwyż | Alfredo Pagani | O | XXX | --- | --- | --- | NQ | 28. | |||||||||
| Angelo Tonini | X-- | XXX | --- | --- | --- | NQ | DNF | ||||||||||
| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Finał | Miejce | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 3.00 | 3.20 | 3.40 | 3.50 | 3.60 | 3.65 | 3.40 | 3.50 | 3.60 | 3.65 | 3.75 | 3.80 | 3.85 | 3.95 | 4.06 | |||
| Skok o tyczce | Manlio Legat | O | XXX | --- | --- | --- | --- | NQ | 23. | ||||||||
Wieloboje:
| Konkurencja | Zawodnik | Skok w dal | Rzut oszczepem | Bieg na 200 m | Rzut dyskiem | Bieg na 1500 m | Miejsce | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wynik | Punkty | Wynik | Punkty | Wynik | Punkty | Wynik | Punkty | Wynik | Punkty | |||
| Pięciobój | Alfredo Pagani | 5,86 | 23 | 34,23 | 23 | 25,20 | 22 | NQ | 24. | |||
| Konkurencja | Zawodnik | 100m | W dal | Kula | Wzwyż | 400m | Dysk | 110m ppł | Tyczka | Oszczep | 1500m | Miejsce | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | Rez. | Pkt. | |||
| Dziesięciobój | Alfredo Pagani | 12,40 | 619,20 | 5,83 | 595,75 | 9,67 | 487,00 | 1,65 | 650,00 | 56,10 | 710,48 | 30,20 | 572,12 | 17,20 | 791,00 | - | DNF | NQ | DNF (18.) | |||
| Manlio Legat | 12,10 | 690,60 | 5,56 | 529,60 | 8,23 | 343,00 | - | DNF | NQ | DNF (28.) | ||||||||||||
Piłka nożna
[edytuj | edytuj kod]
Pływanie
[edytuj | edytuj kod]| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Ćwierćfinały | Półfinały | Finał | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | ||
| 100 m st. dowolnym | Mario Massa | 1:11,80 | 2. w swoim wyścigu Q | - | DNS Q | - | DNF | NQ | |
| Davide Baiardo | nn | 4-6. w swoim wyścigu | NQ | ||||||
| 400 m st. dowolnym | Davide Baiardo | nn | 5. w swoim wyścigu | — | NQ | ||||
| Mario Massa | - | DNF | — | NQ | |||||
| 1500 m st. dowolnym | Mario Massa | - | DNF | — | NQ | ||||
Skoki do wody
[edytuj | edytuj kod]| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Finał | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oceny | Punkty | Miejsce | Oceny | Punkty | Miejsce | ||
| Skoki z trampoliny | Carlo Bonfanti | 19 | 46,81 | 11. | NQ | ||
| Skoki standardowe z wieży | Carlo Bonfanti | 32 | 28,50 | 27. | NQ | ||
Szermierka
[edytuj | edytuj kod]
Konkurencje drużynowe
| Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Półfinał | Finał | Miejsce | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przeciwnicy | Wygrane/Przegrane | Przeciwnicy | Wygrane/Przegrane | Przeciwnicy | Wygrane/Przegrane | |||
| Szabla | Edoardo Alaimo Giovanni Benfratello Fernando Cavallini Nedo Nadi Ugo Di Nola Gino Belloni |
 Belgia Rosja
|
1/0 Q |  Węgry Austria Ces. Niemieckie
|
1/2 | NQ | 5-8. | |
Zapasy
[edytuj | edytuj kod]Olimpijski konkurs sztuki i literatury
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Italy at the 1912 Stockholm Summer Games. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b Italy. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ LIST OF THE FOREIGN OFFICIAL REPRESENTATIVES AND FUNCTIONARIES AT THE OLYMPIC GAMES OF STOCKHOLM.. la84foundation.org. s. 967-968. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ LIST OF FOREIGN JOURNALISTS AT THE GAMES.. la84foundation.org. s. 994-995. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ Italy Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Team All-Around. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Individual All-Around. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Individual All-Around Horizontal Bar. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Individual All-Around Parallel Bars. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Individual All-Around Rings. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Gymnastics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Individual All-Around Pommelled Horse. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ a b Athletics at the 1912 Stockholm Summer Games. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ Athletics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's 100 metres Round One. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ Athletics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's 100 metres Semi-Finals. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ Athletics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's 800 metres Round One. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Italy at the 1912 Stockholm Summer Games. [dostęp 2012-01-24]. (ang.).
