Przejdź do zawartości

WWE Night of Champions

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
WWE Night of Champions
Inne nazwy

Vengeance: Night of Champions (2007)

Promocja

WWE

Brandy

Raw (2007–10; 2023)
SmackDown (2007–10; 2023)
ECW (2007–09)

Pierwsza gala

Vengeance: Night of Champions (2007)

Motyw gali

Wszystkie aktywne tytuły WWE są bronione na gali

Night of Champions – zakończony cykl gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych przez federację WWE w latach 2007–2015; 2023 i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz na WWE Network[1]. Gala z 2007 była promowana pod nazwą Vengeance: Night of Champions, na której wszystkie tytuły federacji były bronione. W 2008 postanowiono zrezygnować z członu „Vengeance” i kontynuowano promocję jako Night of Champions, które w 2010 przeniesiono na wrzesień. W 2011 odbyły się gale Night of Champions oraz powracające na jeden rok Vengeance, które zastąpiło cykl WWE Bragging Rights w październiku 2011[2]. W 2016 Night of Champions zostało zastąpione galą pod tytułem „Clash of Champions”; pomimo podobnego konceptu, Clash of Champions nie jest bezpośrednią kontynuacją poprzednika.

Koncept

[edytuj | edytuj kod]

Zaczynając od 2007, koncept tego pay-per-view polegał na tym, iż wszyscy mistrzowie federacji musieli bronić swoich tytułów. Począwszy od 2010 na gali mogły odbywać się walki bez tytułów na szali.

Lista gal

[edytuj | edytuj kod]
Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru
Vengeance: Night of Champions
24 czerwca 2007[3]
Houston, Teksas Toyota Center[4] John Cena (c) vs. Mick Foley vs. Bobby Lashley vs. Randy Orton vs. King Booker
Five-Pack Challenge o WWE Championship[5]
Night of Champions (2008)
29 czerwca 2008[6]
Dallas, Teksas American Airlines Center[7] Triple H (c) vs. John Cena
Singles match o WWE Championship
Night of Champions (2009)
26 lipca 2009
Filadelfia, Pensylwania Wachovia Center CM Punk (c) vs. Jeff Hardy
Singles match o World Heavyweight Championship
Night of Champions (2010)
19 września 2010
Rosemont, Illinois Allstate Arena Sheamus (c) vs. Wade Barrett vs. Chris Jericho vs. Edge vs. Randy Orton vs. John Cena
Six-Pack Elimination Challenge o WWE Championship
Night of Champions (2011)
18 września 2011
Buffalo, Nowy Jork First Niagara Center Triple H vs. CM Punk
No Disqualification match
Night of Champions (2012)
16 września 2012
Boston, Massachusetts TD Garden CM Punk (c) vs. John Cena
Singles match o WWE Championship
Night of Champions (2013)
15 września 2013[8]
Detroit, Michigan[8] Joe Louis Arena Randy Orton (c) vs. Daniel Bryan
Singles match o WWE Championship
Night of Champions (2014)
21 września 2015
Nashville, Tennessee Bridgestone Arena Brock Lesnar (c) vs. John Cena
Singles match o WWE World Heavyweight Championship
Night of Champions (2015)
20 września 2015
Houston, Teksas Toyota Center Seth Rollins (c) vs. Sting
Singles match o WWE World Heavyweight Championship
Night of Champions (2023)
27 maja 2023
Dżudda, Arabia Saudyjska Jeddah Super Dome Kevin Owens i Sami Zayn (c) vs. The Bloodline (Roman Reigns i Solo Sikoa)
Tag team match o Undisputed WWE Tag Team Championship

Wyniki gal

[edytuj | edytuj kod]
Vengeance: Night of Champions
Motyw muzyczny

„Gone” – Fuel

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown!
ECW

Sponsor

Raw Attitude Energy

Data

24 czerwca 2007

Widownia

15 000

Hala

Toyota Center

Miejsce

Houston, Teksas

Gale pay-per-view – chronologicznie
One Night Stand (2007) Vengeance: Night of Champions The Great American Bash (2007)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2006) Vengeance: Night of Champions Vengeance (2011)
Night of Champions – chronologicznie
Vengeance: Night of Champions Night of Champions (2008)

