Pacyfikał

Pacyfikał (z łac. pacificale, od pacificus – pokój czyniący) – dawny sprzęt liturgiczny w Kościele katolickim.

Pacyfikał wprowadzono jako namiastkę pocałunku pokoju - przekazywanego wśród duchowieństwa podczas odprawiania mszy - początkowo w formie prostokątnej lub owalnej tabliczki ze stopką, bez relikwii, którą podawano wiernym do ucałowania^[1].

Sprzęty te, bogato zdobione, dawniej stały w zakrystii nakryte pelerynką w odpowiednim kolorze liturgicznym, z ręczniczkiem do wycierania miejsca ucałowania^[2].

Po XIII wieku pacyfikał przybrał kształt ośmiobocznej tarczy, krzyża lub monstrancji, z pojemnikiem na relikwie na awersie, stał się relikwiarzem podawanym wiernym do ucałowania^[2].

Przypisy

↑ Leksykon liturgii 2013 ↓, s. 1189.
↑ ^a ^b Sztuka świata 2013 ↓, s. 116.

Bibliografia

Bogusław Nadolski: Leksykon liturgii. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2006. ISBN 83-7014-531-0.
Sztuka świata. Słownik terminów tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4727-1.

[CITEREFLeksykon_liturgii20131189-1] Leksykon liturgii 2013 ↓, s. 1189.

[CITEREFSztuka_świata2013116-2] Sztuka świata 2013 ↓, s. 116.

[1]

[2]