| Afryka | |
|---|---|
| Ameryka | |
| Azja | |
| Europa | |
| Australia i Oceania |
[[Kategoria:Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912|Włochy]/] [[Kategoria:Włochy na igrzyskach olimpijskich|*1912]/]
Imperium Rosyjskie
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
RUS | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm | ||||||
| Chorąży |
M. E. Rajewski | |||||
| Liczba zawodników |
159 w 15 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Imperium Rosyjskiego na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 159 sportowców, wyłącznie mężczyzn, z czego jeden startował w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury[1]. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w czternastu spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych i w jednej z pięciu dyscyplin artystycznych. Chorążym reprezentacji był M. E. Rajewski[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 17-letni pływak Gieorgij Bajmakow, a najstarszym 43-letni strzelec Amos Kasz. Rosjanie zdobyli na tych igrzyskach pięć medali - dwa srebrne i trzy brązowe, dzięki czemu uplasowali się na szesnastym miejscu w klasyfikacji medalowej tych igrzysk[1].
Rosyjski Komitet Olimpijski powstał w 1911 roku (ponownie w 1991 roku), lecz start reprezentacji Imperium Rosyjskiego na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej trzecim oficjalnym występem[2]. Podczas startu w Sztokholmie najlepszy wynik osiągnął zapaśnik Martin Klein i drużyna strzelców w konkursie pistoletu wojskowego - zdobyli oni po srebrnym medalu[1].
Rosyjskim zawodnikom towarzyszyła ekipa czterdziestu oficjeli, złożona z działaczy sportowych oraz sędziów[3]. Na igrzyska przyjechało także piętnastu rosyjskich dziennikarzy reprezentujących następujące tytuły: petersburskie Ziemszczina, St. Persburg-Zeitung, Nowoje Wremja, Retch i Kraft und Gesundheit; ryskie Rigasche Zeitung, Rigas Avise, Rigasche Rundschau, Rigaer Tageblatt i Dsimtenes Wehtstnesis; dorpacki Postimeas; warszawski Wędrowiec; moskiewski Metropolitan Gossips, rewelski Tallina Teataja i tifiliski Horison[4].
Statystyki według dyscyplin
[edytuj | edytuj kod]Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Imperium Rosyjskiego wzięła udział w czternastu. Jeden zawodnik wziął udział w konkursie sztuki i literatury. Najliczniejszą reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tegoż kraju wystawił w lekkoatletyce, w której Imperium było reprezentowane przez trzydziestu dwóch zawodników[1].
| Lp | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Lekkoatletyka |
32 | - | 32 |
| 2 |  Strzelectwo |
26 | - | 26 |
| 3 | Szermierka |
24 | - | 24 |
| 4 |  Żeglarstwo |
17 | - | 17 |
| 5 | Piłka nożna |
15 | - | 15 |
| 6 | Zapasy |
11 | - | 11 |
| 7 |  Kolarstwo |
10 | - | 10 |
| 8 | Jeździectwo | 7 | - | 7 |
| 9 | Gimnastyka |
4 | - | 4 |
| Pływanie |
4 | - | 4 | |
| 11 |  Pięciobój nowoczesny |
3 | - | 3 |
| 12 |  Tenis ziemny |
2 | - | 2 |
| 13 | Olimpijski konkurs sztuki i literatury | 1 | - | 1 |
| Skoki do wody |
1 | - | 1 | |
 Wioślarstwo |
1 | - | 1 |
Zdobyte medale
[edytuj | edytuj kod]| Medal | Zawodnik | Dyscyplina | Konkurencja | Data |
|---|---|---|---|---|
| Srebro |
Martin Klein | Zapasy |
Waga średnia (styl klasyczny) | 15 lipca |
| Srebro |
Amos Kasz Nikołaj Mielnicki ! Gieorgij Pantielejmonow Pawieł Wojłosznikow |
Strzelectwo |
Pistolet pojedynkowy drużynowo (30 m) | 3 lipca |
| Brąz |
Mart Kuusik | Wioślarstwo |
Jedynka | 19 lipca |
| Brąz |
Haralds Blaus | Strzelectwo |
Trap | 4 lipca |
| Brąz |
Esper Biełosielski Ernest Brasche ! Karl Lindholm Nikołaj Pusznicki ! Aleksandr Rodionow Iosif Schomaker ! Philip Strauch |
Żeglarstwo |
Klasa 10 metrów | 22 lipca |
Belgia
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
BEL | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm | ||||||
| Liczba zawodników |