Vengeance: Night of Champions – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 24 czerwca 2007 w Toyota Center w Houston w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu Vengeance oraz pierwsza w chronologii cyklu Night of Champions. Tego samego dnia Chris Benoit, który miał zawalczyć podczas gali, zabił syna i żonę oraz popełnił samobójstwo.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Pojedynkiem wieczoru był Five-Pack Challenge o WWE Championship, gdzie John Cena obronił mistrzostwo pokonując Micka Foleya, Bobby’ego Lashleya, Randy’ego Ortona i King Bookera. Ponadto Edge pokonał Batistę i obronił World Heavyweight Championship, a Johnny Nitro zdołał pokonać CM Punka i zdobyć zawieszony ECW World Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Super Crazy pokonał Carlito Singles match
2 Lance Cade i Trevor Murdoch (c) pokonali The Hardy Boyz (Matta i Jeffa Hardy’ego) Tag team match o World Tag Team Championship[9] 08:55
3 Chavo Guerrero (c) pokonał Jimmy’ego Wang Yanga Singles match o WWE Cruiserweight Championship[10] 10:16
4 Johnny Nitro pokonał CM Punka Singles match o zawieszony ECW World Championship 08:00
5 Santino Marella (c) pokonał Umagę przez dyskwalifikację Singles match o WWE Intercontinental Championship[11] 02:34
6 Montel Vontavious Porter (c) pokonał Rica Flaira Singles match o WWE United States Championship[12] 08:43
7 Deuce ’n Domino (c) (z Cherry) pokonali Sgt. Slaughtera i Jimmy’ego Snukę Tag team match o WWE Tag Team Championship[13] 06:34
8 Edge (c) pokonał Batistę poprzez wyliczenie poza-ringowe Last Chance match o World Heavyweight Championship 16:50
9 Candice Michelle pokonała Melinę (c) Singles match o WWE Women’s Championship[14] 04:07
10 John Cena (c) pokonał Micka Foleya, Bobby’ego Lashleya, Randy’ego Ortona i King Bookera (z Queen Sharmell) Five-Pack Challenge o WWE Championship 18:08
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Night of Champions (2008)
Motto gali

It's a Night of Defenders, It's a Night of Challengers, It's a Night of Champions.

Motyw muzyczny

Devour” – Shinedown

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown
ECW

Sponsor

Gilette Fusion Power

Data

29 czerwca 2008

Widownia

16 151

Hala

American Airlines Center

Miejsce

Dallas, Teksas

Gale pay-per-view – chronologicznie
One Night Stand (2008) Night of Champions (2008) The Great American Bash (2008)
Night of Champions – chronologicznie
Vengeance: Night of Champions Night of Champions (2008) Night of Champions (2009)

Night of Champions (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 29 czerwca 2008 w American Airlines Center w Dallas w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W obydwu walkach wieczoru Triple H oraz Edge zachowali WWE Championship i World Heavyweight Championship pokonując kolejno Johna Cenę i Batistę. Prócz tego Kofi Kingston po raz pierwszy w karierze zdobył WWE Intercontinental Championship pokonując Chrisa Jericho.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Jeff Hardy pokonał Montela Vontavious Portera Singles match
2 John Morrison i The Miz (c) pokonali Finlaya i Hornswoggle’a Tag team match o WWE Tag Team Championship 08:46
3 Matt Hardy (c) pokonał Chavo Guerrero (z Bam Neelym) Singles match o WWE United States Championship 09:22
4 Mark Henry pokonał Kane’a (c) i Big Showa Triple threat match o ECW Championship 08:18
5 The Legacy (Ted DiBiase i Cody Rhodes) (c) pokonali Hardcore Holly’ego (c) Handicap match o World Tag Team Championship 01:28
6 Kofi Kingston pokonał Chrisa Jericho (c) (z Lance’em Cade’em) Singles match o WWE Intercontinental Championship 13:28
7 Mickie James (c) pokonała Katie Lea Burchill (z Paulem Burchillem) Singles match o WWE Women’s Championship 07:17
8 Edge (c) pokonał Batistę Singles match o World Heavyweight Championship 17:11
9 Triple H (c) pokonał Johna Cenę Singles match o WWE Championship 21:38
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Night of Champions (2009)
Motto gali

Every Championship Is on the Line

Motyw muzyczny

„Heavy Hitters” – David Robidoux

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown
ECW

Sponsor

Gilette Fusion Power

Data

26 lipca 2009

Widownia

17 774

Hala

Wachovia Center

Miejsce

Filadelfia, Pensylwania

Gale pay-per-view – chronologicznie
The Bash Night of Champions (2009) SummerSlam (2009)
Night of Champions – chronologicznie
Night of Champions (2008) Night of Champions (2009) Night of Champions (2010)

