Pemikan: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.2) (Robot dodał chy:Ame |
obrazek z comąs |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Pemmican.jpg|thumb|right|Tradycyjna metoda suszenia mięsa.]] |
|||
'''Pemikan''' (''pimîhkân'', ''pemmicane'' [[Język kri]] - [[tłuszcze|tłuszcz]]) - suszone [[mięso]]. Nazwą tą określa się zakonserwowane poprzez proces suszenia w promieniach [[Słońce|słońca]] chude mięso upolowanych zwierząt (głównie [[bizon]]ów, [[łoś|łosi]] i [[jeleń|jeleni]]) pokrojone w cienkie paski lub plastry, a następnie rozdrobnione, wymieszane z [[bizon]]im łojem i kwaśnymi jagodami, a na koniec uformowane w wałki lub bochenki. |
'''Pemikan''' (''pimîhkân'', ''pemmicane'' [[Język kri]] - [[tłuszcze|tłuszcz]]) - suszone [[mięso]]. Nazwą tą określa się zakonserwowane poprzez proces suszenia w promieniach [[Słońce|słońca]] chude mięso upolowanych zwierząt (głównie [[bizon]]ów, [[łoś|łosi]] i [[jeleń|jeleni]]) pokrojone w cienkie paski lub plastry, a następnie rozdrobnione, wymieszane z [[bizon]]im łojem i kwaśnymi jagodami, a na koniec uformowane w wałki lub bochenki. |
||
Wersja z 00:27, 2 cze 2012
Pemikan (pimîhkân, pemmicane Język kri - tłuszcz) - suszone mięso. Nazwą tą określa się zakonserwowane poprzez proces suszenia w promieniach słońca chude mięso upolowanych zwierząt (głównie bizonów, łosi i jeleni) pokrojone w cienkie paski lub plastry, a następnie rozdrobnione, wymieszane z bizonim łojem i kwaśnymi jagodami, a na koniec uformowane w wałki lub bochenki.
Taka metoda przygotowywania mięsa stosowana była powszechnie przez Indian północnoamerykańskich żyjących w rejonie Wielkich Jezior i Wielkich Równin. Tak zakonserwowane mięso mogło być przechowywane przez długi czas, nawet kilka miesięcy. Było też wygodne w użyciu w trakcie wielodniowych wypraw łowieckich lub wojennych poza obozowisko. Metoda ta umożliwiała także bardziej racjonalne korzystanie z mięsa upolowanych zwierząt. Indianie jeszcze przed erą podbojów Ameryki przez Europejczyków, przed erą broni palnej potrafili upolować w krótkim czasie większą liczbę zwierząt, np. bizonów, których mięso bez znajomości technologii konserwowania w ciągu niewielu dni w większości by się popsuło i zmarnowało.
Pierwotny lud południowoafrykański, Buszmeni, znał podobne metody konserwacji, a otrzymywany przez nich produkt nazywał się biltong. Współcześnie tą nazwą w RPA określa się jednak po prostu lekko posolone i wysuszone plastry wołowiny lub mięsa strusia.