36 w 9 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Królestwa Belgii na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 36 sportowców, w tym jedną kobietę[1]. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w ośmiu spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych i w jednej z pięciu dyscyplin artystycznych. Chorąży reprezentacji jest nieznany[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 18-letni waterpolista Jean Hoffman, a najstarszym 36-letni jeździec Emmanuel de Blommaert de Soye. Belgowie zdobyli na tych igrzyskach sześć medali - dwa złote, jeden srebrny i trzy brązowe, dzięki czemu uplasowali się na trzynastym miejscu w klasyfikacji medalowej tych igrzysk[1].
Belgijski Komitet Olimpijski powstał w 1906 roku jako dziesiąty na świecie. Start reprezentacji Królestwa Belgii na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej trzecim oficjalnym występem[2]. Podczas startu w Sztokholmie najlepszy wynik osiągnął szermierz Paul Anspach, który zdobył dwa złote medale w turniejach szpadzistów[1].
Belgijskim zawodnikom towarzyszyła ekipa osiemnastu oficjeli, złożona z działaczy sportowych oraz sędziów[3]. Na igrzyska przyjechało także dwóch belgijskich dziennikarzy: Victor Boin z brukselskiego Le Petit Bleu du Martin i Fils Grégorie z brukselskiego La Chronique[4].
Statystyki według dyscyplin
[edytuj | edytuj kod]Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Królestwa Belgii wzięła udział w ośmiu. Dodatkowo jeden zawodni wziął udział w olimpijskim konkursie sztuki i literatury. Najliczniejszą reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tegoż kraju wystawił w szermierce, w której Belgia była reprezentowana przez jedenastu zawodników. Kilku zawodników wzięło udział w więcej niż jednej dyscyplinie - Victor Boin wystartował w piłce wodnej i szermierce, a Félicien Courbet, Herman Meyboom i Oscar Grégoire - w piłce wodnej i pływaniu[1].
| Lp | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Szermierka |
11 | - | 11 |
| 2 |  Piłka wodna |
9 | - | 9 |
| 3 | Wioślarstwo |
6 | - | 6 |
| 4 | Pływanie |
4 | 1 | 5 |
| 5 | Jeździectwo | 4 | - | 4 |
| 6 | Lekkoatletyka |
2 | - | 2 |
| 7 | Kolarstwo |
1 | - | 1 |
| Olimpijski konkurs sztuki i literatury | 1 | - | 1 | |
| Zapasy |
1 | - | 1 |
Zdobyte medale
[edytuj | edytuj kod]| Medal | Zawodnik | Dyscyplina | Konkurencja | Data |
|---|---|---|---|---|
| Złoto |
Paul Anspach | Szermierka |
Szpada indywidualnie | 13 lipca |
| Złoto |
Paul Anspach Henri Anspach Robert Hennet Orphile de Montigny Jacques Ochs François Rom Gaston Salmon Victor Willems |
Szermierka |
Szpada drużynowo | 10 lipca |
| Srebro |
Polydore Veirman | Wioślarstwo |
Jedynka | 19 lipca |
| Brąz |
Emmanuel de Blommaert de Soye | Jeździectwo | Skoki indywidualnie | 16 lipca |
| Brąz |
Albert Durant Herman Donners Victor Boin Herman Meyboom Joseph Pletinckx Oscar Grégoire Félicien Courbet Jean Hoffman Pierre Nijs |
Piłka wodna |
Turniej mężczyzn | 16 lipca |
| Brąz |
Philippe le Hardy de Beaulieu | Szermierka |
Szpada indywidualnie | 13 lipca |
Szwajcaria
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
SUI | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm | ||||||
| Liczba zawodników |
7 w 2 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Konfederacji Szwajcarskiej na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 7 sportowców, wyłącznie mężczyzn, z czego sześciu startowało w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury[1]. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w jednej spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych i w dwóch z pięciu dyscyplin artystycznych. Chorąży reprezentacji jest nieznany[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 31-letni architekt Konrad Hippenmeier, a najstarszym 46-letni muzyk Émile Jaques-Dalcroze. Był to jedyny przypadek w historii występów Szwajcarii kiedy to liczba reprezentantów w olimpijskim konkursie sztuki i literatury była wyższa od liczby reprezentantów w dyscyplinach sportowych[1].