Night of Champions (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 26 lipca 2009 w Wachovia Center w Filadelfii w Pensylwanii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru była singlowa walka o World Heavyweight Championship, gdzie Jeff Hardy zdobył mistrzostwo pokonując mistrza CM Punka. Prócz tego odbył się Triple Threat match o WWE Championship, gdzie Randy Orton obronił tytuł pokonując Johna Cenę i Triple H’a. Jeri-Show (Chris Jericho i Big Show) pokonali The Legacy (Cody’ego Rhodesa i Teda DiBiasego) utrzymując Unified WWE Tag Team Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Cryme Tyme (Shad Gaspard i JTG) pokonali The Hart Dynasty (Tysona Kidda i Davida Hart Smitha) Tag team match[15]
2 Jeri-Show (Chris Jericho i Big Show) (c) pokonali The Legacy (Cody’ego Rhodesa i Teda DiBiasego) poprzez submission Tag team match o Unified WWE Tag Team Championship[16] 12:08
3 Christian pokonał Tommy’ego Dreamera (c) Singles match o ECW Championship[17] 10:28
4 Kofi Kingston (c) pokonał Montela Vontavious Portera, The Miza, Carlito, Jacka Swaggera i Primo Six-pack challenge o WWE United States Championship[18] 08:35
5 Michelle McCool (c) pokonała Melinę Singles match o WWE Women’s Championship[19] 06:12
6 Randy Orton (c) pokonał Johna Cenę i Triple H’a Triple Threat match o WWE Championship[20] 22:23
7 Mickie James pokonała Maryse (c) Singles match o WWE Divas Championship[21] 08:36
8 Rey Mysterio (c) pokonał Dolpha Zigglera (z Marią) Singles match o WWE Intercontinental Championship[22] 16:00
9 Jeff Hardy pokonał CM Punka (c) Singles match o World Heavyweight Championship 14:56
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Night of Champions (2010)
Motyw muzyczny

„Freefall” – Two Steps From Hell

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

Paper Jamz

Data

19 września 2010

Widownia

13 851

Hala

Allstate Arena

Miejsce

Rosemont, Illinois

Gale pay-per-view – chronologicznie
SummerSlam (2010) Night of Champions (2010) Hell in a Cell (2010)
Night of Champions – chronologicznie
Night of Champions (2009) Night of Champions (2010) Night of Champions (2011)

Night of Champions (2010) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 19 września 2010 w Allstate Arena w Rosemont w stanie Illinois. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Randy Orton pokonał Sheamusa, Wade’a Barretta, Johna Cenę, Edge’a i Chrisa Jericho w Six-Pack Elimination Challenge'u i zdobył WWE Championship. Ponadto Kane zdołał pokonać The Undertakera w No Holds Barred matchu i obronić World Heavyweight Championship, a Michelle McCool pokonała Melinę w Lumberjill matchu i zunifikowała WWE Women’s Championship oraz WWE Divas Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D John Morrison pokonał Teda DiBiasego Singles match[23]
2 Dolph Ziggler (c) (z Vickie Guerrero i Kaitlyn) pokonał Kofiego Kingstona Singles match o WWE Intercontinental Championship[24]
Jeżeli Ziggler zostanie zdyskwalifikowany lub odliczony, straci tytuł.
12:42
3 Big Show pokonał CM Punka Singles match[25] 04:43
4 Daniel Bryan pokonał The Miza (c) (z Alexem Rileyem) poprzez submission Singles match o WWE United States Championship[26] 12:29
5 Michelle McCool (Co-Women’s Champion) pokonała Melinę (Divas Champion) Lumberjill match unifikujący WWE Women’s Championship i WWE Divas Championship[27] 06:34
6 Kane (c) pokonał The Undertakera No Holds Barred match o World Heavyweight Championship[28] 18:29
7 Cody Rhodes i Drew McIntyre wyeliminowali jako ostatnich Evana Bourne’a i Marka Henry’ego Tag Team Turmoil match o WWE Tag Team Championship[29] 11:42
8 Randy Orton pokonał Sheamusa (c), Wade’a Barretta, Johna Cenę, Edge’a i Chrisa Jericho Six-Pack Elimination Challenge o WWE Championship[30] 21:28
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Tag Team Turmoil match
Nr. wejściowy Tag team Nr. eliminacji Wyeliminowani przez
1 The Hart Dynasty (David Hart Smith i Tyson Kidd) (c) 1 The Usos
2 The Usos (Jimmy i Jey Uso) (z Taminą) 3 Evana Bourne’a i Marka Henry’ego
3 Santino Marella i Vladimir Kozlov 2 The Usos
4 Evan Bourne i Mark Henry 4 Cody’ego Rhodesa i Drewa Mcintyre’a
5 Cody Rhodes i Drew McIntyre Zwycięzcy
Six-Pack Elimination Challenge
Nr. eliminacji Wrestler Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Chris Jericho Randy’ego Ortona RKO 01:25
2 Edge Johna Cenę Attitude Adjustment 15:00
3 John Cena Wade’a Barretta Wasteland 18:58
4 Wade Barrett Randy’ego Ortona RKO 20:32
5 Sheamus (c) Randy’ego Ortona RKO 21:28
Zwycięzca: Randy Orton
Night of Champions (2011)
Motto gali