Szwajcarski Komitet Olimpijski powstał w 1912 roku. Start reprezentacji Konfederacji Szwajcarskiej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej piątym oficjalnym występem[2].
Szwajcarskim zawodnikom towarzyszyła ekipa dwóch oficjeli: barona G. de Blonay, prezesa Szwajcarskiego Komitetu Olimpijskiego i przedstawiciela Szwajcarii w MKOl; i profesora E. Richéme, członka Szwajcarskiego Komitetu Olimpijskiego[3]. Na igrzyska przyjechało także cterech szwajcarskich dziennikarzy reprezentujących następujące tytuły: lozańskie La Gazette de Lausanne, bazylejskie Baseler Nachrichten i zuryskie Verlag des "Football" i III. Zeitschrift für Sport und Touristik[4].
Chile
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
CHI | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912Sztokholm | ||||||
| Liczba zawodników |
14 w 4 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Republiki Chile na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła czternastu sportowców, wyłącznie mężczyzn. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w czterech z szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych. Nie wystawiono natomiast żadnego reprezentanta w Olimpijskim konkursie sztuki i literatury. Chorążym reprezentacji był 21-letni średniodystansowiec Leopoldo Palma. Najmłodszym z zawodników był 19-letni kolarz Arturo Friedemann, zaś najstarszym 38-letni strzelec Harald Ekwall. Chilijczycy nie zdobyli na tych igrzyskach żadnych medali.
Chilijski Komitet Olimpijski, mimo że powstał dopiero w 1934 roku, był reprezentowany po raz pierwszy właśnie na igrzyskach w Sztokholmie. Najlepszy rezultat osiągnęła grupa chilijskich kolarzy szosowych, która w jeździe drużynowej na czas uplasowała się na dziewiątym miejscu.
Chilijskim zawodnikom towarzyszyła grupa czterech oficjeli: Alfredo Schönmeyr, przewodniczący ekipy olimpijskiej i przedstawiciel rządu Chile; Maximo Kähni, menadżer reprezentacji; oraz Ferdinand Subercasseaux y Browne i Jorje Maia, członkowie narodowego komitetu olimpijskiego.
Statystyki według dyscyplin
[edytuj | edytuj kod]Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Republiki Chile wzięła udział w czterech. Najliczniejszą reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tego kraju wystawił w lekkoatletyce, w której Chile było reprezentowane przez sześciu zawodników.
| Lp | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Lekkoatletyka |
6 | - | 6 |
| 2 | Kolarstwo |
4 | - | 4 |
| 3 | Jeździectwo | 2 | - | 2 |
| Strzelectwo |
2 | - | 2 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Estonia at the 1920 Antwerp Summer Games. [dostęp 2013-07-25]. (ang.).
| Afryka | |
|---|---|
| Ameryka | |
| Azja | |
| Europa | |
| Australia i Oceania |
Cesarstwo Niemieckie
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
GER | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm
| ||||||
| Chorąży | ||||||
| Liczba zawodników |
185 w 14 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Cesarstwa Niemieckiego na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 185 sportowców, w tym pięć kobiet. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w trzynastu spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych i w dwóch z pięciu konkurencji w Olimpijskim konkursie sztuki i literatury. Chorążym reprezentacji był 20-letni lekkoatleta Karl von Halt. Najmłodszym reprezentantem kraju była 15-letnia pływaczka Grete Rosenberg, zaś najstarszym 53-letni pięcioboista Carl Pauen. Niemcy zdobyli na tych igrzyskach dwadzieścia pięć medali - pięć złotych, trzynaście srebrnych i siedem brązowych dzięki czemu uplasowali się na szóstym miejscu w klasyfikacji medalowej[1].
Niemiecki Komitet Olimpijski został utworzony w 1895 roku, na rok przed I Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi. Start reprezentacji Cesarstwa Niemieckiego na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej piątym startem na igrzyskach[2]. Najlepszy rezultat wśród reprezentantów tego kraju osiągną pływak Walter Bathe, który zdobył dwa złote medale w pływaniu stylem klasycznym[1].
Niemieckim zawodnikom towarzyszyła grupa pięćdziesięciu trzech oficjeli, złożona z działaczy sportowych oraz sędziów[3]. Na igrzyska przyjechało także czterdziestu dwóch niemieckich dziennikarzy reprezentujących główne niemieckie tytuły: berlińskie Berliner Lokalanzeiger, Vossische Zeitug, Sportliche Rundschau, Scherls III. Zeitungen, Rad und Auto, Nordland, Berliner Tageblatt, Fussball und Leichtathletik, Berliner Zeitung am Mittag, Berliner Volkblatt, Deutsche Warte, Der Sport, Die Hygiene, Vollblut Zucht und Rennen, Illustierter Sport, Neue Prussische Kreuz-Zeitung i Wolffs Bureau; karlsruhskie Süddeutsche Sportzeitung i Badische Presse; monachijskie Fussball, Münchener Neueste Nachrichten i Illustrierte Sportzeitung; gdańskie Spiel und Sport; frankfurckie Frankfurter Zeitung; stuttgarckie Der Deutsche Schwimmer; wrocławskie Schlesische Zeitung; lipskie Deutsche Turnzeitung, Leipziger Neueste Nachrichten i Arbeiter Turn-Zeitung; münsterskie Münstersche Zeitung; kolońskie Kölnische Zeitung i Kölnische Volks-Zeitung; dortmundzkie General Anzeiger; düsseldorfskie Westdeutsche Presse i szczecińskie Stettiner Neueste Nachrichten[4].
Statystyki według dyscyplin
[edytuj | edytuj kod]Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Cesarstwa Niemieckiego wzięła udział w trzynastu. Miała ona także swoich zawodników w dwóch z pięciu konkurencji podczas olimpijskiego konkursu sztuki i literatury. Najliczniejszą reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tegoż kraju wystawił w wioślarstwie, w której Niemcy były reprezentowane przez dwudziestu pięciu zawodników[1].
| Lp | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Wioślarstwo |
25 | - | 25 |
| 2 | Lekkoatletyka |
24 | - | 24 |
| 3 | Piłka nożna |
22 | - | 22 |
| 4 | Gimnastyka |
18 | - | 18 |
| 5 | Pływanie |
13 | 4 | 17 |
| 6 | Szermierka |
16 | - | 16 |
| 7 | Zapasy |
14 | - | 14 |
| 8 | Jeździectwo | 13 | - | 13 |
| 9 | Kolarstwo |
11 | - | 11 |
| Strzelectwo |
11 | - | 11 | |
| 11 | Tenis ziemny |
6 | 1 | 7 |
| 12 | Skoki do wody |
4 | - | 4 |
| 13 | Olimpijski konkurs sztuki i literatury | 2 | - | 2 |
| 14 | Pięciobój nowoczesny |
1 | - | 1 |
Zdobyte medale
[edytuj | edytuj kod]Austria
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
AUT | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm
| ||||||
| Liczba zawodników |
85 w 12 dyscyplinach | |||||
| ||||||
Reprezentacja Cesarstwa Austriackiego na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 85 sportowców, w tym sześć kobiet. Reprezentacja miała swoich przedstawicieli w dwunastu spośród szesnastu rozgrywanych dyscyplin sportowych. Chorąży reprezentacji jest nieznany. Najmłodszym reprezentantem kraju była 16-letnia pływaczka i skoczkini Margarete Adler, zaś najstarszym 63-letni szermierz Karl Münich. Austria zdobyła na tych igrzyskach dwadzieścia cztery medale - dwa srebrne i dwa brązowe, dzięki czemu uplasowała się na siedemnastym miejscu w klasyfikacji medalowej[1].