It's a Night You Will Never Forget

Motyw muzyczny

„Magika” – Two Steps From Hell

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

Light Strike

Data

18 września 2011

Widownia

11 000

Hala

First Niagara Center

Miejsce

Buffalo, Nowy Jork

Gale pay-per-view – chronologicznie
SummerSlam (2011) Night of Champions (2011) Hell in a Cell (2011)
Night of Champions – chronologicznie
Night of Champions (2010) Night of Champions (2011) Night of Champions (2012)

Night of Champions (2011) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 18 września 2011 w First Niagara Center w Buffalo w Nowym Jorku. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był No Disqualification match, w którym Triple H pokonał CM Punka. Oprócz tego John Cena zdobył WWE Championship pokonując Alberto Del Rio, zaś Mark Henry pokonując Randy’ego Ortona zdobył pierwszy raz w karierze World Heavyweight Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Daniel Bryan pokonał Heatha Slatera poprzez submission Singles match[31] 5:13
2 Air Boom (Evan Bourne i Kofi Kingston) (c) pokonali Awesome Truth (The Miza i R-Trutha) przez dyskwalifikację Tag team match o WWE Tag Team Championship[32] 9:50
3 Cody Rhodes (c) pokonał Teda DiBiasego Singles match o WWE Intercontinental Championship[33] 9:43
4 Dolph Ziggler (c) (z Vickie Guerrero) pokonał Jacka Swaggera, Alexa Rileya i Johna Morrisona Fatal-4-Way match o WWE United States Championship[34] 8:19
5 Mark Henry pokonał Randy’ego Ortona (c) Singles match o World Heavyweight Championship[35] 13:06
6 Kelly Kelly (c) (z Eve Torres) pokonała Beth Phoenix (z Natalyą) Singles match o WWE Divas Championship[36] 6:26
7 John Cena pokonał Alberto Del Rio (c) (z Ricardo Rodriguezem) poprzez submission Singles match o WWE Championship 17:32
8 Triple H pokonał CM Punka No Disqualification match
Jeżeli Triple H przegra, straci posadę Chief Operating Officer (COO) w WWE.
24:10
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Night of Champions (2012)
Motyw muzyczny

„Champions” – Kevin Rudolf, Fred Durst, Birdman i Lil Wayne

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

Dredd

Data

16 września 2012

Widownia

14 886

Hala

TD Garden

Miejsce

Boston, Massachusetts

Gale pay-per-view – chronologicznie
SummerSlam (2012) Night of Champions (2012) Hell in a Cell (2012)
Night of Champions – chronologicznie
Night of Champions (2011) Night of Champions (2012) Night of Champions (2013)

Night of Champions (2012) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 16 września 2012 w TD Garden w Bostonie w stanie Massachusetts. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna podczas pre-show. Pojedynek CM Punka i Johna Ceny o WWE Championship zakończył się remisem, więc Punk obronił mistrzostwo. Oprócz tego Sheamus pokonał Alberto Del Rio broniąc World Heavyweight Championship, a Team Hell No (Kane i Daniel Bryan) pokonali R-Trutha i Kofiego Kingstona i zdobyli WWE Tag Team Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Zack Ryder wygrał eliminując jako ostatniego Tensaia Battle Royal wyłaniający pretendenta do WWE United States Championship[38] 05:43[37]
2 The Miz (c) pokonał Reya Mysterio, Cody’ego Rhodesa i Sin Carę Fatal 4-Way match for the WWE Intercontinental Championship[39] 12:05[37]
3 Team Hell No (Kane i Daniel Bryan) pokonali R-Trutha i Kofiego Kingstona (c) Tag team match o WWE Tag Team Championship[40] 08:30[37]
4 Antonio Cesaro (c) (z Aksaną) pokonał Zacka Rydera Singles match o WWE United States Championship[41] 06:40[37]
5 Randy Orton pokonał Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) Singles match[42] 18:24[37]
6 Eve Torres pokonała Laylę (c) Singles match o WWE Divas Championship 07:05[37]
7 Sheamus (c) pokonał Alberto Del Rio (z Ricardo Rodriguezem i Davidem Otungą) Singles match o World Heavyweight Championship 14:25[37]
8 CM Punk (c) (z Paulem Heymanem) vs. John Cena zakończyło się remisem Singles match o WWE Championship[43] 26:55[37]
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
Night of Champions (2013)
Motyw muzyczny

„Night of Gold” – CFO$
„Big Epic Night” – Jim Johnston

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

O’Reilly Auto Parts

Data

15 września 2013

Widownia

10 500

Hala

Joe Louis Arena

Miejsce

Detroit, Michigan

Gale pay-per-view – chronologicznie
SummerSlam (2013) Night of Champions (2013) Battleground (2013)
Night of Champions – chronologicznie
Night of Champions (2012) Night of Champions (2013) Night of Champions (2014)

Night of Champions (2013) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 15 września 2013 w Joe Louis Arena w Detroit w stanie Michigan. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna podczas pre-show. W walce wieńczącej galę Daniel Bryan pokonał Randy’ego Ortona i zdobył WWE Championship. Prócz tego Rob Van Dam pokonał Alberto Del Rio przez dyskwalifikację i nie odebrał mu World Heavyweight Championship, a Curtis Axel i Paul Heyman wspólnie pokonali CM Punka w No Disqualification Handicap Elimination matchu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P The Prime Time Players (Darren Young i Titus O’Neil) wygrali eliminując jako ostatnich The Real Americans (Antonio Cesaro i Jacka Swaggera) (z Zebem Colterem) Tag team turmoil match wyłaniający pretendentów do WWE Tag Team Championship[44] 11:14
2 Curtis Axel (c) (z Paulem Heymanem) pokonał Kofi+ego Kingstona Singles match o WWE Intercontinental Championship 13:54
3 AJ Lee (c) pokonała Natalyę, Brie Bellę i Naomi poprzez submission Fatal 4-Way match o WWE Divas Championship[45] 05:34
4 Rob Van Dam (z Ricardo Rodriguezem) pokonał Alberto Del Rio (c) przez dyskwalifikację Singles match o World Heavyweight Championship[46] 13:24
5 The Miz pokonał Fandango (z Summer Rae) poprzez submission Singles match 07:49
6 Curtis Axel i Paul Heyman pokonali CM Punka No Disqualification Handicap Elimination match[47] 15:42
7 Dean Ambrose (c) pokonał Dolpha Zigglera Singles match o WWE United States Championship[48] 09:47
8 The Shield (Seth Rollins i Roman Reigns) (c) pokonali The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O’Neila) Tag team match o WWE Tag Team Championship 07:27
9 Daniel Bryan pokonał Randy’ego Ortona (c) Singles match o WWE Championship[49] 17:33
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
Tag Team Turmoil match
Nr. wejściowy Team Nr. eliminacji Wyeliminowani przez
1 3MB (Heath Slater i Drew McIntyre) (z Jinderem Mahalem) 1 Tons of Funk
2 Tons of Funk (Brodus Clay i Tensai) 2 The Real Americans
3 The Real Americans (Antonio Cesaro i Jack Swagger) (z Zebem Colterem) 4 The Prime Time Players
4 The Usos (Jimmy i Jey Uso) 3 The Real Americans
Zwycięzcy The Prime Time Players (Darren Young i Titus O’Neil) 11:14
Night of Champions (2014)
Motto gali

Rematch. Resolve. Redemption.

Motyw muzyczny

„Night of Gold” – CFO$
„Big Epic Night” – Jim Johnston

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

Diet Mountain Dew

Data

21 września 2014

Widownia

12 000

Hala

Bridgestone Arena

Miejsce

Nashville, Tennessee

Gale WWE Network – chronologicznie
NXT TakeOver: Fatal 4-Way Night of Champions (2014) Hell in a Cell (2014)
Night of Champions – chronologicznie
Night of Champions (2013) Night of Champions (2014) Night of Champions (2015)

Night of Champions (2014) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 21 września 2014 w Bridgestone Arena w Nashville w stanie Tennessee. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network oraz w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu Night of Champions.

Podczas gali odbyło się osiem walk. W walce wieczoru John Cena pokonał Brocka Lesnara przez dyskwalifikację i nie odebrał od niego WWE World Heavyweight Championship. Ponadto The Miz pokonał Dolpha Zigglera i stał się nowym posiadaczem WWE Intercontinental Championship, a Goldust i Stardust pokonali The Usos (Jimmy’ego i Jeya Uso) stając się nowymi właścicielami WWE Tag Team Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 Goldust i Stardust pokonali The Usos (Jimmy’ego i Jeya Uso) (c) Tag team match o WWE Tag Team Championship[50] 12:47
2 Sheamus (c) pokonał Cesaro Singles match o WWE United States Championship[51] 13:06
3 The Miz (z Damienem Mizdowem) pokonał Dolpha Zigglera (c) (z R-Truthem) Singles match o WWE Intercontinental Championship[52] 08:25
4 Seth Rollins pokonał Romana Reignsa poprzez poddanie walki Singles match 0:10
5 Rusev (z Laną) pokonał Marka Henry’ego poprzez submission Singles match[53] 07:20
6 Randy Orton pokonał Chrisa Jericho Singles match[54] 16:23
7 AJ Lee pokonała Paige (c) i Nikki Bellę poprzez submission Triple threat match o WWE Divas Championship[55] 08:41
8 John Cena pokonał Brocka Lesnara (c) (z Paulem Heymanem) przez dyskwalifikację Singles match o WWE World Heavyweight Championship[56] 14:21
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
 Osobny artykuł: Night of Champions (2015).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. WWE Night of Champions history. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-07-06]. Cytat: Before WWE's June pay-per-view event was called Night of Champions, it was dubbed Vengeance. Take a look back at the many memorable moments.
  2. WWE Presents Vengeance. WWE. [dostęp 2011-05-22].
  3. John Powell: Vengeance banal and badly booked. SLAM! Sports, 2007-06-24. [dostęp 2009-07-18].
  4. Vengeance: Night of Champions (2007) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-07-18].
  5. WWE Champion John Cena def. King Booker, Randy Orton, Bobby Lashley & Mick Foley (Challenge Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2012-05-16].
  6. Matt Bishop: Big names still on top after Night of Champions. SLAM! Sports, 2008-06-30. [dostęp 2009-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
  7. Night of Champions (2008) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-07-18].
  8. a b Devin Cutting: COMPLETE DETAILS AND LOCATIONS ON ALL 2013 WWE PPV EVENTS. PWInsider, 2013-01-11. [dostęp 2013-01-11].
  9. Louie Dee: Sportsmen of the year?. World Wrestling Entertainment, June 24, 2007. [dostęp 2007-11-06].
  10. Andrew Rote: Chavo cruises. World Wrestling Entertainment, June 24, 2007. [dostęp 2007-11-06].
  11. Mike McAvennie: Santino: A very sore winner. World Wrestling Entertainment, June 24, 2007. [dostęp 2007-11-06].
  12. Corey Clayton: MVP puts on legendary show with win over Flair. World Wrestling Entertainment, June 24, 2007. [dostęp 2007-11-06].
  13. Bryan Robinson: Tag champs win, but taught a legendary lesson. World Wrestling Entertainment, June 24, 2007. [dostęp 2007-11-06].
  14. Lennie DiFino: Dream come true. World Wrestling Entertainment, June 24, 2007. [dostęp 2007-11-06].
  15. Benjamin David: WWE News: Live Report from Night of Champions PPV – pre-show dark match, WWE crew reinforces announce tables. Pro Wrestling Torch, July 27, 2009. [dostęp 2014-03-28].
  16. Michael Burdick: Results:Big announcement; enormous combination. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-26].
  17. Kara A. Medalis: Results:Charismatic history. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-26].
  18. James Vermillion: Results:No trouble in paradise. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-20].
  19. Katie A. Raymond: Results:Simply the best?. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-26].
  20. Craig Tello: Results:The Viper repeats hisss-tory. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-26].
  21. Greg Adkins: Results:Mickie nets the butterfly. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-26].
  22. Mitch Passero: Results:Rey Mysterio reigns supreme. World Wrestling Entertainment, 2009-07-26. [dostęp 2009-07-26].
  23. Adam Martin: Dark match result before Night of Champions PPV. WrestleView, September 20, 2010. [dostęp 2012-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (września 28, 2010)].
  24. Results: Cougar's company helps Dolph deliver. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  25. Results: Big Showing. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  26. Results: For whom LeBell tolls. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  27. Results: Unified front. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  28. Results: The brother he destroyed. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  29. Results: 'Dashing', diabolical and dominant. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  30. Results: Fanging on for dear life. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-19].
  31. WWE Night of Champions dark match result. Pro Wrestling.net. [dostęp 2011-09-18].
  32. Joey Styles: Intercontinental Champion Cody Rhodes def. Ted DiBiase. WWE. [dostęp 2011-12-05].
  33. Michael Burdick: Mark Henry def. Randy Orton (New World Heavyweight Champion). WWE. [dostęp 2011-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 4, 2011)].
  34. Greg Adkins: WWE Tag Team Champions Kofi Kingston & Evan Bourne def. The Miz & R-Truth by Disqualification. WWE. [dostęp 2011-12-05].
  35. Ryan Murphy: John Cena def. Alberto Del Rio (New WWE Champion). WWE. [dostęp 2011-12-05].
  36. Kara Medalis: Divas Champion Kelly Kelly def. Beth Phoenix. WWE. [dostęp 2011-12-05].
  37. a b c d e f g h James Caldwell: CALDWELL'S WWE NIGHT OF CHAMPIONS PPV REPORT 9/16: Complete 'virtual time' coverage of live PPV – Punk vs. Cena, six title matches. [w:] pwtorch.com [on-line]. 2012-09-16. [dostęp 2015-11-26].
  38. Chris Benoit won a Pre-Show Battle Royal to become No. 1 Contender for the United States Championship. WWE. [dostęp 2012-09-16].
  39. Intercontinental Champion The Miz def. Rey Mysterio, Sin Cara & Cody Rhodes. WWE. [dostęp 2012-09-16].
  40. Kane & Daniel Bryan def. WWE Tag Team Champions R-Truth & Kofi Kingston. WWE. [dostęp 2012-09-16].
  41. United States Champion Antonio Cesaro def. Zack Ryder. WWE. [dostęp 2012-09-16].
  42. Randy Orton def. Dolph Ziggler. WWE. [dostęp 2012-09-16].
  43. John Cena def. WWE Champion CM Punk. WWE. [dostęp 2012-09-16].
  44. Tag Team Turmoil Kickoff Match. WWE, 9 September 2013.
  45. Divas Champion AJ Lee vs. Natalya vs. Brie Bella vs. Naomi (Fatal Four-Way Match). WWE, 2 September 2013.
  46. World Heavyweight Champion Alberto Del Rio vs. Rob Van Dam. WWE, 26 August 2013.
  47. CM Punk vs. Intercontinental Champion Curtis Axel & Paul Heyman (Elimination Handicap Match). WWE, 26 August 2013.
  48. United States Champion Dean Ambrose vs. Dolph Ziggler. WWE, 13 September 2013.
  49. WWE Champion Randy Orton vs. Daniel Bryan. WWE, 23 August 2013.
  50. John Clapp: WWE Tag Team Champions The Usos vs. Gold & Stardust. WWE. [dostęp 2014-09-09].
  51. John Clapp: United States Champion Sheamus vs. Cesaro. WWE. [dostęp 2014-08-29].
  52. John Clapp: Intercontinental Champion Dolph Ziggler vs. The Miz. WWE. [dostęp 2014-09-03].
  53. John Clapp: Mark Henry vs. Rusev. WWE. [dostęp 2014-09-06].
  54. John Clapp: Chris Jericho vs. Randy Orton. WWE. [dostęp 2014-09-10].
  55. Divas Champion Paige vs. Nikki Bella vs. AJ Lee. [dostęp 2014-09-05].
  56. Bobby Melok: WWE World Heavyweight Champion Brock Lesnar vs. John Cena. WWE. [dostęp 2014-08-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]