Austriacki Komitet Olimpijski został utworzony w 1908 roku, a członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego cztery lata później. Start reprezentacji Cesarstwa Austriackiego na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej piątym startem na igrzyskach[2]. Najlepszy rezultat wśród reprezentantów tego kraju osiągną szermierz Richard Verderber, który zdobył dwa medale, srebrny i brązowy w drużynowym turnieju szablistów i indywidualnym turnieju florecistów[1].
Austriackim zawodnikom towarzyszyła grupa dwudziestu oficjeli, złożona z działaczy sportowych oraz sędziów[3]. Na igrzyska przyjechało także dziesięciu austriackich dziennikarzy reprezentujących główne austriackie tytuły: wiedeńskie Neue Freie Presse, Körpersport im Wort und Bild, Allgemeine Sportzeitung, Die Zeit, Telegrafen Bureau i Sport Korrespondenz Bereau; linckie Linzer Post i lemberskie Abendblatt[4].
Statystyki według dyscyplin
[edytuj | edytuj kod]Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Cesarstwa Austriackiego wzięła udział w dwunastu. Najliczniejszą reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tegoż kraju wystawił w piłce nożnej, w której Austria była reprezentowana przez piętnastu zawodników. Jeden zawodnik wystartował w dwóch dyscyplinach - Edmond Bernhardt wystartował w strzelectwie i pięcioboju nowoczesnym[1].
| Lp | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Piłka nożna |
15 | - | 15 |
| 2 | Lekkoatletyka |
12 | - | 12 |
| Szermierka |
12 | - | 12 | |
| 4 | Pływanie |
5 | 3 | 8 |
| Zapasy |
8 | - | 8 | |
| 6 | Piłka wodna |
7 | - | 7 |
| Strzelectwo |
7 | - | 7 | |
| 8 | Kolarstwo |
6 | - | 6 |
| Wioślarstwo |
6 | - | 6 | |
| 10 | Tenis ziemny |
3 | - | 3 |
| 11 | Skoki do wody |
- | 1 | 1 |
| Pięciobój nowoczesny |
1 | - | 1 |
Zdobyte medale
[edytuj | edytuj kod]| Medal | Zawodnik | Dyscyplina | Konkurencja | Data |
|---|---|---|---|---|
| Srebro |
Richard Verderber Otto Herschmann Rudolf Cvetko Friedrich Golling Andreas Suttner Albert Bogen Reinhold Trampler |
Szermierka |
Szabla drużynowo | 15 lipca |
| Srebro |
Felix Pipes Arthur Zborzil |
Tenis ziemny |
Gra podwójna (kort otwarty) | 5 lipca |
| Brąz |
Richard Verderber | Szermierka |
Floret indywidualnie | 8 lipca |
| Brąz |
Margarete Adler Klara Milch Josephine Sticker Berta Zahourek |
Pływanie |
4 × 100 m stylem dowolnym | 15 lipca |
Turcja
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| Kod MKOl |
TUR | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm
| ||||||
| Liczba zawodników |
2 w 7 konkurencjach w 1 dyscyplinie | |||||
| ||||||
Reprezentacja Imperium Osmańskiego na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła dwóch sportowców i jednego działacza sportowego. Sportowcami tymi byli 19-letni Vahram Papazyan i 29-letni Mıgırdiç Mıgıryan (oboje byli pochodzenia ormiańskiego), zaś działaczem był bej Selim Sirry, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.
Turecki Komitet Olimpijski został utworzony w 1911 roku, na rok przed V Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi. Start reprezentacji Imperium Osmańskiego na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 był jej pierwszym potwierdzonym startem na igrzyskach[2]. Najlepszy rezultat wśród reprezentantów tego kraju osiągnął Mıgıryan, zajmując siódme miejsce w pchnięciu kulą oburącz[1].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiep1 - ↑ a b c d e f g h i Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiep2 - ↑ a b c d e Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiep3 - ↑ a b c d e Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiep4